Haar gezicht is een van de eerste gezichten die een patiënt ziet als hij of zij door de deur van de Spoedeisende Hulp van het St. Paul’s Hospital loopt. Carolyn Townend werkt al acht jaar achter de triagebalie (en is al bijna 15 jaar verpleegster), dus ze weet hoe cruciaal het triageproces is om de drukke afdeling soepel te laten verlopen.
Dus, wat gebeurt er precies als een patiënt op de SEH verschijnt? Townend werpt licht op de belangrijke eerste stappen.
Wat betekent triage eigenlijk?
De term “triage” komt van het Franse woord voor “sorteren”. In de ziekenhuis ED setting, is het het proces waarbij patiënten worden beoordeeld en geprioriteerd op basis van het type en de urgentie van hun aandoeningen.
“We bepalen eigenlijk: Zijn ze ziek, of zijn ze niet ziek? En hoe snel moeten ze worden gezien?” legt Townend uit.
Deze eerste beoordeling zorgt ervoor dat ernstig zieke en gewonde mensen medische aandacht krijgen vóór mensen met niet-urgente problemen, en dat de ruimte en middelen van het ziekenhuis zo goed mogelijk worden benut.
Als patiënten de eerste keer de SEH binnenlopen, melden ze zich bij de registratiemedewerker (deze stap geldt niet voor de minderheid van de patiënten die per ambulance arriveren). Daarna worden ze getrieerd in volgorde van binnenkomst. Een snelle visuele beoordeling van de andere kant van de kamer geeft aan de triage verpleegkundige aan of iemand moet worden doorgeschoven naar de eerste van de triage lijn, of met spoed naar de trauma kamer voor onmiddellijke behandeling.
Waarom moeten sommige mensen zoveel langer wachten dan anderen?
De triageverpleegkundige luistert naar het verhaal van de patiënt, controleert zijn vitale functies en geeft opdracht voor de nodige tests, zoals bloedonderzoek, ECG’s of röntgenfoto’s. De verpleegkundige kent de patiënt vervolgens een acuïteitsscore toe op basis van de Canadese Triage- en Acuïteitenschaal (CTAS) – 1 is het meest urgent (bv. hartstilstand, groot trauma) en 5 is niet urgent (bv. verbandwissel, lichte diarree).
“Je gebruikt je klinische oordeel en je gebruikt ook dingen die objectief zijn, zoals vitale functies”, aldus Townend, die opmerkt dat triage wordt uitgevoerd door speciaal opgeleide en ervaren spoedeisendehulpverpleegkundigen die bekend zijn met alle afdelingen.
Op basis van de evaluatie beslist de triageverpleegkundige of de patiënt onmiddellijk medische hulp nodig heeft, of dat het veilig is om te wachten. De verpleegkundige beslist ook waar de patiënt naartoe moet voor behandeling op de spoedeisende hulp: de traumakamer, een zone voor acute behandeling, de zone voor snelle beoordeling, of de fast track unit.
De spoedeisende hulp werkt niet op basis van wie het eerst komt, het eerst maalt; patiënten krijgen eerder prioriteit op basis van behoefte. Dus, als een patiënt binnenkomt met kortademigheid en is aangemerkt als CTAS 2, zal hij worden behandeld vóór de CTAS 4-patiënt in de wachtruimte met een snijwond die niet actief bloedt.
Het is niet alleen het niveau van acuiteit dat van invloed is op de tijd waarin patiënten worden gezien. Wachttijden zijn afhankelijk van een groot aantal andere factoren, waaronder hoe druk het op de afdeling is, het aantal dienstdoende artsen en de beschikbaarheid van ruimte en apparatuur.
Patiënten die naar de wachtruimte worden verwezen, worden gecontroleerd en periodiek opnieuw beoordeeld door een verpleegkundige, vaak een van de snelle beoordelingszone.
‘Het kan erg overweldigend zijn’
Townend heeft elke verpleegkundige rol vervuld die er op de SEH te vervullen is en zegt dat triage “waarschijnlijk de meest stressvolle positie is die een verpleegkundige op de afdeling heeft.”
Soms is ze haar hele dienst alleen. Het is een heleboel prikkels voor één persoon om mee om te gaan – binnenkomende patiënten wachten op beoordeling, ambulances komen en gaan, de telefoons rinkelen, en patiënten en familieleden benaderen haar voortdurend om te vragen hoe lang ze nog moeten wachten.
“Het kan erg overweldigend zijn,” zegt ze.
Triage verpleegkundigen zijn bekwame multi-taskers en uitstekende communicators die in staat zijn om snel en vol vertrouwen beslissingen te nemen. Ze zijn onmisbare leden van het ED-team die ervoor zorgen dat alle patiënten de juiste zorg krijgen, op de juiste plaats, op het juiste moment.
“Het is druk, en je moet snel denken en je moet op je voeten kunnen denken,” zegt Townend, die eraan toevoegt, “je moet je eigen klinische oordeel gebruiken en je ontmoet ook veel mensen – je ontmoet bijna elke persoon die op de afdeling komt.”
Klik hier voor meer informatie over Spoedeisendehulpdiensten in het St. Paul’s Hospital. Bezoek de website over wachttijden op de Spoedeisende Hulp voor de huidige wachttijden op de Spoedeisende Hulp in Vancouver, Richmond en North Shore.
