Teri Garr

1963-1967: Vroege films en toneelEdit

Vroeg in haar carrière werd ze gecrediteerd als Terri Garr, Terry Garr, Teri Hope, of Terry Carr. Haar filmdebuut was als figurant in A Swingin’ Affair (1963). Tijdens haar laatste jaar deed ze auditie voor de cast van de Los Angeles road company productie van West Side Story, waar ze een van de belangrijkste mensen in haar vroege carrière ontmoette, David Winters, die haar vriend, dansleraar en mentor werd. Winters castte haar in veel van zijn vroege films en projecten.

Garr begon als achtergrond go-go danseres in niet-gecrediteerde rollen in jeugd-georiënteerde films en TV shows, gechoreografeerd door Winters, waaronder Pajama Party (een strandfeest film), de T.A.M.I. Show, Shindig! Shivaree, Hullabaloo, Movin’ with Nancy, en zes Elvis Presley-films (waarvan vele ook door Winters werden gechoreografeerd, waaronder Presley’s meest winstgevende film, Viva Las Vegas. Toen Garr in een interview met een tijdschrift werd gevraagd hoe ze in zoveel Presley-films terecht was gekomen, antwoordde ze: “Een van de dansers in de roadshow van West Side Story (David Winters) begon films te choreograferen, en welke baan hij ook kreeg, ik was een van de meisjes die hij inhuurde. Zo werd hij gekozen om Viva Las Vegas te doen. Dat was mijn eerste film.”

Ze verscheen vaak op televisie in deze tijd, waar ze optrad als go-go danseres in verschillende muzikale variété shows, samen met vriendin Toni Basil, zoals Shindig! en Hullabaloo. In 1966 was Garr een keer te zien in Batman (aflevering 7, zonder naam). In 1968 verscheen ze zowel in The Andy Griffith Show als in Mayberry R.F.D. en was ze te zien in twee afleveringen van It Takes a Thief.

1968-1983: Film en televisie; lovende kritiekenEdit

Haar eerste sprekende rol in een speelfilm was een korte verschijning als jonkvrouw in nood in de Monkees-film Head (1968), geschreven door Jack Nicholson; Garr verkreeg de rol na een ontmoeting met Nicholson in een acteerklas. “Hij schreef het script voor Head, dus iedereen in de klas kreeg kleine rolletjes in de film,” herinnerde ze zich. “Ik was… Wie was ik? O ja, ik was het meisje dat doodging aan een slangenbeet, van de conestoga wagon viel en zei: “Snel, zuig eraan voordat het gif mijn hart bereikt!” Eerder in dat jaar kreeg ze haar eerste belangrijke TV rol, als secretaresse Roberta Lincoln in de Star Trek aflevering “Assignment: Earth”, ontworpen als een achterdeur pilootaflevering voor een nieuwe serie die niet in opdracht werd gegeven. “Star Trek was de eerste baan waarin ik een (voor mij) vrij grote rol had,” vertelt Garr in haar memoires, “Ik speelde Roberta Lincoln, een sullige secretaresse in een roze en oranje kostuum met een heel kort rokje. Als de spin-off geslaagd was, zou ik verder zijn gegaan als een aardse agent, werkend aan het behoud van de mensheid. In een heel kort rokje.” Dit leidde ertoe dat ze, in haar woorden, “gecast werd als vogeltjesmeisjes,” in afleveringen van andere TV-shows.

In 1972 kreeg ze een vaste rol in The Ken Berry “WOW” Show, een zomerse vervangingsserie. Daarna was ze een vast castlid in The Sonny & Cher Comedy Hour, waar ze danste en acteerde in komische sketches.

