Clinical Guide to Transfusion

Background

Ten rozdział koncentruje się na zasadach bezpiecznej praktyki transfuzji krwi. Celem tego rozdziału jest rozwijanie i wspieranie wiedzy pracowników służby zdrowia zajmujących się przepisywaniem lub podawaniem składników krwi (krwinek czerwonych, płytek krwi, osocza) oraz produktów białkowych osocza (PPP). Kilka standardów i wytycznych określa minimalne kryteria wymagane do utrzymania bezpieczeństwa i poprawy praktyki transfuzji. Należą do nich normy Canadian Standard Association’s Blood and Blood Components (Krew i składniki krwi),1 Canadian Society for Transfusion Medicine (CSTM) Standards for Hospital Transfusion Services (Normy dla szpitalnych usług transfuzji),2 Health Canada’s Guidance Document: Blood Regulations,3 the AABB Standards for Blood Banks and Transfusion Services4 oraz the College of American Pathologists (CAP) Transfusion Medicine Accreditation Checklist.5 Polityka i procedury każdej placówki opieki zdrowotnej muszą obejmować mechanizmy zapewniające ciągłe szkolenie i ocenę kompetencji w zakresie wiedzy teoretycznej i praktycznej całego personelu biorącego udział w procesie transfuzji.

Uwagi przedtransfuzyjne

Zarządzanie krwią u pacjenta

Zarządzanie krwią u pacjenta (PBM) to oparte na dowodach naukowych interdyscyplinarne podejście, którego celem jest poprawa wyników leczenia pacjenta poprzez unikanie lub zmniejszenie liczby niepotrzebnych przetoczeń w trakcie leczenia pacjenta.6 Można to osiągnąć przedoperacyjnie poprzez optymalizację stężenia hemoglobiny przy użyciu żelaza i erytropoetyny, a także ocenę możliwości korekcji zaburzeń krzepnięcia.7 W przypadku pacjentów nieoperacyjnych należy również rozważyć alternatywne sposoby uniknięcia lub ograniczenia transfuzji, jeśli tylko jest to możliwe.

Decyzja o przetoczeniu

Przepisanie składnika krwi lub PPP jest decyzją kliniczną podjętą przez świadczeniodawcę opieki zdrowotnej (tj, lekarza lub innego pracownika służby zdrowia uprawnionego do zlecania transfuzji) w oparciu o wytyczne praktyki opartej na dowodach naukowych i często podejmowana w porozumieniu z lekarzem posiadającym doświadczenie w zakresie medycyny transfuzjologicznej. Chociaż wyniki badań diagnostycznych przed transfuzją mogą sugerować, że transfuzja jest uzasadniona, decyzja o przetoczeniu powinna uwzględniać kliniczną ocenę objawów i rozważenie wskaźników wyników.

Poinformowana zgoda

Poinformowana zgoda na transfuzję jest standardowym wymogiem bezpieczeństwa.8 W Commission of Inquiry on the Blood System in Canada, szanowny komisarz Justice Horace Krever podkreślił znaczenie świadomej zgody na podawanie składników krwi i PPP.9. Jego zalecenia obejmowały:

• „Organy licencjonujące zawody medyczne wymagają w swoich standardach praktyki, aby lekarz leczący uzyskał świadomą zgodę pacjenta na podanie krwi i produktów krwiopochodnych, w taki sposób, aby pacjenci w Kanadzie, z wyjątkiem przypadków niekompetencji lub nagłych zabiegów chirurgicznych, byli poinformowani o ryzyku i korzyściach oraz alternatywach dla allogenicznej transfuzji krwi.” (str. 1133, Dodatek A)9
• „Aby ryzyko, korzyści i alternatywy były przedstawione w języku zrozumiałym dla pacjenta oraz w sposób umożliwiający zadawanie pytań, powtarzanie i zapewniający wystarczający czas na przyswojenie informacji.” (str. 1133, Dodatek A)9

Ośrodek opieki zdrowotnej jest odpowiedzialny za opracowanie polityki i procedur uzyskiwania świadomej zgody przed transfuzją składników krwi lub PPP. Muszą one zawierać następujące informacje:8

• opis składnika krwi lub PPP;
• związane z nimi ryzyko i korzyści, w tym ryzyko zagrażające życiu; oraz
• alternatywy, jeżeli są odpowiednie do okoliczności klinicznych, w tym ich korzyści i ryzyko.

