CeeLo Green, byname of Thomas Callaway, oryginalne nazwisko Thomas DeCarlo Burton, znany również jako Cee Lo i Cee-Lo, (ur. 30 maja 1974, Atlanta, Georgia, U.S.), amerykański piosenkarz, raper i autor tekstów znany ze swojego uduchowionego głosu i płomiennej persony, zarówno jako solowy wykonawca, jak i jako część grupy rapowej Goodie Mob i eklektycznego duetu Gnarls Barkley.
Urodził się jako Thomas Burton i dorastał w Atlancie jako syn dwóch wyświęconych ministrów baptystów, z których obaj zmarli, gdy był młody; jakiś czas po śmierci ojca, przyjął panieńskie nazwisko matki, Callaway. Jako nastolatek angażował się w działalność gangów i dopuszczał się drobnych kradzieży, a po porzuceniu szkoły w dziewiątej klasie został wysłany do akademii wojskowej, gdzie ostatecznie uzyskał dyplom GED. Mając wcześnie wyświetlane powinowactwo do muzyki-śpiewał w swoim kościele i grał na pianinie w domu-przez jego późnych lat nastoletnich starał się realizować go jako career.
W 1991 Callaway, wraz z trzema przyjaciółmi, utworzył hip-hop akt Goodie Mob. Trzy lata później grupa pojawiła się na pierwszym albumie kolegów z Atlanty, raperów OutKast, a wkrótce potem pojawił się ich własny debiut, Soul Food (1995). Dzięki swojemu optymistycznemu nastawieniu i wykorzystaniu żywych instrumentów w połączeniu z dźwiękami klasycznej muzyki soul i funk, Soul Food stał się kamieniem milowym dla rodzącego się podgatunku hip-hopu z Południa. Callaway, który rapował i śpiewał pod pseudonimem Cee-Lo (lub Cee Lo, później CeeLo), zdobył szczególne uznanie za swój uduchowiony, wysoki głos. Goodie Mob nagrali później Still Standing (1998), który zdobył dalsze uznanie, jak również inne kolaboracje z OutKast. World Party (1999) był jednak artystycznym i komercyjnym rozczarowaniem, a Cee-Lo opuścił grupę. Ponownie połączył się z Goodie Mob dla nieco bardziej udanego Age Against the Machine (2013).
Apending nazwisko do jego moniker, Cee-Lo rozpoczął karierę solową z stylistycznie zróżnicowane rhythm-and-blues (R&B) płyta Cee-Lo Green and His Perfect Imperfections (2002). Album ukazał bogaty tenor Greena, który przyniósł mu porównania do soulowego piosenkarza Ala Greena. Cee-Lo Green…Is the Soul Machine (2004) szczycił się podobnie szerokim brzmieniem.
Na potrzeby swojego kolejnego projektu Green połączył siły z hip-hopowym producentem Danger Mouse (pseudonim Briana Burtona). Jako Gnarls Barkley (kalambur z nazwiska gwiazdy koszykówki Charlesa Barkleya), para wydała St. Elsewhere (2006), offbeatowy album R&B, na którym Green rozważał takie mroczne tematy jak paranoja i samobójstwo w zgrabnych aranżacjach opartych na samplach. Gnarls Barkley po raz pierwszy przyniósł Greenowi popularność, głównie dzięki singlowi „Crazy”, radosnej popowo-soulowej konfekcji, która stała się zaskakującym światowym hitem. Po zdobyciu dwóch nagród Grammy, współpracownicy, którzy podkreślali swój ekscentryczny wizerunek, często występując w ekstrawaganckich kostiumach, powrócili z The Odd Couple (2008).
Green zdobył swój pierwszy solowy hit z „Fuck You!” (2010), zaraźliwym utworem w tempie up-tempo, zakorzenionym w soulu lat 60-tych, w którym wcielił się w rolę kochanka ze złamanym sercem, radośnie rzucającego złość na zamożnego nowego kolegę swojej byłej dziewczyny. Singiel (który został oczyszczony na potrzeby radia i innych kontekstów jako „Forget You”) posłużył jako centralny punkt jego bogato orkiestrowego albumu The Lady Killer (2010) i zdobył cztery nominacje do nagrody Grammy; wygrał w kategorii najlepszy miejski/alternatywny występ. W 2012 roku jego duszny singiel „Fool for You” zdobył nagrody Grammy za najlepszą piosenkę R&B i najlepsze tradycyjne wykonanie R&B. Heart Blanche (2015), jednak był nierówny i otrzymał mieszane recenzje.
Jak jego profil wzrósł, Green ventured do telewizji. Był trenerem w pierwszych trzech sezonach (2011-13) konkursu śpiewu The Voice i gospodarzem 2011 show Talking to Strangers, na którym przeprowadzał wywiady z innymi muzykami. Później wystąpił w osadzonym w latach 60. filmie muzycznym Sparkle (2012) i użyczył głosu w filmie animowanym Hotel Transylwania (2012). Serial reality CeeLo Green’s The Good Life (2014) został anulowany w związku z kontrowersyjnymi tweetami, które zamieścił na temat gwałtu i zgody. Komentarze te pojawiły się po dochodzeniu w sprawie zarzutów napaści seksualnej przeciwko Greenowi, które doprowadziło do jego przyznania się do winy w 2014 roku za dostarczanie Ecstasy; nie otrzymał kary więzienia. W 2020 roku wydał swój szósty solowy album, CeeLo Green Is Thomas Callaway.
.