Debatten over wie hispanic is en wie niet, hebben de discussie over de identiteit aangewakkerd onder Amerikanen die hun afkomst herleiden tot Latijns-Amerika of Spanje. De vraag kwam naar voren tijdens de Amerikaanse presidentsdebatten en de bevestiging van Sonia Sotomayor voor het Amerikaanse Hooggerechtshof. Meer recent borrelde het op nadat een zangeres uit Spanje de “Best Latin” prijs won bij de 2019 Video Music Awards.
Dus, wie wordt beschouwd als Hispanic in de Verenigde Staten? En hoe worden ze meegeteld in publieke opiniepeilingen, exit polls van kiezers en overheidsenquêtes zoals de volkstelling van 2020?
De meest gebruikelijke benadering om deze vragen te beantwoorden is rechttoe rechtaan: Wie is Hispanic? Iedereen die zegt dat hij het is. En niemand die zegt dat hij het niet is.
Het Amerikaanse Census Bureau gebruikt deze benadering, net als het Pew Research Center en de meeste andere onderzoeksorganisaties die opinieonderzoeken uitvoeren. Volgens deze manier van tellen schat het Census Bureau dat er op 1 juli 2019 ruwweg 60,6 miljoen Hispanics in de Verenigde Staten waren, goed voor 18% van de totale nationale bevolking.
Achter de indrukwekkende precisie van dit officiële cijfer van het Census Bureau ligt een lange geschiedenis van veranderende labels, verschuivende categorieën en herziene vraagformulering op tellingsformulieren – die allemaal evoluerende culturele normen weerspiegelen over wat het betekent om Hispanic of Latino te zijn in de Verenigde Staten vandaag.
Hier is een snelle primer op de aanpak van het Census Bureau van het gebruik van zelfidentificatie om te beslissen wie Hispanic is.
Ik emigreerde naar Phoenix vanuit Mexico. Ben ik Hispanic?
Je bent het als je het zegt.
Mijn ouders verhuisden van Puerto Rico naar New York. Ben ik Spaans?
Dat ben je als je het zegt.
Mijn grootouders zijn in Spanje geboren maar ik ben in Californië opgegroeid. Ben ik Spaans?
Je bent het als je het zegt.
Ik ben geboren in Maryland en getrouwd met een immigrant uit El Salvador. Ben ik Hispanic?
Jij bent het als jij het zegt.
Ik ben geboren in Argentinië maar opgegroeid in Texas. Ik beschouw mezelf niet als Hispanic. Telt het Census Bureau mij als Hispanic?
Niet als je zegt dat je dat niet bent. Van de 42,7 miljoen volwassenen met Hispanic-afkomst die in 2015 in de VS woonden, zeiden naar schatting 5 miljoen mensen, of 11%, dat ze zich niet identificeren als Hispanic of Latino. Deze mensen worden niet geteld als Hispanic door het Census Bureau of in enquêtes van het Pew Research Center.
Hispanic zelfidentificatie varieert tussen immigrantengeneraties. Van de in het buitenland geboren Latijns-Amerikanen identificeren bijna allen zich als Hispanic. Maar bij de vierde generatie identificeert slechts de helft van de mensen met een Latijns-Amerikaanse achtergrond zichzelf als Latijns-Amerikaans.
Maar is er geen officiële definitie van wat het betekent om Latijns-Amerikaans of Spaans te zijn?
In 1976 nam het Amerikaanse Congres de enige wet in de geschiedenis van dit land aan die het verzamelen en analyseren van gegevens voor een specifieke etnische groep verplicht stelde: Amerikanen van Spaanse afkomst of afstamming. In de tekst van die wet werd deze groep omschreven als “Amerikanen die zichzelf identificeren als Spaanstalig en die hun oorsprong of afstamming terugvoeren tot Mexico, Puerto Rico, Cuba, Centraal- en Zuid-Amerika en andere Spaanstalige landen”. Hieronder vallen 20 Spaanssprekende naties uit Latijns-Amerika en Spanje zelf, maar niet Portugal of Portugeestalig Brazilië. De normen voor het verzamelen van gegevens over Hispanics zijn in 1977 ontwikkeld door het Office of Management and Budget en in 1997 herzien. Met behulp van deze normen kunnen scholen, openbare gezondheidsinstellingen en andere overheidsinstanties en -agentschappen bijhouden hoeveel Hispanics zij bedienen – het hoofddoel van de wet van 1976.