Dyskusja między świadczeniodawcą a pacjentem powinna odbyć się z dużym wyprzedzeniem przed interwencją chirurgiczną lub terapeutyczną, jeżeli jest to możliwe, aby dać pacjentowi czas na rozważenie swoich opcji.

Świadczeniodawca musi udokumentować dyskusję z pacjentem na temat ryzyka, korzyści i alternatywnych rozwiązań, zgodnie z zasadami obowiązującymi w danej placówce.

Odmowa świadoma

Pacjenci mają prawo do odmowy transfuzji lub leczenia z wykorzystaniem składników krwi i PPP. Oprócz omówienia z pracownikiem służby zdrowia ryzyka, korzyści i alternatyw dla stosowania składników krwi lub PPP, decyzja pacjenta o odmowie powinna być poprzedzona świadomą dyskusją na temat ryzyka związanego z odmową. Odmowa powinna być wyraźnie udokumentowana w dokumentacji medycznej pacjenta zgodnie z zasadami obowiązującymi w danym ośrodku.

Pacjenci mogą zdecydować się na odmowę leczenia obejmującego stosowanie składników krwi i PPP z powodów osobistych lub religijnych. Świadkowie Jehowy często odmawiają transfuzji, chociaż stosowanie rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i niektórych PPP może być akceptowane przez niektóre osoby.10 Każdy członek wyznania indywidualnie decyduje, co jest dla niego osobiście akceptowalne, a dokumentacja odmowy powinna jasno odzwierciedlać szczegóły decyzji pacjenta. Dodatkowe informacje można uzyskać w całodobowej linii alarmowej Świadków Jehowy (Kanada) pod numerem 1-800-265-0327 lub na stronie internetowej JW.org.10

Zlecenia na transfuzję

Opiekun medyczny dokumentuje zlecenia na podanie składnika krwi lub PPP oraz dokumentuje wskazania kliniczne. Zlecenia świadczeniodawcy powinny zawierać:2

• Pełne imię i nazwisko pacjenta
• Unikalny identyfikator pacjenta (określony przez placówkę)
• Rodzaj produktu, który ma być podany
• Objętość lub ilość, która ma być podana
• Szybkość infuzji lub czas trwania (niektóre instytucje mogą odwoływać się do procedury określającej standardową Szybkość podawania)
• Data i godzina przetoczenia
• Sekwencja, w jakiej produkty mają być przetoczone (gdy wiele produktów jest zamawianych razem)
• Użycie urządzeń do infuzji ciśnieniowej, gdy wskazane
• Użycie podgrzewaczy krwi, gdy wskazane
• Modyfikacje, jeśli dotyczy, składników krwi
• Specjalne wymagania dotyczące transfuzji, jeśli dotyczy
• Leki związane z transfuzją, jeśli wymagane, w tym dawkowanie, droga i czas podawania leku (tj.e., przed, w trakcie lub po transfuzji).
  • E.g., Leki wstępne, takie jak difenhydramina i/lub acetaminofen, mogą być rozważone, jeżeli pacjent ma udokumentowaną historię poprzednich reakcji na transfuzję. Leki wstępne powinny być podawane w odpowiednim czasie, aby umożliwić skuteczność przed transfuzją.
  • E.g., Podanie leków śród- lub po przetoczeniu, takich jak furosemid, można rozważyć, jeśli u pacjenta występuje zwiększone ryzyko powikłań związanych z przeciążeniem płynami.

Badania przedtransfuzyjne

Badania przedtransfuzyjne są wykonywane w celu zapewnienia zgodności między pacjentem a składnikiem krwi przeznaczonym do przetoczenia.

Błędna identyfikacja pacjenta i nieprawidłowe oznakowanie próbki przyczyniają się do podawania krwi niezgodnej w układzie ABO i możliwości wystąpienia hemolitycznych reakcji poprzetoczeniowych.11 Błędna identyfikacja może wystąpić na kilku etapach procesu transfuzji, w tym podczas pobierania i badania próbek od pacjenta, zamawiania preparatów krwiopochodnych, ich wydawania i podawania. Konieczne jest utrzymanie pozytywnej identyfikacji pacjenta podczas całego procesu.

