The 20 Best Rock Duets Of All Time

We herinneren ons allemaal de grote duetten. Save Your Love van Renee en Renato, Welcome Home van Peters en Lee, Orville’s Song van Keith Harris & Orville The Duck.

Maar de kunst van het duet heeft ook zijn plaats in de rock’n’roll. Van power ballads tot OTT anthems, en van megahits tot cultklassiekers, het rockduet is er in alle soorten en maten.

Hier presenteren we het allerbeste van hen. Eenden niet inbegrepen.

Ozzy Osbourne & Lita Ford – Close My Eyes Forever (1988)

In de late jaren 80 was de allure van het power ballad duet zo groot dat zelfs de cokesnuivende, vleermuiskauwende Prince Of Darkness ervoor bezweek. In aloude traditie, was Sharon de schuldige. In die tijd beheerde Mrs. O zowel voormalig Runaways ster Lita Ford als de oude man. De twee samenbrengen was een no-brainer. Wat ze afleverden met Close My Eyes Forever was iets werkelijk unieks – een liefdesliedje dat totaal verstoken was van romantiek. Lita klinkt geagiteerd. Ozzy, onvermijdelijk, klinkt nijdig. Maar het liedje was een hit – top tien in Amerika. En het is in ieder geval beter dan de duetten die de dubbel-O nog zou maken, met dochter Kelly en natuurlijk Miss Piggy.

David Bowie & Mick Jagger – Dancing In The Street (1985)

Twee legendarische rockzangers, en een klassiek oud Motown nummer. Wat kon er fout gaan? Bijna alles, want Bowie en Jagger maakten er een potje van Dancing In The Street. Maar ze deden het tenminste om geld in te zamelen voor Live Aid. En de hoogdravende video leverde een briljante spoof op – dus we raden je aan in plaats daarvan hiernaar te kijken.

Sebastian Bach & Axl Rose – Love is A Bitchslap (2007)

Voormalig Skid Row zanger Bach is al close met Axl sinds de vroege jaren ’90, toen de Skids hadden geopend voor Guns N’ Roses op de Use Your Illusion tour. Dit provocerend getitelde duet is het beste van drie nummers van Bach’s album Angel Down met Axl. Een teruggooi naar de goede oude slechte oude tijd van de jaren ’80, het is een vol gas rock’n’roll knaller. Van deze twee badasses, zou je niets minder verwachten.

Sammy Hagar & Kid Rock – Knockdown Dragout (2013)

The Red Rocker’s 2013 album Sammy Hagar & Friends was precies zoals gefactureerd – een stel nummers opgenomen met beroemde maatjes, waaronder voormalige bandgenoten van Van Halen, Chickenfoot en Montrose en H.S.A.S. En op een album dat bekend staat om zijn totale gebrek aan iets dat ook maar in de buurt komt van subtiliteit, was het hoogtepunt dit rauwe duet met white trash superster Kid Rock. Best genoten met een shot van Sammy’s eigen merk tequila.

Def Leppard & Tim McGraw – Nine Lives (2008)

Taylor Swift houdt van Def Leppard, maar het was een andere beroemde fan die uiteindelijk een nummer sneed met de band. Countryzanger Tim McGraw draagt een grote hoed en heeft in de VS al heel wat grote hits gehad – 10 countryalbums met nummer 1, 25 countrysingles met nummer 1. En zijn duet met Joe Elliott op Nine Lives werkte briljant, zijn Southern twang voegde wat extra pit toe aan een hardrock anthem in de klassieke Leppard traditie.

