Rongeveer een op de drie keizersneden is een herhaalde keizersnede. Als u zwanger bent en bij een vorige bevalling een keizersnede hebt gehad, moet u beslissen of u een vaginale bevalling na een keizersnede (VBAC) wilt proberen of een geplande keizersnede wilt laten uitvoeren.
Omdat zowel VBAC’s als keizersnedes risico’s met zich meebrengen voor zowel moeders als baby’s, kan het een uitdaging zijn om deze beslissing te nemen. Er is niet één antwoord dat voor iedereen goed is.
Vaak zal de aandoening die bij de ene bevalling een keizersnede noodzakelijk maakt, bij de volgende niet bestaan, en veel vrouwen die een keizersnede hebben gehad, kunnen doorgaan met een veilige vaginale bevalling. De meerderheid van de vrouwen (ten minste drie op de vier) die met behulp van ondersteunende zorgverleners een VBAC plannen, zal ook een VBAC krijgen in plaats van een keizersnede, hoewel het steeds moeilijker is geworden om een omgeving te vinden die VBAC’s ondersteunt. Vrouwen die vaginaal bevallen vermijden de bekende risico’s van een keizersnede.
Mijn eerste kind werd via een keizersnede ter wereld gebracht als gevolg van een stuitligging en voortschrijdende PIH in mij. Ik had een lang herstel en wilde zo graag proberen voor een VBAC met mijn tweede kind. We spraken met mijn OB over alle mogelijke aspecten van de ziekenhuiservaring. Eén ding dat we bespraken en ik ben blij dat ik daar later gehoor aan heb gegeven, was vragen om een hep lock in plaats van een volledig infuus. Ik was mobieler met de hep lock.
We huurden een geweldige doula – iemand die wist wat we wilden van de geboorte en zou bij ons te allen tijde tijdens de bevalling en geboorte te kijken voor eventuele tekenen van een baarmoederbreuk (onze doula was een gepensioneerde geboortecentrum verpleegkundige). Met de hulp van mijn man, onze doula, en twee zeer ondersteunende verpleegsters in de verloskamer, beviel ik van mijn tweede kind vaginaal zonder pijnmedicatie. De VBAC voldeed aan mijn doelstellingen voor een korter herstel. Het was een geweldige ervaring.
VBAC heeft zijn eigen set van risico’s. De ernstigste complicatie die kan optreden is een scheiding van een eerder baarmoederlitteken (een baarmoederbreuk) die, in zeldzame gevallen, kan leiden tot overmatig bloeden, de noodzaak van een hysterectomie, en zelfs de dood van de baby. Een groot deel van de zogenaamde baarmoederrupturen is echter asymptomatisch – dat wil zeggen dat ze geen medische gevolgen hebben.
Het risico van een baarmoederruptuur tijdens een poging tot vaginale bevalling na één voorafgaande keizersnede met een horizontale insnijding van de onderkant van de baarmoeder is ongeveer één op honderd, en het risico neemt toe met het aantal voorafgaande keizersneden. (Een baarmoederbreuk kan zich voordoen als er geen littekens van een eerdere keizersnede op de baarmoeder aanwezig zijn. De enige factor die de kans op een baarmoederbreuk echter dramatisch verhoogt, is een eerdere keizersnede.)
Vrouwen die een VBAC proberen en uiteindelijk een keizersnede nodig hebben, kunnen het gevoel hebben dat de fysieke en emotionele tol van het bevallen en vervolgens een keizersnede ondergaan erger was dan de tol van een geplande herhaalde keizersnede zou zijn geweest.
Factoren die van invloed zijn op uw kansen op een geslaagde VBAC
Als u een keizersnede hebt gehad en een VBAC wilt, is het essentieel om met uw zorgverlener te praten voordat u gaat bevallen. Als je overweegt of je een VBAC wilt proberen of een keizersnede wilt herhalen, wil je twee heel belangrijke dingen weten: Ten eerste, wat is jouw individuele kans op een succesvolle VBAC? En ten tweede, wat is uw individuele kans op een baarmoederbreuk?
De volgende factoren kunnen uw kans op een succesvolle VBAC beïnvloeden:
1. De gebeurtenissen die zich tijdens uw vorige bevalling hebben voorgedaan en de reden waarom u bent geopereerd. Was de reden voor uw vorige keizersnede een probleem zoals een stuitligging, die zich waarschijnlijk niet opnieuw zal voordoen, of was het iets zoals een ontsluitingsstilstand of foetale indaling die zich eerder zal herhalen?
