Hoe eenvoudig het idee van springen op een verend oppervlak ook lijkt, toch zijn trampolines een relatief nieuwe uitvinding, met een korte geschiedenis. Je ouders of grootouders zijn waarschijnlijk geboren in een tijd dat het moderne concept van de trampoline nog niet eens bestond. Misschien is dat de reden waarom sommige van ons oudere toekomstige springers een beetje onvast zijn op trampolines! Trampolines hebben de laatste jaren een lange weg afgelegd -uly heeft bewezen hoe het klassieke ontwerp kan worden geherdefinieerd – maar vandaag willen we ver teruggaan naar het begin van de bounce. Waar is het fenomeen dat we nu kennen als trampolinespringen begonnen, en hoe verschilden de eerste ontwerpen en toepassingen van deze toestellen?
Trampoline geschiedenis – Pre-modern bouncen
Hoewel de moderne trampoline pas onlangs werd uitgevonden, zijn er bewijzen van rudimentaire rebound-werktuigen uit vele oude culturen, die duizenden jaren teruggaan. Onderzoekers hebben pictogrammen gevonden in China, Egypte en Iran, die het gebruik van deze proto-trampolines bij feestelijkheden of religieuze ceremonies zouden kunnen afbeelden. We weten nog niet waarvoor ze in de praktijk werden gebruikt, maar uit het feit dat ze in uitgebreide houtsnijwerken zijn opgenomen, kunnen we afleiden dat deze toestellen zeer gewaardeerd werden.
De Inuit van Alaska zijn ook beroemd om hun gebruik van rebounding-werktuigen, zowel recreatief als als hulpmiddel om te overleven. Deze vroege trampolines werden gemaakt van walrushuid, en werden vaak gebruikt om dieren van veraf te spotten. Eén persoon ging op de mat zitten, en de groep fungeerde als veren – door aan de mat te trekken werd de springer de lucht in gelanceerd. Denk aan de manier waarop brandweerlieden mensen opvangen die uit brandende huizen springen met een groot laken, maar dan in omgekeerde richting! De Iñupiat Eskimo’s zetten dit gebruik nog steeds voort als een viering tijdens Nalukataq, het traditionele voorjaarsfestival van de walvisvangst. Nalukataq’ betekent zelfs ‘opgooien’.
Trampoline geschiedenis – Het vroege moderne bouncen
Het basisontwerp van de trampoline dat we nu kennen, werd pas enige tijd later uitgevonden, in 1935. George Nissen en Larry Griswold, beiden buitengewone turners, bouwden de eerste ’trampoline’ van schroot en canvas. Gebaseerd op de netten die door circusartiesten werden gebruikt, waren Nissen en Griswold van plan hun creatie te gebruiken om tuimelaars te trainen en om salto’s uit te voeren in meer ingewikkelde acts. Ze ontdekten echter dat de trampoline op zichzelf veel meer mogelijkheden bood.
Nissen voorzag wel dat dit potentieel zou leiden tot een meer ‘recreatief’ leven voor de trampoline, maar dacht in de vorm van spelletjes met twee of meer deelnemers. Spaceball was zo’n voorbeeld. Bij Spaceball moesten twee teams van twee personen op een trampoline – met verticale, terugspringende ‘muren’ achter de spelers en in het midden – proberen ballen naar doelwitten te gooien. Hoewel Spaceball nooit echt van de grond kwam, bewees het dat de trampoline ook buiten training en prestaties een thuis kon vinden.
Trampoline geschiedenis – Bouncing into the 21st century
Helaas vonden trampolines pas echt hun weg naar achtertuinen nadat het bedrijf van Nissen in de jaren tachtig failliet was gegaan, na een reeks rechtszaken in verband met letsel. Nissen zelf bleef echter tot ver in zijn 90-er jaren trampolinespringen – als je ooit bewijs nodig had dat trampolinespringen je helpt langer te leven! Andere producenten kwamen op de markt met verbeterde veiligheid, en de populariteit van achtertuinmodellen explodeerde nadat trampolinespringen een officiële Olympische sport werd op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney.
We komen terug met deel 2 en 3 van onze kijk op de evolutie van trampolines. Volgende week gaan we dieper in op het huidige trampoline-ontwerp en de constructie, en bekijken we hoe de innovaties van Vuly de sector hebben veranderd.