INXS & Jimmy Barnes – Good Times (1987)

Het was een huwelijk gemaakt in Aussie rock hemel. In 1987 was INXS de grootste hit uit Down Under sinds AC/DC. Jimmy Barnes, als voormalig frontman van Cold Chisel en solo ster, was Australische rock’n’roll royalty. En het nummer dat ze samen opnamen was een Australische klassieker – een hit voor de jaren ’60 sterren The Easybeats, geschreven door de oprichters van de groep, Harry Vanda en George Young, de laatste de oudere broer van Malcolm en Angus. De versie die INXS en Barnes maakten voor de soundtrack van de cult horror komedie film The Lost Boys was zo luidruchtig als een Aussie boozer bij sluitingstijd, met Barnes en Michael Hutchence die het echt uitbrulden. Het is geen wonder dat veel mensen Barnes wilden als vervanger van Brian Johnson in AC/DC. Hij is een absolute krachtpatser van een zanger.

Almost Paradise – Mike Reno & Ann Wilson (1984)

Als je de jaren tachtig gemist hebt – of te laat geboren, of misschien verslaafd aan coke voor de duur – dit is hoe het was. Power ballads regeerden. En als die power ballad toevallig het liefdesthema was van een Hollywood kaskraker, uitgevoerd als duet door een paar rocksterren met grote haren – de een een kerel, de ander een meid – rolde het geld gewoon binnen. Zo was het ook met Almost Paradise, geschreven door soft rock meester Eric Carmen, gezongen door Mike Reno van Loverboy en Ann Wilson van Heart, en te horen in Footloose, een film die zo typisch jaren 80 was dat Kevin Bacon er de hoofdrol in speelde. Om het nu weer te horen is om teruggevoerd te worden in de tijd naar een gouden tijdperk…

Robert Plant & Alison Krauss – Please Read The Letter (2007)

In het jaar dat Led Zeppelin weer bij elkaar kwam voor dat eenmalige optreden in de Londense O2, en de wereld wachtte op de moeder van alle comeback tours, was Plant al verder gegaan. Voor de zanger was één optreden met de oude band genoeg. Hij had andere muziekgebieden te verkennen, en hij deed dat, briljant, met Raising Sand, een album van duetten met bluegrass zangeres Krauss. De oude nummers die ze opnamen varieerden van country tot blues en rockabilly. Maar het beste nummer op het album was er een dat Plant samen met Jimmy Page had geschreven – de tedere ballade Please Read The Letter. De ironie was Page niet ontgaan.

Bob Dylan & Johnny Cash – Girl From The North Country (1969)

Het nummer dat Dylan in 1963 voor het eerst opnam voor zijn tweede album The Freewheelin’ Bob Dylan werd zes jaar later opnieuw gemaakt als duet met Cash. Het meest buitengewone aan deze ontmoeting tussen twee grote figuren uit de Amerikaanse muziek is de totale afwezigheid van ego in de uitvoering. Het is een eenvoudig liedje, prachtig gezongen: de twee stemmen, Dylans ruisende, Cash’ diepe, in perfecte balans.

Peter Gabriel & Kate Bush – Don’t Give Up (1986)

Het was de gedroomde art-rockcombinatie die bijna niet doorging. Zo verbazingwekkend als het nu lijkt, Gabriel had Don’t Give Up willen opnemen met Dolly Parton, in de overtuiging dat zijn tekst voor het lied, geïnspireerd door foto’s van The Great Depression in 1930 Amerika, een diepere weerklank zou hebben als het deels gezongen zou worden door een Amerikaanse stem. In plaats daarvan, nadat Dolly hem afwees, vond Gabriel de perfecte partner in Kate Bush. De emotie in hun duet – versterkt door Godley & Creme’s video – maakte Don’t Give Up een klassieker, bepalend voor Gabriel’s carrière.

Gary Moore & Phil Lynott – Out In The Fields (1985)

Moore en Lynott maakten samen geweldige muziek in een af en toe werkrelatie verspreid over vele jaren. In 1979 was er Thin Lizzy’s klassieker Black Rose, het enige album dat Moore met de band maakte, en ook Moore’s solohit Parisienne Walkways, een duet met Lynott. Ze herhaalden het kunstje in 1985 met Out In The Fields, een opzwepend anti-oorlogs protestlied. Helaas bleek het Lynott’s laatste hit voor zijn dood in januari daarop.

