Przedmowa
2 Tymoteusza 3:12-16 3:12 Teraz bowiem wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani. 3:13 Lecz źli ludzie i szarlatani będą postępować od złego do gorszego, zwodząc innych i sami będąc zwodzeni. 3:14 Wy jednak musicie trwać w tym, czego się nauczyliście i w czym jesteście pewni. Wiesz, kto cię uczył 3:15 i jak od niemowlęctwa poznałeś święte pisma, które są w stanie dać ci mądrość ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusa Jezusa. 3:16 Każde Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do strofowania, do poprawiania i do kształcenia w sprawiedliwości,
Kaznodzieje jest natchnionym Pismem. Kontynuując nasze dzisiejsze studium, jest jeden fakt, który nie podlega dyskusji. Tym faktem jest to, że Kaznodzieje są natchnionym pismem świętym i dlatego są pożyteczne. Podczas gdy wielu może dyskutować na temat autora, daty, znaczenia, miejsca, a nawet boskiej inspiracji, my nie będziemy dyskutować na temat tego, czy jest to Pismo Święte i natchnione, czy też nie.
Księga Kaznodziei może być zrozumiana. Często studium Księgi Kaznodziei może być zniechęcającym zadaniem do podjęcia. Czasami wydaje się ona zagmatwana, czasami wewnętrznie sprzeczna, innym razem całkowicie hedonistyczna. Założeniem, które należy przyjąć i zrozumieć w tym studium, jest to, że Słowo Boże zostało napisane po to, aby je zrozumieć. Bóg objawił się w sposób, który jest zrozumiały.
O ile ustaliliśmy, że zadanie, które stoi przed nami jest możliwe, nie wynika z tego, że jest łatwe.
- Została napisana przez najmądrzejszego człowieka w znanej historii (poza Chrystusem).
- Porusza niektóre z najtrudniejszych tematów w naszym życiu.
- Jest napisana w formie dla nas niespotykanej (okrężnej zamiast linearnej).
Tło Eklezjastesa
Autor / Data
Autor Eklezjastesa jest gorąco dyskutowanym tematem i był nim przez pewien czas, a konkretnie przez ostatnie 3 do 4 wieków. (XVIII/XIX)
Często w dyskusji dotyczącej autora, autor boski jest tylko zakładany, jeśli w ogóle jest brany pod uwagę. Podczas gdy większość po prostu zaczyna z założeniem, że boskim autorem jest Bóg, ważne jest, aby czasem zwrócić uwagę na to założenie. Bez względu na wynik dotyczący ludzkiego autorstwa, nie ma wątpliwości, że Bóg tchnął w człowieka to objawienie dla naszej korzyści.
Terminologia
Qoheleth
Qoheleth występuje siedem razy w Księdze Kaznodziei (Kaznodziei 1:1-2, 12; Kaznodziei 7:27; Kaznodziei 12:8-10) i nigdzie indziej w literaturze biblijnej. Jako rzeczownik, oznaczający mówcę, daje też hebrajskie imię Qoheleth samej księdze.
Ekklesiastou
Ekklesiastou jest greckim słowem użytym w LXX, które znajdujemy przetłumaczone jako „Nauczyciel.”
1:1 Słowa Nauczyciela, syna Dawida, króla w Jerozolimie:
1:12 Ja, Nauczyciel, byłem królem nad Izraelem w Jerozolimie.
12:9 Nie tylko Nauczyciel był mądry, lecz także nauczał lud wiedzy;
12:10 Nauczyciel starał się znaleźć słowa zachwycające i dokładnie napisać powiedzenia zgodne z prawdą.
(1:2, 7:27, 12:8)
Autorstwo niesolomoniczne
1. Pogląd liberalny – księgę napisało trzech mężczyzn (kaznodzieja, mędrzec i sceptyk)
2. Pogląd katolicki – zapiski lub myśli człowieka rozumnego, próbującego dojść do Boga. Człowiek, jeśli otrzyma wystarczającą ilość danych i dowodów, może pomyśleć, że jest w narożniku, gdzie jest tylko Bóg.
3. Wielu bardziej nowoczesnych uczonych uważało, że książka została pierwotnie napisana w języku aramejskim, a następnie przetłumaczona na hebrajski. Ta myśl datuje książkę w trzecim wieku przed Chrystusem. Oczywiście wtedy autorem nie byłby Salomon.
5. Niektórzy uważają, że księga ma pseudonimowego autora. Stanowisko to zakłada, że autor chciał nadać księdze charakter salomonowy, ale tak naprawdę nie została ona napisana przez Salomona.
