Ogenblikken na de bevalling krijg je je langverwachte bundel van vreugde, en je pasgeborene is mooier en perfecter dan je je ooit had durven voorstellen. Uw baby kijkt naar u op en uw ogen sluiten in een onstuimige blik, het smeden van een onmiddellijke moeder-kind band. Je wiegt haar in haar kleine vorm, ademt haar zachtheid in en geeft haar kusjes op haar zachte gezichtje. Je voelt emoties waarvan je niet wist dat je ze had, en ze overspoelen je in hun intensiteit. Je bent een verliefde moeder.
En hoogstwaarschijnlijk droomde je – of, op zijn minst, zwangere dagdroomde. Geboortekamerscènes als deze zijn het resultaat van dromen (en reclames), maar ze vertegenwoordigen niet de werkelijkheid voor veel nieuwe moeders. Een meer realistisch bevallingsscenario: Na een lange, zware bevalling die je fysiek en emotioneel uitgeput achterliet, wordt een gerimpelde, gezwollen, rood aangelopen vreemdeling in je lastige armen gelegd, en het eerste wat je opvalt is dat je pasgeborene niet helemaal lijkt op de mollige baby die je verwachtte. Het tweede wat je opvalt is dat je baby niet stopt met krijsen. Het derde is dat je geen idee hebt hoe je haar kunt laten ophouden met krijsen. Je probeert haar te voeden, maar ze werkt niet mee; je probeert met haar te socialiseren, maar ze is meer geïnteresseerd in krijsen; en dan in slapen – en eerlijk gezegd, op dit punt, heb je ook moeite om in slaap te komen. En je kunt het niet helpen je af te vragen (nadat je wakker bent geworden): heb ik mijn kans om een band met mijn baby te krijgen verloren?
Helemaal niet. Het proces van pasgeboren binding is verschillend voor elke ouder en elke baby, en het komt niet met een tijdslimiet. Hoewel sommige moeders zich sneller dan anderen aan hun pasgeborenen hechten (misschien omdat ze eerder ervaring met zuigelingen hebben gehad, hun verwachtingen realistischer zijn, hun bevallingen gemakkelijker waren of hun baby’s sneller reageerden), zijn er maar weinigen die vinden dat de hechting zich met superlijm snelheid vormt. De banden die een leven lang duren, binden zich niet van de ene dag op de andere; eerder, vormen zij zich geleidelijk, over weken, maanden en jaren.
Lees dit verder
Geef jezelf dus de tijd – tijd om te wennen aan het moederschap (het is een grote aanpassing) en tijd om je baby te leren kennen (die, laten we eerlijk zijn, een nieuwkomer in je leven is). Voldoe aan de basisbehoeften van uw baby (en uw eigen behoeften), en u zult merken dat er een liefdesband ontstaat – één dag (en één knuffel) per keer. En over knuffels gesproken, kom maar op. Hoe meer verzorging je geeft, hoe meer je je een verzorger zult voelen. Ook al lijkt het moederschap in het begin niet vanzelf te komen, hoe meer tijd je besteedt aan knuffelen, strelen, voeden, masseren, zingen, koeren en praten met je baby – hoe meer tijd je doorbrengt van huid op huid en van aangezicht tot aangezicht – hoe natuurlijker het begint te voelen, en hoe hechter jullie zullen worden. Geloof het of niet, voor je het weet voel je je de moeder die je bent (echt waar!): verbonden met je baby door het soort liefde waarvan je hebt gedroomd.
Wenst je een leven lang liefde, 