Przedtransfuzyjne próbki krwi są znakowane w czasie pobierania przy łóżku pacjenta, przy użyciu co najmniej dwóch unikalnych identyfikatorów. W tym czasie musi nastąpić pozytywna identyfikacja pacjenta, przy użyciu opaski na ramię pacjenta w celu potwierdzenia jego nazwiska i unikalnego numeru identyfikacyjnego. Jeśli to możliwe, dokładność opaski pacjenta należy potwierdzić, prosząc pacjenta o przeliterowanie jego imienia i nazwiska oraz podanie daty urodzenia.

Aby zapobiec błędom związanym z przetoczeniami niezgodnymi w układzie ABO, polityka ośrodka opieki zdrowotnej może wymagać potwierdzenia grupy krwi ABO u pacjentów poddawanych transfuzji po raz pierwszy lub zastosowania technologii pozytywnej identyfikacji pacjenta w celu potwierdzenia jednostki dawcy i identyfikatorów pacjenta przy łóżku chorego.1

Więcej na temat badań przed przetoczeniem, w tym identyfikacji pacjenta i znakowania próbek, patrz Rozdział 8 niniejszego Przewodnika.

Badanie próbki przed przetoczeniem i identyfikacja zgodnych krwinek czerwonych jest zazwyczaj proste, ale może być skomplikowanym i czasochłonnym procesem w przypadku obecności przeciwciał. Jeżeli krwinki czerwone są pilnie potrzebne przed zakończeniem badania przedtransfuzyjnego, należy niezwłocznie powiadomić służby transfuzjologiczne. W sytuacjach nagłych, jednostki czerwonych krwinek mogą być wydane przed zakończeniem badań w oparciu o zasady i procedury ośrodka opieki zdrowotnej i / lub medycyny transfuzji i konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Dostęp dożylny

Składniki krwi i PPP mogą być podawane przez różne urządzenia centralnego dostępu żylnego (CVAD) lub obwodowe cewniki dożylne. Rozważania dotyczące wyboru odpowiedniego dostępu dożylnego obejmują:

• Rozmiar lub wielkość światła: powinien być wystarczająco duży, aby umożliwić przepływ składnika krwi lub PPP w określonym czasie podawania oraz aby zapobiec uszkodzeniu komórek.2
  • 20-22 rozstaw dla rutynowych transfuzji u dorosłych.12
  • 16-18 rozstaw dla szybkich transfuzji u dorosłych.12
  • W przypadku dorosłych pacjentów z kruchymi lub trudnymi żyłami można użyć mniejszego rozstawu, ale może to ograniczyć szybkość przepływu.13
  • 22-25 rozstaw jest zalecany w pediatrii. 14, 15
• Dedykowana linia do podawania składników krwi lub PPP. Nie należy podawać leków jednocześnie ze składnikami krwi lub PPP.

• CVAD z wieloma otworami pozwalają na podawanie składników krwi lub produktów PPP przez jeden otwór, podczas gdy inne leki lub roztwory są podawane przez inne otwory.

• Nie należy podawać leków, o których wiadomo, że powodują reakcje niepożądane w tym samym czasie, co składniki krwi lub produkty PPP, jeśli jest to możliwe, ponieważ rozróżnienie objawów i oznak reakcji niepożądanej związanej z lekami i reakcji na transfuzję jest trudne.

• W sytuacjach nagłych może być konieczne jednoczesne podawanie różnych składników krwi i produktów krwiopochodnych. Należy to robić z użyciem oddzielnego dostępu dożylnego.

Zestawy administracyjne

Wymagania dotyczące zestawów administracyjnych różnią się dla składników krwi i PPP. Wymagania te są przedstawione w polityce specyficznej dla placówki, która powinna być opracowana w porozumieniu z serwisem transfuzjologicznym.

Zestawy do składników krwi

Podawanie składników krwi wymaga użycia standardowego filtra do krwi, którego wielkość porów może wynosić od 170 do 260 mikronów. Filtr, który musi być całkowicie przykryty składnikiem krwi, ma na celu usunięcie skrzepów, resztek komórkowych i skoagulowanego białka.