Temple Of The Dog – Hunger Strike (1991)

Geleid door Soundgarden-zanger Chris Cornell, was Temple Of The Dog een rock-supergroep uit Seattle die één album maakte als eerbetoon aan Cornell’s vriend Andrew Wood, de zanger van Mother Love Bone, die in 1990 overleed aan een overdosis heroïne. Naast Cornell waren dat Soundgarden-drummer Matt Cameron, twee voormalige leden van Mother Love Bone – gitarist Stone Gossard en bassist Jeff Ament – plus gitarist Mike McCready en zanger Eddie Vedder van de nieuwe band die door Gossard en Ament was opgericht, Pearl Jam. Wat ze creëerden in de herinnering van Wood was een van de grote albums van het grunge-tijdperk, met in Hunger Strike een prachtig, melancholisch nummer waarin Cornell en Vedder de leadzang deelden, beiden diep gravend.

Alice Cooper & Donovan – Billion Dollar Babies (1973)

Het titelnummer van Coop’s meesterwerk was een van de meest bizarre liefdesliedjes ooit geschreven, met als onderwerp een sekspop, die hij als volgt bezingt: “Rubber klein monster/Baby ik aanbid je/Man or woman living couldn’t love me like you do. Een extra opwelling van verwrongen romantische waan werd geleverd in intermezzo’s gezongen door folk rock kook Donovan met een vreemde faux-Cockney stem: ‘If I’m too rough, tell me/I’m so scared your little head will come off in my hands.’ Als duetten is het een lange weg van Kenny en Dolly die Islands In The Stream zingen.

Meat Loaf & Cher – Dead Ringer For Love (1981)

Zoals een criticus opmerkte, Cher kon elk oud stuk van tat zingen alsof haar volgende maaltijd ervan afhing. En als iemand zich daarin kon inleven, dan is het Meat Loaf wel. De twee oude troupers sloegen de handen ineen voor deze hitsingle van Dead Ringer, Meat’s opvolger van Bat Out Of Hell. Een uitzinnig rock-‘n-roll-anthem dat een hoogtepunt bereikt en daar blijft voor de duur, Dead Ringer is zeker het meest OTT duet van allemaal.

Stevie Nicks & Tom Petty And The Heartbreakers – Stop Draggin’ My Heart Around (1981)

Ze was een van de grootste sterren in de rock’n’roll, zangeres en songwriter voor Fleetwood Mac, maar toen Stevie Nicks in 1978 Tom Petty voor het eerst ontmoette, was ze, in Petty’s woorden, “deze absoluut stonede, enorme fan.” Nicks hield zoveel van Petty’s liedjes dat ze er een wilde zingen. “Het was haar missie in het leven,” zei hij, “dat ik een liedje voor haar zou schrijven.” Alleen is het niet helemaal zo gelopen. Toen Petty Stop Draggin’ My Heart Around schreef – deze coole, slinky rock’n’roll tune – klonk het zo goed dat hij het voor zichzelf wilde houden. Maar uiteindelijk kreeg Stevie haar zin – en haar duet met haar favoriete zanger werd de grote hit van haar debuut solo album Bella Donna.

Rush & Max Webster – Battle Scar (1980)

Het was niet zozeer een conventioneel duet als wel twee bands die tegenover elkaar stonden en er op los rockten. De jongens in Max Webster – een band, niet een persoon – waren oude vrienden van Rush. En voor het album Universal Juveniles, Max Webster’s laatste, installeerden de twee bands zich in dezelfde kamer om Battle Scar live van de vloer op te nemen. Het nummer is een echte shit-kicker, met een trage, slijpende spanning. En de combinatie van twee unieke stemmen – Kim Mitchell’s gekreun, Geddy Lee’s geschreeuw – draagt bij aan de spaced-out vibe. Het is de ultieme Maple Leaf Mayhem jam.

