Sommigen van ons willen mensen in het gezicht schoppen als ze zelfs maar onze voeten aanraken. De gedachte dat iemand hen kietelt, brengt hen al in paniek, terwijl anderen doodgekieteld kunnen worden en niet eens terugdeinzen.
Waarom? Waarom zijn sommige mensen zo kietelgevoelig en anderen niet? Er zitten veel theorieën achter en we gaan wat dieper graven om te zien wat we kunnen vinden.
Sommige mensen reageren op kietelen met gelach. Niet per se een vrolijke lach, maar meer een paniekerige. Dr. Robert Shmerling suggereert dat mensen van andere mensen leren
te lachen terwijl ze gekieteld worden. Het is meer een aangeleerde sociale reactie dan een natuurlijke. Dit staat bekend als sociale conditionering. Ik vond deze theorie erg interessant, omdat mijn beide ouders niet reageren op kietelen, terwijl ik klaar ben om iemand in het gezicht te schoppen als hij mijn voeten aanraakt.
Het blijkt dat gevoeligheid voor aanraking er ook veel mee te maken heeft. Sommige mensen hebben een “hardere” huid dan anderen. Daarom voelen ze niet zo veel als anderen wanneer ze gekieteld worden. Bepaalde lichaamsdelen zoals voeten en buik zijn kwetsbaarder. Men denkt dat als je die als kind leert beschermen, je later in je leven misschien ook in staat zult zijn jezelf te beschermen. Intussen geloven andere wetenschappers dat de reden waarom we kietelgevoelig zijn, is dat bepaalde lichaamsdelen gevoeliger zijn gemaakt, zodat ze in de baarmoeder op de juiste plaats zitten. Niet alleen dat, maar hun gevoeligheid emotioneel ook. Hoewel sommige mensen het voelen als ze gekieteld worden, kan de manier waarop het mensen laat voelen variëren. Veel mensen voelen zich zeer ongemakkelijk als ze door andere mensen worden aangeraakt. Daarom leidt het ertoe dat ze gespannen raken in plaats van te lachen.
Volgens Dr. Anthony Komaroff, Harvard Medical School, bindt kietelen mensen. Dit zou verklaren waarom moeders hun baby’s kietelen. De baby lacht als de moeder kietelt en lacht, daarom proberen kinderen zich te binden over dezelfde ervaring. Deze theorie toont een correlatie aan, zoals we in de klas hebben besproken. Dat betekent dat de meeste baby’s die door hun moeder gekieteld worden, lachen als reactie. Is het het kietelen dat dat veroorzaakt, of is er sprake van 
Zo is kietelen een beheersbare reflex? Of is het iets waarop we als kind leren reageren?
Niemand weet het echt zeker.
Een feit dat bijzonder interessant is, is dat je jezelf niet kunt kietelen. Een theorie is dat als je weet dat het eraan komt, het niet zal kietelen. In feite hebben sommige studies aangetoond dat mensen meer lachen als ze geblinddoekt zijn en niet weten waar/ wanneer ze gekieteld zullen worden. Dit zou kunnen komen door een gevoel van paniek dat het lichaam voelt als het niet weet wat er gebeurt, waardoor je uit nervositeit gaat lachen.
Er is geen definitief antwoord op de vraag waarom sommige mensen meer kietelgevoelig zijn dan anderen, maar persoonlijk denk ik dat het een combinatie van de twee is. Ik denk dat we geboren worden met een gevoeligheid om gekieteld te worden, maar onze sociale conditionering versterkt dat idee. Een interessant experiment om dit idee te versterken is om moeders hun baby’s te laten kietelen zonder naar hen te glimlachen en te kijken hoe de baby’s reageren. Lachen ze nog steeds? Zullen ze kietelen in de toekomst grappig vinden? Alleen de tijd zal het leren.