Filtr redukujący leukocyty nie jest już wymagany podczas transfuzji, ponieważ wszystkie składniki krwi wydane w Kanadzie zostały poddane redukcji leukocytów poprzez filtrację podczas przygotowania (więcej informacji na ten temat znajduje się w Okólniku Informacyjnym Kanadyjskich Służb Krwi16 oraz w Rozdziale 2 niniejszego Przewodnika).17

Składniki krwi muszą być przetoczone w ciągu 4 godzin od wydania. Jeżeli transfuzja zostanie przerwana z jakiegokolwiek powodu, podawanie należy przerwać po 4 godzinach, nawet jeżeli transfuzja nie jest pełna. Placówki powinny postępować zgodnie z zaleceniami producenta i lokalną polityką dotyczącą zmiany zestawów do podawania krwi. W przypadku opóźnienia pomiędzy jednostkami w transfuzji wielokrotnej, należy zmienić zestaw do podawania, aby zminimalizować prawdopodobieństwo rozwoju bakterii.

Zestawy do PPP

Podawanie PPP wymaga zróżnicowanego zaopatrzenia, różniącego się w zależności od rodzaju i marki produktu. PPP do podawania dożylnego mogą wymagać użycia standardowego, wentylowanego lub filtrowanego zestawu lub mogą być podawane przez bezpośrednie wkłucie dożylne. Inne PPP podawane są drogą domięśniową lub podskórną. Placówki powinny zapoznać się z monografią produktu i lokalną polityką w celu ustalenia, jaka filtracja, jeśli w ogóle, jest wymagana podczas rekonstytucji lub podawania.

Urządzenia do infuzji

Wszystkie urządzenia stosowane w procesie transfuzji muszą być zatwierdzone przez Health Canada i producenta oraz muszą być utrzymywane zgodnie ze specyfikacjami producenta w celu zapewnienia stałego bezpieczeństwa. Zakłady opieki zdrowotnej muszą posiadać zatwierdzony proces bieżącej kontroli i walidacji wszystkich urządzeń do infuzji.

Do przetaczania składników krwi mogą być używane urządzenia infuzyjne (np. pompy infuzyjne, szybkie infuzory, podgrzewacze krwi i urządzenia ciśnieniowe). Stosowanie urządzeń infuzyjnych musi być zawsze zgodne z polityką placówki opieki zdrowotnej.

Urządzenia do infuzji ciśnieniowej

Urządzenia do infuzji ciśnieniowej mogą być stosowane do szybkiego podawania składników krwi. Ciśnienie wywierane na składnik krwi nie powinno przekraczać 300 mm Hg, ponieważ może to spowodować hemolizę lub pęknięcie worka.

Urządzenia do ogrzewania krwi

Urządzenie do ogrzewania krwi może być stosowane w celu zapobiegania hipotermii podczas szybkiego podawania zimnych składników krwi, na przykład na sali operacyjnej lub w warunkach urazowych.12,19

Urządzenie do ogrzewania krwi może być stosowane w rutynowej transfuzji krwi u pacjenta z chorobą zimnej aglutyniny; jednakże istnieją ograniczone dowody na skuteczność tej strategii, a ogrzanie pacjenta jest bardziej prawdopodobne, że będzie wykonalne i równie prawdopodobne, że przyniesie korzyści.20 Urządzenia do ogrzewania krwi powinny być wyposażone w system alarmu temperatury, jeśli temperatura przekroczy 42°C. W przypadku stosowania ogrzewacza krwi należy udokumentować temperaturę w momencie rozpoczęcia ogrzewania oraz unikalny identyfikator urządzenia (np. numer seryjny).

Podstawowa ocena pacjenta

Przedtransfuzyjna ocena pacjenta i pomiar podstawowych parametrów życiowych muszą być udokumentowane w ciągu 30 minut przed transfuzją. Należy określić wszelkie potencjalne zagrożenia związane z reakcją poprzetoczeniową lub wszelkie istniejące wcześniej objawy, które mogłyby później zostać pomylone z reakcją poprzetoczeniową (np. istniejąca wcześniej wysypka).

Jeśli pacjent jest w stanie uczestniczyć w badaniu, należy zapewnić edukację, aby pacjent zrozumiał znaczenie natychmiastowego zgłaszania wszelkich nowych objawów w trakcie lub po przetoczeniu.

Transport i przechowywanie

Składniki krwi i PPP muszą być przechowywane w monitorowanych magazynach krwi i transportowane w zatwierdzonym systemie. Systemy przechowywania i transportu są zwalidowane i monitorowane przez służbę transfuzji.8

Składnik krwi lub PPP powinien być pobrany z magazynu tylko wtedy, gdy wszystkie przygotowania do podania są zakończone. Przed pobraniem składnika krwi lub PPP należy sprawdzić, czy istnieje zlecenie przetoczenia i czy udokumentowano świadomą zgodę.8

Postępować zgodnie z procedurami ośrodka opieki zdrowotnej podczas pobierania składnika krwi lub PPP z działu transfuzji lub satelitarnej chłodni krwi. Niezbędne jest ponowne potwierdzenie pozytywnej identyfikacji pacjenta w tym czasie i uzyskanie właściwego produktu dla właściwego pacjenta.