6. Istnieje mnóstwo innych, skrajnie nieprzekonujących argumentów na rzecz nie-solomonowego autorstwa.
7. „Scott, na przykład, przemawia w imieniu większości, twierdząc, że językowe i historyczne dowody wskazują, że Eklezjastes został napisany w późnym okresie perskim lub wczesnym okresie greckim. Bez ogródek stwierdza, że twierdzenie, iż Salomon napisał Eklezjastesa jest 'jak twierdzenie, że książka o marksizmie we współczesnym angielskim idiomie i pisowni została napisana przez Henryka VIII’. „1
Autorstwo Salomona
1. Chrześcijanie i Żydzi tradycyjnie (do XVIII i XIX wieku) uważali, że autorem Księgi Eklezjastesa jest Salomon. W dużej mierze opiera się to na pierwszym wersecie … . „syn Dawida, król w Jerozolimie”
2. Naturalna lektura księgi prowadzi do silnego przekonania, że Salomon jest jej autorem.
3. 1:12 mówi, że mówca był królem nad Izraelem w Jerozolimie. Salomon był ostatnim królem, który rządził w Jerozolimie nad całym Izraelem. Po rządach Salomona królestwo zostało podzielone i rządzenie w Jerozolimie pozwoliłoby rządzić tylko Judą.
4. 12:9 ustala, że autor ułożył wiele przysłów. Wiemy, że Salomon napisał wiele z przysłów w Księdze Przysłów.
5. Chociaż niektórzy chcą zaprzeczyć autorstwu Salomona z powodu 1:12, miałoby to sens, że Salomon pisał z tej perspektywy jako stary człowiek patrzący wstecz na swoje życie.
6. Stanie się nauczycielem w tej księdze pozwala Salomonowi odłożyć na bok płaszcz króla i przyjąć płaszcz mędrca lub człowieka mądrego. Dlatego mądrość Eklezjastesa jest radą mędrca, a nie wypowiedzią monarchy.
Akceptacja autorstwa Salomona stawia cię obecnie w obozie bardzo niewielu uczonych. Spośród wielu ksiąg, o których mowa w tym opracowaniu, wszystkie z wyjątkiem dwóch zdecydowanie zaprzeczają możliwości bycia autorem przez Salomona. Większość powodów oferowanych dla nie-solomonowego autorstwa wydaje się w najlepszym wypadku słaba, a jednak zdecydowana większość zdaje się popierać te same powody.
Reszta tego studium zostanie podjęta w przekonaniu, że Salomon był ludzkim autorem Eklezjastesa i dlatego data napisania zostanie umieszczona w 900 r. p.n.e. (nie później niż 931 r.).
Kanoniczność
Musi być zrozumiane, że kanoniczność nie jest ustaleniem, które księgi są częścią kanonu, ale jedynie uznaniem, które księgi są już częścią kanonu. Księgi Pisma Świętego są obdarzone przez Boga nieodłącznym autorytetem, a kościół jedynie uznał ten autorytet.
Powody odrzucenia
Sprzeczności
1. Z Torą
Num 15:39 Musisz mieć ten frędzel, abyś patrząc na niego pamiętał o wszystkich przykazaniach Pana i był im posłuszny, i abyś nie szedł za własnym sercem i własnymi oczami, które prowadzą cię do niewierności.
Ecc 11:9 Raduj się, młodzieńcze, póki jesteś młody, i niech cię rozwesela serce twoje w dniach młodości twojej. Postępuj zgodnie z impulsami twego serca i pragnieniami twoich oczu, lecz wiedz, że Bóg osądzi twoje motywy i czyny.
1. Z Księgi Przysłów
Pro 1:7 Bojaźń przed Panem jest początkiem wiedzy moralnej, lecz głupcy gardzą mądrością i pouczeniem.
Ecc 7:16 Nie bądź więc przesadnie sprawiedliwy ani przesadnie mądry; inaczej możesz się rozczarować.
Ecc 2:12-16 2:12 Następnie postanowiłem zastanowić się nad mądrością, a także nad głupimi zachowaniami i pomysłami. Cóż bowiem więcej może uczynić następca króla niż to, co król już uczynił? 2:13 Zrozumiałem, że mądrość jest lepsza od głupoty, tak jak światło jest lepsze od ciemności: 2:14 Mądry człowiek widzi, dokąd idzie, lecz głupiec chodzi w ciemności. Ale zrozumiałem też, że obu spotyka ten sam los. 2:15 Pomyślałem więc sobie: „Los głupca spotka nawet mnie! Cóż więc zyskałem, stając się tak przesadnie mądrym?” Lamentowałem więc sobie: „Korzyści z mądrości są ostatecznie bez znaczenia!” 2:16 Bo o mędrcu, podobnie jak o głupcu, nie pamięta się zbyt długo, gdyż w dniach przyszłych obaj będą już zapomniani. Niestety, mędrzec umiera – tak jak głupiec!
1. Sam ze sobą
Ecc 2:2 O zabawach powiedziałem: „To głupstwo”, a o samowolnych przyjemnościach: „Niczego nie osiągają!”
Ecc 7:3 Smutek jest lepszy od śmiechu, bo trzeźwa refleksja jest dobra dla serca.
Ecc 8:15 Zalecam więc korzystanie z życia, bo nie ma nic lepszego na ziemi dla człowieka, jak tylko jeść, pić i cieszyć się życiem. Tak więc radość będzie mu towarzyszyć w jego trudzie podczas dni jego życia, które Bóg daje mu na ziemi.
Sekularyzm
Herezja
„Mędrcy starali się przechować Księgę Eklezjastesa, ponieważ znaleźli w niej słowa, które skłaniały do herezji.”