Led Zeppelin – The Battle Of Evermore (1971)

Op het iconische en definitieve vierde album van Zeppelin stond het enige nummer dat de band opnam met een gastzanger. Folkmuziek was vanaf het begin een belangrijke invloed geweest in de muziek van Zeppelin. Op hun debuutalbum stond Black Mountain Side, gebaseerd op een traditioneel Iers lied. Op Led Zeppelin III stond een aantal akoestische nummers met folkinvloeden. En toen Jimmy Page The Battle Of Evermore schreef – voor het eerst een mandoline bespelend, geleend van bassist John Paul Jones – klonk het, zo zei hij, “als een oud Engels instrumentaaltje”. Het was Robert Plant die voorstelde dat het nummer een andere stem nodig had om zijn eigen stem aan te vullen, en die kwam van Sandy Denny, voorheen van de Britse folkgroep Fairport Convention. Het resultaat was magisch, een Led Zeppelin nummer zoals geen ander.

Queen & David Bowie – Under Pressure (1981)

Wat begon als een beetje plezier, een off-the-cuff samenwerking tussen twee reuzen van de rock, veranderde in wat Brian May later “een felle strijd” noemde. En het was een strijd die Bowie won, zijn ego groter zelfs dan dat van Freddie Mercury. Zoals May zei over het maken van Under Pressure: “Het was moeilijk, want je had vier zeer vroegrijpe jongens en David, die vroegrijpend genoeg was voor ons allemaal. David nam het nummer tekstueel over.” Desondanks omschreef May Under Pressure als “een geweldig nummer”. Met die dodelijke funky baslijn van John Deacon, en stellaire prestaties van de twee alfamannen, werd het een UK nummer één en een hit over de hele wereld.

Motörhead & Girlschool – Please Don’t Touch (1981)

“Wij zijn Motörhead,” placht Lemmy te zeggen. “En we spelen rock’n’roll.” Voor hem was het echt zo simpel. De band die hij leidde was, in zijn gedachten, rechtstreeks aangesloten op de originele rock’n’roll van de jaren ’50. Behalve dat Motörhead het luider, sneller en smeriger speelde. Een eerbetoon aan Lemmy’s helden was het nummer dat Motörhead opnam met de volledig vrouwelijke NWOBHM sterren Girlschool – onder de geïnspireerde portmanteau van Headgirl. Please Don’t Touch was een kleine hit in 1959 voor de Britse rock’n’rollers Johnny Kidd & The Pirates. Headgirl speelde het rechtdoor, geen gerommel, met behoud van de geest van het origineel. En de manier waarop Lemmy het zong met de mooie Kelly Johnson ademde gewoon rock’n’roll cool.

Bryan Adams & Tina Turner – It’s Only Love (1985)

Het grootste duet aller tijden was eigenlijk niet geschreven met twee stemmen in gedachten, maar toen Bryan Adams besloot om dit nummer met een zangeres te maken, wist hij meteen wie hij wilde: soullegende Tina Turner. Er was geen betere zangeres in de wereld, en in het midden van de jaren ’80 was Turner bezig aan een comeback. Toen het duo het nummer opnam, was haar optreden zo krachtig dat Adams weggeblazen werd. Zoals hij Classic Rock vertelde: “Het was alsof er net een tornado doorheen was geraasd.” Eerst en vooral, It’s Only Love was een geweldig nummer. Wat het zo briljant maakte als duet, was dat de twee gruizige stemmen zo perfect bij elkaar pasten. De warmte tussen hen in dit nummer was zo groot dat het gerucht de ronde deed dat hun relatie meer dan professioneel was – een verhaal dat Adams altijd heeft ontkend. Maar hij kreeg er een grote hit door. Dat was meer dan genoeg.

The 40 Greatest Power Ballads Playlist