Jeśli pobrany składnik krwi lub PPP nie jest już potrzebny, należy go natychmiast zwrócić do służby transfuzjologicznej w celu zachowania bezpiecznych warunków przechowywania i zapobieżenia marnotrawstwu. Zasady lokalne mogą określać czas i/lub temperaturę wymaganą do zwrotu składników krwi lub PPP do służby transfuzyjnej.

Transfuzja

Kontrola bezpieczeństwa przed transfuzją

Kontrola bezpieczeństwa przed transfuzją obejmuje sprawdzenie składnika krwi lub PPP i weryfikację pozytywnej identyfikacji pacjenta na produkcie dla pacjenta. Wszystkie informacje identyfikacyjne łączące pacjenta ze składnikiem krwi lub PPP muszą być dopasowane. Weryfikacja identyfikacji pacjenta i produktu powinna być zakończona w obecności pacjenta przy użyciu opaski identyfikacyjnej pacjenta.

Przedtransfuzyjna kontrola bezpieczeństwa obejmuje kilka kluczowych punktów:

• Potwierdzenie, że składnik krwi lub PPP jest zgodny ze zleceniem transfuzji wydanym przez świadczeniodawcę. Potwierdzić, że zostały spełnione wszystkie specjalne wymagania dotyczące przygotowania.
• Sprawdzić, czy informacje o składniku krwi lub PPP na etykiecie są zgodne z towarzyszącym formularzem i metryczką usługi transfuzji. Należy potwierdzić datę i czas ważności składnika krwi lub PPP.
  • Powinny istnieć zasady postępowania w przypadku stosowania składników krwi o bliskim terminie ważności. Jednym z praktycznych podejść stosowanych przez wiele służb transfuzyjnych jest zapewnienie rozpoczęcia transfuzji przed upływem terminu ważności i zapewnienie zakończenia transfuzji w ciągu 4 godzin od momentu rozpoczęcia.21
• Sprawdzić, czy układ ABO i Rh składnika krwi i pacjenta są zgodne (patrz tabele 1 i 2). Sprawdzić, czy grupa krwi na metce składnika krwi odpowiada etykiecie składnika i czy test krzyżowy był zgodny.

• Sprawdzić wygląd składnika krwi lub PPP. Sprawdzić, czy nie ma skrzepów, grudek lub przebarwień (patrz: Canadian Blood Services’ Visual Assessment Guide); jeżeli są obecne, powiadomić służbę transfuzyjną i zwrócić składnik krwi lub PPP. W przypadku PPP przygotowanego w postaci liofilizowanego proszku, skontrolować roztwór po odtworzeniu.

• Potwierdzić, że unikalne identyfikatory pacjenta na składniku krwi lub PPP są zgodne z opaską identyfikacyjną pacjenta.

Zawsze postępować zgodnie z zasadami obowiązującymi w danej placówce w zakresie potwierdzania identyfikacji pacjenta i składnika krwi lub PPP.

.

* Należy odnieść się do specyficznych dla ośrodkaSzczegółowe zasady i procedury dotyczące stosowania krwinek czerwonych Rh-pozytywnych w przypadku nagłego uwolnienia (tj.e., W zależności od składnika krwi lub PPP, który ma być podany, należy wziąć pod uwagę dodatkowe czynniki. Patrz Tabela 3 w celu podsumowania wymagań dotyczących podawania.14

Jak wspomniano wcześniej, błędna identyfikacja może wystąpić w kilku momentach podczas procesu transfuzji i konieczne jest utrzymanie pozytywnej identyfikacji pacjenta podczas całego procesu. Kontrola bezpieczeństwa bezpośrednio przed podaniem składnika krwi lub PPP jest ostatnią możliwością uniknięcia błędu identyfikacji u pacjenta.

Początkowanie transfuzji

Następująca lista podsumowuje ogólne czynności związane z przygotowaniem i rozpoczęciem transfuzji krwi.