2. Het aantal keizersneden of baarmoederoperaties dat u eerder hebt gehad.
3. Een voorgeschiedenis van eerdere vaginale bevallingen.
4. De filosofie van uw arts met betrekking tot VBAC.
5. De geboortecentra of ziekenhuizen richtlijnen en praktijken met betrekking tot VBACs. Een groeiend aantal ziekenhuizen en aanbieders weigeren vrouwen VBAC’s te laten proberen, om meerdere redenen, waaronder bezorgdheid over het breken van de baarmoeder en de complicaties daarvan, angst voor rechtszaken, en gebrek aan onmiddellijk beschikbare anesthesie. Ziekenhuizen die geen 24-uurs interne anesthesie en verloskundige dekking kunnen bieden, staan meestal geen VBAC-pogingen toe.
Je kans op een baarmoederbreuk is groter als je:
1. Een verticaal litteken op je baarmoeder hebt. Meestal zal de chirurg een horizontale snede in de baarmoeder maken (lage keizersnede). In zeldzame gevallen, als dit niet mogelijk is of als de keizersnede in een noodgeval wordt uitgevoerd, zal een verticale snede in de baarmoeder worden gemaakt (lage verticale of klassieke). Als je een horizontaal/transversaal litteken op je baarmoeder hebt, is de kans op een baarmoederbreuk kleiner en is een VBAC veilig om te proberen. Als je een verticale incisie hebt, is de kans dat de baarmoeder scheurt veel groter en wordt een VBAC niet aanbevolen. Het zichtbare litteken op je buik zit niet altijd in dezelfde richting als het litteken op de baarmoeder eronder. Als u niet weet wat voor incisie er bij uw keizersnede is gemaakt, kunt u dat te weten komen door uw medische dossier op te vragen. In zeldzame gevallen kan een chirurg zowel een horizontale als een verticale snede in de baarmoeder maken, waardoor een litteken in de vorm van een omgekeerde T ontstaat; als dit bij uw vorige keizersnede is gebeurd, is het niet veilig om vaginaal te bevallen.
Als u besluit een VBAC te proberen
Als u besluit een VBAC te proberen, is het essentieel om een instelling te kiezen met beschikbare spoedeisende zorg, voor het geval u een keizersnede moet ondergaan. Zoek ook uit welke aanbieders en ziekenhuizen VBAC-tarieven hanteren. Om te proberen een gevoel te krijgen van hoe comfortabel de verpleegkundigen en artsen zijn met de zorg voor vrouwen die een VBAC hebben, vraag je provider naar haar of zijn gevoelens over weeënproeven, naar hoe de overkoepelende verloskundigen zich voelen, en naar de steun die je in het ziekenhuis kunt verwachten.
Een vrouw die vastbesloten was om een VBAC te hebben, vertelt haar verhaal:
Niemand van de plaatselijke ziekenhuizen zou me zelfs een VBAC laten doen, behalve het geboortecentrum waar ik mijn eerste baby kreeg. Ze hadden veel voorwaarden, zoals, ik mocht niet in bad of onder de douche, ik moest een hep lock in mijn hand hebben zodra ik ging bevallen, mocht ik een keizersnede nodig hebben, ik moest constant foetale monitoring hebben, en ik kon geen verloskundige gebruiken omdat er een arts aanwezig moest zijn voor een VBAC. Deze bepalingen waren een combinatie van het geboortecentrum en mijn ob-gyn praktijk.
Ik herinner me dat ik mijn doula belde en zei: “Ik voel me alsof ik ze niet vertel wanneer ik ga bevallen, zodat ik net op tijd in het geboortecentrum kan zijn om te persen om al deze gekke interventies te vermijden.” Mijn doula reageerde met precies het antwoord dat ik nodig had. Ze zei: “Dus, je hebt het gevoel dat je geen macht of controle hebt over je bevallingsproces.” Ik zei, “Ja,” en ze vertelde me dat ik de controle terug moest nemen. Ik ging onmiddellijk aan de slag met het onderzoeken van VBAC statistieken. . . . Ik schreef een brief naar mijn praktijk waarin ik zei dat ik in bad of onder de douche wilde kunnen bevallen, dat ik geen constante foetale monitoring wilde tenzij iets in mijn bevalling aangaf dat ik dat nodig had, en dat ik gebruik wilde maken van de verloskundige of dat ik de praktijk zou verlaten. Het kostte veel pijnlijke gesprekken, maar uiteindelijk gingen ze akkoord met mijn voorwaarden. . . . Ik was zo opgewonden en voelde me weer zo in controle. Het was een geweldig gevoel.