Duszność podczas wysiłku (duszność wysiłkowa) wywołuje uczucie niemożności „nabrania wystarczającej ilości powietrza” i uczucie „braku tchu”. Szereg czynników może powodować duszność wysiłkową, ale zazwyczaj są one związane z niewystarczającym dotlenieniem tkanek przez krew. Zwykle wynika to z upośledzonej wymiany tlenu przez płuca i może być spowodowane obrzękiem płuc lub niedostateczną ilością krwi pompowanej przez serce do płuc i narządów obwodowych podczas wysiłku (tj. zmniejszoną perfuzją tkanek). Nieodpowiednie natlenienie krwi i zmniejszenie perfuzji narządowej powoduje zmiany w gazach krwi – obniża się tętnicze PO2 i pH, a wzrasta PCO2. W takiej sytuacji wyzwalany jest odruch z chemoreceptorów, który pobudza oddychanie. Dlatego duszności wysiłkowej towarzyszy zwiększona częstość i głębokość oddechów, ponieważ organizm próbuje unormować poziom gazów we krwi. Ta stymulacja oddechowa zwiększa odczucie braku wystarczającej ilości powietrza.
Bardzo częstą przyczyną duszności wysiłkowej jest niewydolność serca, która skutkuje zarówno upośledzeniem perfuzji płuc, jak i narządów systemowych z powodu zmniejszonego rzutu serca. Niewydolności serca często towarzyszy podwyższenie ciśnienia w kapilarach płucnych, co prowadzi do obrzęku płuc i upośledzenia wymiany gazowej w płucach.
Revised 06/30/2015
.