1. Zapoznanie się ze zleceniem przetoczenia wydanym przez świadczeniodawcę.
2. Potwierdzenie zgody na przetoczenie.
3. Przekazanie pacjentowi informacji dotyczących planowanego przetoczenia (np. wymagane przygotowanie i monitorowanie, objawy do natychmiastowego zgłoszenia).
4. Potwierdzenie badań przedtransfuzyjnych lub pobranie próbki przedtransfuzyjnej (jeśli dotyczy).
5. Zgromadzić wymagany sprzęt.
6. Dokonać oceny pacjenta i uzyskać podstawowe parametry życiowe w ciągu 30 minut przed przetoczeniem.
7. Podać leki wstępne, jeśli są wymagane.
8. Pobrać składnik krwi lub PPP z magazynu lub laboratorium medycyny transfuzjologicznej.
9. Zakończyć kontrolę przed transfuzją. Odnieść się do zasad i procedur specyficznych dla placówki.
10. Udokumentować kontrole przedtransfuzyjne, w tym datę i godzinę oraz tożsamość osób przeprowadzających kontrole.
11. Przygotowanie do rozpoczęcia podawania składnika krwi lub PPP:

• Składnik krwi: Zalać linię podawania i filtr składnikiem krwi lub zgodnym roztworem (np. sterylny 0,9% roztwór chlorku sodu (NaCl) do stosowania dożylnego).
• PPP: Rekonstytuować, jeśli dotyczy. Należy zapoznać się z procedurami ośrodka lub monografią produktu producenta w celu zidentyfikowania odpowiednich materiałów eksploatacyjnych do podawania dożylnego, domięśniowego lub podskórnego

Tabela 3: Podsumowanie wymagań inicjujących

Monitorowanie pacjenta

Poważne i zagrażające życiu reakcje mogą wystąpić w sposób nieprzewidywalny i szybko postępować; dlatego pacjenci muszą być ściśle monitorowani. Należy postępować zgodnie z zasadami monitorowania pacjenta podczas transfuzji i po transfuzji, obowiązującymi w danym ośrodku. Pozostać przy pacjencie lub być w pozycji umożliwiającej ścisłą obserwację pacjenta przez pierwsze 5 do 15 minut po rozpoczęciu każdej jednostki. Obserwować pacjenta pod kątem oznak i objawów reakcji (pokrzywka, swędzenie, uczucie gorączki lub dreszcze, trudności w oddychaniu, ból lub jakiekolwiek inne znaczące zmiany po rozpoczęciu transfuzji); poinstruować pacjenta lub dostawcę usług medycznych, aby natychmiast powiadomił pielęgniarkę w przypadku zaobserwowania objawów. Ponownie ocenić pacjenta i powtórzyć pomiary parametrów życiowych po 15 minutach i zwiększyć szybkość przepływu, jeśli nie zaobserwowano reakcji.12

Monitorowanie pacjenta i rejestracja parametrów życiowych powinny być oparte na stanie klinicznym pacjenta i wykonywane zgodnie z zasadami obowiązującymi w danym ośrodku przez cały czas trwania transfuzji.

Jeśli podejrzewana jest reakcja poprzetoczeniowa, należy natychmiast przerwać przetoczenie i utrzymać dostęp naczyniowy z użyciem soli fizjologicznej. Postępować zgodnie z procedurami specyficznymi dla ośrodka lub zaleceniami lekarza dotyczącymi postępowania w przypadku podejrzenia reakcji poprzetoczeniowej. Dodatkowe informacje znajdują się w Rozdziale 10 niniejszego Przewodnika.

Post-Administration

Po zakończeniu transfuzji zestaw do podawania może zostać przepłukany:

• Komponenty krwi: można przepłukać sterylnym 0,9% roztworem chlorku sodu (NaCI); stosować minimalne objętości dla pacjentów z ograniczeniem płynów.
• PPP: można przepłukać zestaw do podawania dożylnego zgodnym płynem (patrz monografia produktu producenta); stosować minimalne objętości dla pacjentów z ograniczeniem podawania płynów.

Puste pojemniki po składnikach krwi lub PPP oraz wszelkie materiały do podawania należy bezpiecznie wyrzucić zgodnie z zasadami obowiązującymi w danym ośrodku.