Het Census Bureau past deze definitie echter niet toe bij het tellen van Hispanics. In plaats daarvan vertrouwt het volledig op zelfrapportage en laat het elke persoon identificeren als Hispanic of niet. Op het tellingsformulier voor 2020 werd de vraag als volgt gesteld:
Wat is het verschil tussen Hispanic en Latino?
De termen “Hispanic” en “Latino” zijn pan-etnische termen die bedoeld zijn om de populatie van in de VS wonende mensen met die etnische achtergrond te beschrijven – en samen te vatten. In de praktijk gebruikt het Census Bureau meestal de term “Hispanic”, terwijl het Pew Research Center de termen “Hispanic” en “Latino” door elkaar gebruikt.
Sommigen hebben een scherp onderscheid gemaakt tussen deze twee termen, bijvoorbeeld door te stellen dat Hispanics mensen zijn uit Spanje of uit Spaanstalige landen in Latijns-Amerika (met uitzondering van Brazilië, waar Portugees de officiële taal is), terwijl Latino’s mensen zijn uit Latijns-Amerika, ongeacht hun taal (met inbegrip van Brazilië, maar met uitzondering van Spanje). Ondanks dit debat worden de labels “Hispanic” en “Latino” niet universeel omarmd door de gelabelde gemeenschap, ook al worden ze op grote schaal gebruikt.
In plaats daarvan blijkt uit enquêtes van het Pew Research Center een voorkeur voor andere termen om de identiteit te beschrijven. Uit een enquête uit 2015 bleek dat 50% van de Hispanics zichzelf het vaakst omschrijft met het land van herkomst van hun familie: 23% gebruikt de termen Latino of Hispanic, en 23% omschrijft zichzelf het vaakst als Amerikaan. Wat betreft een voorkeur tussen de termen Hispanic of Latino, bleek uit de enquête dat 32% van de Hispanics de voorkeur geeft aan “Hispanic”, 15% geeft de voorkeur aan de term “Latino” en de rest (51%) heeft geen voorkeur.
Hoe zit het met “Latinx”?
Een ander identiteitslabel is “Latinx”, dat de afgelopen jaren is opgekomen als een alternatief voor Hispanic of Latino. Het wordt gebruikt door sommige nieuws- en amusementsuitzendingen, bedrijven, plaatselijke overheden en universiteiten om de Latijns-Amerikaanse bevolking van het land te beschrijven. Toch is het gebruik van Latinx niet gebruikelijk en de opkomst van de term heeft een debat op gang gebracht over de geschiktheid ervan in een gendertaal als het Spaans. Sommige critici zeggen dat de term de Spaanse taal en de genderspecifieke vorm ervan negeert, terwijl anderen Latinx zien als een gender- en LGBTQ-inclusieve term.
Nauwelijks 23% van de Amerikaanse volwassenen die zichzelf identificeren als Hispanic of Latino heeft gehoord van de term Latinx, en slechts 3% zegt dat ze de term gebruiken om zichzelf te beschrijven, volgens een tweetalige enquête onder Amerikaanse Hispanic-volwassenen die het Center in december 2019 heeft uitgevoerd. Bekendheid en gebruik variëren tussen subgroepen, waarbij jonge Hispanics van 18 tot 29 jaar tot de meest waarschijnlijke behoren om van de term te hebben gehoord – 42% zegt dat ze ervan hebben gehoord, vergeleken met 7% van degenen van 65 jaar of ouder. Het gebruik is het hoogst onder Latijns-Amerikaanse vrouwen van 18 tot 29 jaar – 14% zegt het te gebruiken, vergeleken met 1% van de Latijns-Amerikaanse mannen in dezelfde leeftijdsgroep die zeggen het te gebruiken.
De opkomst van Latinx valt samen met een wereldwijde beweging om genderneutrale zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden in te voeren in veel talen waarvan de grammatica van oudsher mannelijke of vrouwelijke constructies gebruikt. In de V.S. werd latinx meer dan tien jaar geleden voor het eerst gebruikt. Het werd in 2018 toegevoegd aan een veelgebruikt Engels woordenboek, wat het grotere gebruik ervan weerspiegelt.
Het Census Bureau vraagt mensen ook naar hun ras en hun voorouders. Hoe spelen deze antwoorden een rol bij het bepalen of iemand Hispanic is?
