Sir John Eliot Gardiner en het Orchestre Révolutionnaire et Romantique voeren alle negen symfonieën van Beethoven uit in een reeks concerten ter viering van de 250ste verjaardag van de componist. Chris Lee/Courtesy of the artist hide caption
toggle caption
Chris Lee/Courtesy of the artist
Sir John Eliot Gardiner en het Orchestre Révolutionnaire et Romantique voeren alle negen symfonieën van Beethoven uit in een reeks concerten ter viering van de 250e verjaardag van de componist.
Chris Lee/Courtesy of the artist
Dit jaar is het de 250ste geboortedag van een van de meest vereerde componisten die ooit heeft geleefd: Ludwig van Beethoven, die werd geboren in Bonn, Duitsland, in 1770. Beethoven schreef honderden pianosonates, ouvertures en kamerstukken, maar drukte pas echt zijn stempel met zijn negen symfonieën. Om de impact van deze stukken te vieren, zal Sir John Eliot Gardiner’s Orchestre Révolutionnaire et Romantique – een ensemble dat internationale faam heeft verworven met concerten en opnames van Beethovens composities – alle negen symfonieën uitvoeren tijdens een reeks concerten in New York en Chicago.
NPR bereikte Gardiner tussen de optredens in Carnegie Hall door, om te horen over de persoonlijke – en verrassend politieke – kant van Beethovens muziek. Luister naar het volledige gesprek in de speler hierboven, of lees verder voor hoogtepunten uit het interview.
Hoogtepunten interview
Over waarom Beethoven een sleutelfiguur is in de klassieke muziekgeschiedenis
Hij was de eerste componist van symfonieën die zich richtte tot een publiek publiek, in tegenstelling tot een hofpubliek of een aristocratisch publiek. En hij besloot dat niet de pianosonate, niet het strijkkwartet, niet een van de andere vormen zijn arena moest zijn. De symfonie moest zijn arena worden voor het omgaan met zeer geladen, belangrijke filosofische en politieke kwesties.
Over de ontvangst van Beethovens muziek tijdens zijn leven
Je moet niet vergeten dat hij componeerde in Wenen, wat de meest conservatieve samenleving was die er ooit heeft bestaan, tot het Amerika van Donald Trump. Hij schreef subversieve, radicale muziek die door het toenmalige publiek niet echt werd gewaardeerd – en zelfs niet door de orkesten, die ze met heel weinig repetitie op het zicht lazen.
Sommige recensies waren heel lovend, wat verbazingwekkend is als je bedenkt dat ze waarschijnlijk helemaal niet zo goed werden uitgevoerd, echt niet, tot na zijn dood. Hij stierf in 1827, en het was het Parijse Conservatoire Orkest in 1828, het eerste orkest dat Beethovens symfonieën echt recht deed. En die uitvoeringen hadden een enorme impact op de muziekwereld omdat componisten zo verschillend als Wagner, Berlioz en Chopin aanwezig waren. Het woord deed de ronde dat hier een verbazingwekkende symfonicus was, een verbazingwekkende componist, die zich bezighield met deze diepe kwesties, filosofische zorgen, humanitaire zorgen, politieke zorgen, in een zeer vluchtige atmosfeer, met zo’n ongelooflijke emotionele kracht en inhoud.
Over de revolutionaire betekenis achter een van Beethovens beroemdste composities, zijn Vijfde Symfonie
De Vijfde Symfonie is een gedurfde polemische verklaring waarin de waarden van gelijkheid, broederschap en vrijheid worden omarmd die voortkwamen uit de Franse Revolutie. De beroemde opening, het kloppen op de deur, is eigenlijk een citaat uit een Franse revolutionaire hymne van Cherubini, genaamd “Hymn du Panthéon.” De afleiding van dat ritme en de woorden, die natuurlijk niet worden uitgesproken, bevatten een boodschap die, als Beethoven ze expliciet had gemaakt, hem in het diepst mogelijke water zou hebben doen belanden. Het is gebaseerd op een tekst die luidt: “Wij zweren, zwaard in de hand, de Republiek en de rechten van de mens te verdedigen en ervoor te vechten.” Dat is behoorlijk openhartig.