Jerome stwierdza „Żydzi mówią, że . . ta księga wydawała się nadawać do zapomnienia, ponieważ twierdziła, że stworzenia Boże są próżne, i przedkładała jedzenie, picie i przemijające przyjemności nad wszystkie rzeczy… „2
Nawet mimo, że te obawy były w posiadaniu wielu żydowskich rabinów, księga była nadal akceptowana jako kanoniczna, głównie z powodu prawdy zawartej na początku i końcu księgi.
Powody akceptacji
1. Przeważająca większość żydowskiej historii uznaje kanoniczność Eklezjastesa.
2. Wydaje się, że odrzucanie kanoniczności Eklezjastesa jest zjawiskiem dopiero niedawnym. Chociaż prawdą jest, że niektóre władze żydowskie chciały go odrzucić z powodu jego pozornych sprzeczności, to jednak te władze były przeważone przez wielu, którzy uznali jego kanoniczność.
3. W I wieku n.e., Józefus sugeruje („zawiera hymny do Boga”), że Eklezjastes jest częścią natchnionego kanonu.
4. Fragmenty Eklezjastesa zostały znalezione w Qumran.
5. Wielu wczesnych ojców kościoła nazywa go kanonicznym (Melito z Sardis, Epifanium, Origen, Jerome)
6. Przyjęcie autorstwa Salomona pozwala łatwo zaakceptować kanoniczność ze względu na wiele innych przyjętych kanonicznych pism Salomona (Przysłowia, Pieśń Salomona).
7. Jego ciągłe zachowanie wydaje się silnie wspierać jego kanoniczność.
Struktura
Wielu, naturalnie, chce patrzeć na Eklezjastesa jako na pismo linearne. Nie wydaje się, by należał on do tej kategorii. Chociaż ma pewną strukturę, mniej lub bardziej swobodnie porusza się między wieloma tematami. Podczas gdy swobodnie się porusza, zmierza w określonym, rozstrzygającym kierunku.
Garrett3 oferuje dobry zarys księgi w następujących punktach …
1. Wstęp (1:1-2)
2. O czasie i świecie (1:3-11)
3. O mądrości (1:12-18)
4. O bogactwie (2:1-11)
5. O mądrości (2:12-17)
6. O bogactwie (2:18-26)
7. O czasie i świecie (3:1-15b)
8. O polityce (3:15c-17)
9. O śmierci (3:18-22)
10. O polityce (4:1-3)
11. O bogactwie (4:4-8)
12. O przyjaźni (4:9-12)
13. O polityce (4:13-16)
14. O religii (5:1-7)
15. O polityce (5:8-9)
16. O bogactwie (5:10-6:6)
17. Przejście (6:7-9)
18. O mądrości i śmierci (6:10-7:4)
19. Przejście (7:5-6)
20. O mądrości i polityce (7:7-9)
21. Przejście (7:10)
22. O mądrości i bogactwie (7:11-14)
23. O mądrości i religii (7:15-29)
24. Przejście (8:1)
25. O polityce (8:2-6)
26. Przejście (8:7-8)
27. O teodycei (8:9-9:1)
28. Przejście (9:2)
29. O śmierci i zadowoleniu (9:3-10)
30. Przejście (9:11-12)
31. O polityce (9:13-10:17)
32. Przejście (10:18-20)
33. O bogactwie (11:1-6)
34. O śmierci i zadowoleniu (11:7-12:7)
35. Zakończenie (12:8-14)
Pomimo innych korzystnych zarysów, powyższy zarys dobrze oddaje sposób, w jaki księga wydaje się być napisana. Podczas gdy Salomon pracował w kierunku rozstrzygającego punktu, robił to w sposób cykliczny. Mimo że pisał w taki sposób, duża część naszego studium będzie miała charakter linearny.
Odbiorca
12:1 Pamiętaj więc o swoim Stwórcy w dniach swojej młodości – zanim nadejdą trudne dni i zbliżą się lata, kiedy powiesz: „Nie mam w nich upodobania…”. 12:9 Nauczyciel nie tylko był mądry, lecz także uczył ludzi wiedzy; starannie oceniał i układał wiele przysłów. 12:10 Nauczyciel starał się znaleźć zachwycające słowa, i napisać dokładnie prawdziwe powiedzenia … . 12:12 Bądź ostrzeżony, mój synu … . 12:13 Wysłuchawszy wszystkiego, doszedłem do tego wniosku: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest cały obowiązek człowieka.
Mądrość, którą oferuje Salomon, jest najbardziej przydatna dla młodych. Wydaje się, że Salomon pragnął nauczyć młodych ludzi tych prawd, aby mogli uniknąć błędów, które on popełniał przez całe swoje życie.
Chociaż nadzieją jest zaoferowanie mądrości młodzieży, która jeszcze nie zmarnowała swojego życia, poselstwo jest skierowane do zgromadzenia. Każdy, kto może usłyszeć i wysłuchać, powinien to uczynić. „Kaznodzieja starał się znaleźć zachwycające słowa i napisać je poprawnie”. Tak samo prawda leżąca u podstaw tej książki odnosi się do każdego człowieka.