In de geschiedenis van de Griekse goden is er een groep goden die vóór alles kwam. Deze primordiale goden zijn bijna conceptueel van aard, en vertegenwoordigen veel grotere domeinen dan diegenen die na hen zouden komen. Deze goden blijven opduiken in verhalen gedurende de hele Griekse mythologie, gewoonlijk meer functionerend als plaatsen of concepten dan als werkelijke karakters.
De eerste goden
De eerste god die in de Griekse mythen verschijnt is Chaos (of Kaos), die de leegte vertegenwoordigde. Hij werd kort daarna vergezeld door Gaia, die zowel de Aarde was als vertegenwoordigde.
Chaos zou twee kinderen baren, de Nyx (Nacht) en Erebus (Duisternis). Zij zouden op hun beurt geboorte geven aan Aether (Licht) en Hemera (Dag). Gaia zou spoedig haar eigen oerkinderen baren, Uranus (Hemel) en Pontus (Zee).
De andere goden
Weliswaar is men het over het algemeen eens over deze eerste goden van de mythe, maar er zijn er nog meer die over het algemeen op één hoop worden gegooid met de oergoden. De belangrijkste hiervan is waarschijnlijk Tartarus, die zowel een oergod is als die later bekend zal worden als een gevangenis voor monsters.
Er zijn echter een aantal andere oerbegrippen die gewoonlijk aan deze lijst worden toegevoegd. Een paar daarvan zijn Aion (Eeuwigheid). Moirai (Noodlot) en soms Chronos (Tijd). Afhankelijk van welke mythologie je kiest te lezen, kunnen er tientallen andere begrippen aan de lijst van oergoden worden toegevoegd.
Wat zij vertegenwoordigen
Belangrijker dan wie deze goden waren voor de Grieken is wat zij vertegenwoordigden. Dit waren de goden die de grote concepten uit het begin der tijden vertegenwoordigden, de goden die de basis legden voor alle andere goden.
Wanneer je de oergoden in Griekse verhalen ziet, bestaan ze meestal als ofwel de goden die op de een of andere manier groter in omvang zijn dan de werkelijke goden (zoals Gaia) of als de goden die de andere goden het leven schonken (Chronos). Dit zijn de goden die nog minder met de mensheid verbonden zijn dan hun Griekse tegenhangers, en meestal helemaal geen interactie met mensen hebben.
De oergoden zijn een groep goden die helpen om de basis te leggen voor wat er daarna in de Griekse wereld zal komen. Als concepten zijn ze te groot om menselijk te maken. In plaats daarvan helpen zij de dingen te baren die gemakkelijker te begrijpen zijn en bieden zij de achtergrond voor verhalen die een grote invloed hebben op het leven van hen die de oude Griekse godsdiensten volgden. Hoewel ze geen grote rol spelen in de oude verhalen, zijn ze toch waar de meeste van deze verhalen op gebouwd zijn.