Dat doen ze niet. In de ogen van het Census Bureau kunnen Hispanics van elk ras, elke afstamming of elk land van herkomst zijn. Dit resulteert in uiteenlopende patronen die verband houden met waar mensen vandaan komen en hoe zij zich in tellingsenquêtes identificeren. Bijvoorbeeld, bijna alle immigranten uit Mexico (99%) noemden zichzelf Hispanic, volgens een Pew Research Center-analyse van de 2018 American Community Survey van het Census Bureau. Ter vergelijking: 92% van de immigranten uit Spanje zei dit, evenals 91% van de immigranten uit Argentinië en 86% uit Panama.
Hoe zit het met Brazilianen, Portugezen en Filippino’s? Zijn zij Hispanic?
Zij zijn het in de ogen van het Census Bureau als zij zeggen dat zij het zijn, ook al voldoen deze landen niet aan de officiële definitie van “Hispanic” van de federale regering omdat zij geen Spaans spreken. Voor het grootste deel identificeren mensen die hun voorouders uit deze landen hebben zich niet als Hispanic wanneer zij hun volkstellingsformulieren invullen. Slechts ongeveer 3% van de immigranten uit Brazilië doet dat, evenals 1% van de immigranten uit Portugal en 1% uit de Filippijnen, volgens tabulaties van het Pew Research Center van de 2018 American Community Survey.
Deze patronen weerspiegelen waarschijnlijk een groeiende erkenning en acceptatie van de officiële definitie van Hispanics. In de volkstelling van 1980 identificeerde 18% van de Braziliaanse immigranten en 12% van zowel Portugese als Filippijnse immigranten zich als Hispanic. Maar tegen 2000 daalden de aandelen die zich als hispanic identificeerden tot niveaus die dicht bij die van vandaag liggen.
Wat mensen op volkstellingsformulieren melden, wordt niet onderworpen aan onafhankelijke controles, bevestigingen of correcties. Dit betekent, in theorie, dat iemand die geen Hispanic voorouders heeft, zich als Hispanic zou kunnen identificeren en op die manier zou worden geteld.
Heeft het Census Bureau de manier veranderd waarop het Hispanics telt?
Het eerste jaar dat het Census Bureau iedereen in het land naar Hispanic etniciteit vroeg, was in 1980. Vóór die tijd werden al enkele pogingen gedaan om mensen te tellen die vandaag de dag als hispanic zouden worden beschouwd. In de volkstelling van 1930 bijvoorbeeld werd een poging ondernomen om Hispanics te tellen als onderdeel van de rasvraag, die een categorie voor “Mexicaan” bevatte.
De eerste grote poging om de omvang van de Hispanic-bevolking van het land te schatten kwam in 1970 en leidde tot wijdverspreide bezorgdheid onder Hispanic-organisaties over een te lage telling. Een deel van de bevolking van de V.S. (5%) werd gevraagd of hun afkomst of afstamming tot de volgende categorieën behoorde: “Mexicaans, Puerto Ricaans, Cubaans, Centraal- of Zuid-Amerikaans, Ander Spaans, en “Nee, geen van deze.” Deze aanpak had problemen, waaronder een ondertelling van ongeveer 1 miljoen Hispanics. Een van de redenen hiervoor is dat veel tweede-generatie Hispanics niet een van de Hispanic groepen selecteerden omdat termen als “Mexican American” niet in de vraag waren opgenomen. De formulering van de vraag leidde er ook toe dat honderdduizenden mensen die in de zuidelijke of centrale regio’s van de VS woonden, ten onrechte werden opgenomen in de categorie “Centraal- of Zuid-Amerikaans”.
In 1980 had de huidige aanpak – waarbij iemand wordt gevraagd of hij of zij Hispanic is – vaste voet aan de grond gekregen, met enkele aanpassingen van de vraag en de antwoordcategorieën sindsdien. In 2000 werd bijvoorbeeld de term “Latino” toegevoegd, zodat de vraag luidde: “Is deze persoon Spaans/Spaans/Latino? In de afgelopen jaren heeft het Census Bureau een alternatieve aanpak voor het tellen van Hispanics bestudeerd waarbij de vragen over Hispanic origin en race worden gecombineerd. Deze verandering verscheen echter niet in de telling van 2020.
Note: Dit is een update van een post die oorspronkelijk op 28 mei 2009 is gepubliceerd door Jeffrey S. Passel, senior demograaf, en Paul Taylor, voormalig vicepresident van Pew Research Center.