Dokumentowanie zdarzenia transfuzji zgodnie z zasadami i procedurami obowiązującymi w danym ośrodku. Dokumentacja zawiera datę, czas rozpoczęcia i zakończenia, przetoczony składnik krwi lub PPP, numer jednostki lub partii, nazwiska lub osoby rozpoczynające i monitorujące transfuzję, oznaki życiowe, przetoczoną objętość i wszystkie interwencje związane z transfuzją. Ponadto pacjenci stacjonarni otrzymujący składniki krwi lub PPP powinni być powiadamiani o przetoczeniu zgodnie z mechanizmami obowiązującymi w danym ośrodku.8

W przypadku pacjentów ambulatoryjnych należy omówić z pacjentem lub opiekunem opiekę po przetoczeniu. Przekazać pacjentowi pisemną informację zawierającą oznaki i objawy reakcji poprzetoczeniowych, co należy zrobić w przypadku reakcji poprzetoczeniowej oraz dane kontaktowe do zgłaszania reakcji poprzetoczeniowej.8

Należy kontynuować monitorowanie pacjenta po przetoczeniu pod kątem oznak i objawów reakcji poprzetoczeniowej. Ogólnie rzecz biorąc, zmiany stanu pacjenta lub parametrów życiowych występujące w ciągu sześciu godzin od transfuzji powinny być uważane za potencjalnie niepożądany wynik transfuzji i powinny być zgłoszone do służby transfuzjologicznej. Każde podejrzenie reakcji poprzetoczeniowej należy zgłosić służbie transfuzjologicznej.

Ciągły wlew czynników krzepnięcia

Zastępowanie czynników krzepnięcia za pomocą ciągłego wlewu jest stosowane w wielu ośrodkach w całym kraju w celu postępowania lub zapobiegania poważnym krwawieniom u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia.

Ponieważ procedura ta wykracza poza zalecenia zawarte w monografii produktu, każda instytucja jest zobowiązana do opracowania własnych zasad i procedur w celu kierowania i prowadzenia tej praktyki.

Kredyty ciągłego rozwoju zawodowego

Pracownicy i pracownicy służby zdrowia, którzy uczestniczą w programie Canadian Royal College’s Maintenance of Certification (MOC), mogą uznać lekturę Przewodnika klinicznego po transfuzjologii za działanie w ramach ciągłego rozwoju zawodowego (CPD), zgodnie z punktem 2: Kredyty za samokształcenie. Przeczytanie jednego rozdziału jest równoważne dwóm punktom.

Podziękowania

Autor dziękuje Leonor De Biasio, RN, BScN, CPNC, i Tihiro Rymer, BScN, MLT, jako autorom poprzedniej wersji tego rozdziału oraz Allahnie Elahie, BSc (Hons), MLT, i Sarah Oxley, RN, BScN, za recenzję obecnej wersji.