Garr verscheen in een reeks zeer succesvolle films in het midden tot het einde van de jaren 1970, waaronder een bijrol in Francis Ford Coppola’s thriller The Conversation (1974). Dit werd gevolgd door haar rol als Inga, een assistente van Dr. Frederick Frankenstein, in de Mel Brooks horror komedie Young Frankenstein (1974), die een doorbraak in haar carrière betekende. Daarna verscheen ze in een dramatische rol in Steven Spielberg’s science fiction film Close Encounters of the Third Kind (1977) als de vrouw van Richard Dreyfuss’s personage; in Oh, God! (1977) als de vrouw van het personage van John Denver; en in het drama The Black Stallion (1979) als de moeder van de jongen die de hoofdrol speelt.

In 1978 verscheen Garr Off-Broadway in een productie van One Crack Out van de Canadese toneelschrijver David French, ze speelde de vrouw van Charlie, een pool hustler in Toronto. Richard Eder van The New York Times merkte op dat Garr “een aantrekkelijke onzekerheid en toewijding als Charlie’s vrouw weet te behouden.”

In 1982 speelde ze tegenover Dustin Hoffman in de komedie Tootsie (1982), waarin ze een actrice speelt wiens acteursvriend (Hoffman) zich als vrouw vermomt om zijn carrière te bevorderen. Voor haar rol werd ze genomineerd voor een Academy Award voor Beste Bijrol. Daarna verscheen ze in de komedie Mr. Mom (1983) als de vrouw van Michael Keaton’s personage, gevolgd door een bijrol in Martin Scorsese’s After Hours (1985). In 1992 speelde Teri Marge Nelson in Mom and Dad Save the World, een sci-fi avontuur familie romantische komedie film.

1984-2007: Later werk en televisieEdit

Garr had een terugkerende rol in McCloud, en verscheen in M*A*S*H, The Bob Newhart Show, The Odd Couple, Maude, Barnaby Jones, en Paul Sand in Friends and Lovers. Ze presenteerde Saturday Night Live drie keer (in 1980, 1983, en 1985), en was een frequente bezoeker van The Tonight Show Starring Johnny Carson.

Als terugkerende gast bij Late Night with David Letterman, was Garr bekend om haar ongescripte plagerijen met David Letterman, die haar eens verleidde om te douchen in zijn kantoor terwijl de camera draaide. In 1989 speelde ze in Let It Ride, ook tegenover Dreyfuss. Eind jaren negentig kreeg Garr een rol als Phoebe Abbott in Friends, de vervreemde biologische moeder van Phoebe Buffay.

Garrs carrière begon eind jaren negentig te vertragen nadat een neuroloog haar had verteld dat de symptomen die ze al jaren had, die van multiple sclerose waren. In film verscheen ze in kleine bijrollen, waaronder een heks in de kinderfilm Casper Meets Wendy (1998) en de moeder van Michelle Williams in de politieke komedie Dick (1999). Dit werd gevolgd door een niet gecrediteerde rol in Terry Zwigoff’s Ghost World (2001). Ze verzorgde ook de stem van Mary McGinnis in twee Batman animatiefilms: Batman Beyond: The Movie (1999), en Batman Beyond: Return of the Joker (2000).

Garr keerde terug naar het toneel in 2000, en verscheen in talrijke Off-Broadway voorstellingen van The Vagina Monologues dat najaar tegenover Sanaa Lathan en Julianna Margulies. Ze had vervolgens kleine bijrollen in de kerstkomediefilm Unaccompanied Minors (2006), en de onafhankelijke komedies Expired en Kabluey (beide 2007).

RetirementEdit

In 2006 publiceerde Garr een autobiografie, Speedbumps: Flooring It Through Hollywood, waarin ze haar carrière en gezondheidsproblemen beschrijft na haar diagnose van multiple sclerose. Garr verscheen in de uitzending van The Moth Radio Hour van 9 december 2009 om een humoristische herinnering te vertellen, “Wake Up Call”.

Garr trad in 2011 voor het laatst op televisie op. Ze verscheen op de 19e jaarlijkse Race to Erase MS evenement in 2012.