1. Grupa CSA. Can/Csa-Z902:20 – Blood and Blood Components (Krew i składniki krwi). Wydane w Kanadzie przez CSA, 2020.
2. Komitet Standardów CSTM. CSTM Standards for Hospital Transfusion Services (Standardy CSTM dla szpitalnych usług transfuzji). Opublikowane w Ottawie, Kanada przez Canadian Society for Transfusion Medicine, 2017.
3. Health Canada. Guidance Document: Blood Regulations2014. http://www.hc-sc.gc.ca/dhp-mps/brgtherap/applic-demande/guides/blood-reg-sang/blood-guid-sang-ligne-eng.php (ostatni dostęp).
4. The Standards Program Committee and the Blood Banks and Transfusion Services Standards Committee. Normy dla banków krwi i usług transfuzji, wydanie 32. Opublikowane przez AABB, 2020.
5. College of American Pathologists. Transfusion Medicine Cap Accreditation Checklist. Wydane przez College of American Pathologists, 2020.
6. Mueller MM, Van Remoortel H, Meybohm P, Aranko K, Aubron C, Burger R, Carson JL, Cichutek K, De Buck E, Devine D, Fergusson D, Folléa G, French C, Frey KP, Gammon R, Levy JH, Murphy MF, Ozier Y, Pavenski K, So-Osman C, Tiberghien P, Volmink J, Waters JH, Wood EM, Seifried E, for the ICC PBM Frankfurt Group. Patient Blood Management: Recommendations from the 2018 Frankfurt Consensus Conference. JAMA 2019; 321: 983-97. https://doi.org/10.1001/jama.2019.0554.
7. AABB and the Society for the Advancement of Blood Management. Perioperative Blood Management: A Physician’s Handbook, 3rd Edition. Edited by Shander A, Waters JH, King KE. Published by AABB/SABM, 2013.
8. CSA Group. Can/Csa-Z902-15 – Blood and Blood Components (Krew i składniki krwi). Wydane w Kanadzie przez CSA, 2015.
9. Commission of Inquiry on the Blood System in Canada, Raport końcowy. Kanada, Commission of Inquiry on the Blood System in Canada (Komisja śledcza ds. systemu krwi w Kanadzie), 1997. http://publications.gc.ca/pub?id=9.698032&sl=0.
10. Oficjalna strona internetowa Świadków Jehowy. Bioetyka i prawo. https://www.jw.org/en/medical-library/blood-transfusion-bioethics-medical-law/.
11. Bolton-Maggs PH, Wood EM, Wiersum-Osselton JC. Wrong Blood in Tube – Potential for Serious Outcomes: Can It Be Prevented? Br J Haematol 2015; 168: 3-13. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25284036.
12. Lima A. Krwawe łatwe podawanie krwi, wersja 2. Wydane w Toronto, Ontario przez Ontario Regional Blood Coordinating Network, 2015. http://transfusionontario.org/en/download/bloody-easy-blood-administration-version-2
13. Australian and New Zealand Society of Blood Transfusion and Australian College of Nursing. Wytyczne dotyczące podawania preparatów krwiopochodnych. Opublikowane w Sydney, Australia, przez Australia & New Zealand Society of Blood Transfusion Ltd, 2019. https://anzsbt.org.au/wp-content/uploads/2019/10/ANZSBT-Administration-Guidelines-Revised-3rd-edition-Publication-Version-20191002.pdf.
14. Callum JL, Pinkerton PH, Lima A, Lin Y, Karkouti K, Lieberman L, Pendergrast JM, Robitaille N, Tinmouth AT, Webert KE, . Bloody Easy 4: Transfuzje krwi, alternatywy dla krwi i reakcje po transfuzji. Wydane w Ontario, Kanada przez Ontario Regional Blood Coordinating Network, 2016. http://transfusionontario.org/en/download/bloody-easy-4-blood-transfusions-blood-alternatives-and-transfusion-reactions-a-guide-to-transfusion-medicine-fourth-edition/.
15. Gorski L, Hadaway L, Hagle M, McGoldrick M, Orr M, Doellman D. Infusion Therapy Standards of Practice. Opublikowane w Journal of Infusion Nursing przez Infusion Nurses Society, 2016. https://source.yiboshi.com/20170417/1492425631944540325.pdf.
16. Canadian Blood Services. Canadian Blood Services Circular of Information (Okólnik informacyjny kanadyjskich służb krwi). Opublikowane w Ottawie, Kanada przez Canadian Blood Services, 2015. https://www.blood.ca/en/hospitals/circular-information.
17. Héma-Québec. Okólnik informacyjny. 2015. https://www.hema-quebec.qc.ca/userfiles/file/media/anglais/publications/SPE-00176%5B3%5D_C16075_LIVRET_HEMA_ANG_web.pdf.
18. Wilson AM, Peterlini MA, Pedreira M.G. Infusion Pumps and Red Blood Cell Damage in Transfusion Therapy: An Integrative Revision of the Academic Literature. Rev Lat Am Enfermagem 2016; 24: e2763. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27533272.
19. Robinson S, Harris A, Atkinson S, Atterbury C, Bolton-Maggs P, Elliott C, Hawkins T, Hazra E, Howell C, New H, Shackleton T, Shreeve K, Taylor C. The Administration of Blood Components: A British Society for Haematology Guideline (Wytyczne Brytyjskiego Towarzystwa Hematologicznego). Transfus Med 2018; 28: 3-21.
20. Jain MD, Cabrerizo-Sanchez R, Karkouti K, Yau T, Pendergrast JM, Cserti-Gazdewich CM. Szukajcie, a znajdziecie – ale co wtedy zrobicie? Cold Agglutinins in Cardiopulmonary Bypass and a Single-Center Experience with Cold Agglutininin Screening before Cardiac Surgery. Transfus Med Rev 2013; 27: 65-73. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0887796312001022.
21. AABB, American Red Cross, America’s Blood Centers, the Armed Services Blood Program. Circular of Information for the Use of Human Blood and Blood Components (Okólnik informacyjny dotyczący stosowania ludzkiej krwi i składników krwi). 2017. http://www.aabb.org/tm/coi/Documents/coi1017.pdf.