Iberian lynx
The Iberian lynx (L. pardinus), który jest również znany jako rysia hiszpańskiego lub rysia Pardel, nosi silne podobieństwo do rysia euroazjatyckiego, ale może być odróżnione przez jego mniejszy rozmiar; krótki, ciemny ogon; i obecność długiego, białego, brodatego futra pod brodą. Dorosłe ważą 10-15 kg (22-33 funtów) i dorastają do 80-130 cm (około 31-51 cali) w długości. Ryś iberyjski ma wysokość ramion 45-70 cm (około 18-28 cali).
W XIX wieku zasięg geograficzny rysia iberyjskiego obejmował Hiszpanię, Portugalię i część południowej Francji. Obecnie jednak, gatunek ten jest ograniczony do kilku kieszeni siedliska w południowo-zachodniej Hiszpanii. Dwie pozostałe populacje lęgowe występują w Sierra de Andújar, Jaén, oraz w Parku Narodowym Coto de Doñana, Andaluzja. Zniszczenie podstawowej ofiary rysia iberyjskiego, królika europejskiego (Oryctolagus cuniculus), przez myxomatosis począwszy od lat 50-tych XX wieku i przez chorobę krwotoczną królików od późnych lat 80-tych XX wieku, było głównie odpowiedzialne za znaczne zmniejszenie liczebności tego gatunku. Utrata siedlisk, uderzenia pojazdów i presja łowiecka również przyczyniły się do 80-procentowego spadku populacji od 1960 roku. Hodowla w niewoli i programy monitorowania rozpoczęte na początku 21 wieku miał ograniczony sukces w zatrzymaniu spadku populacji, a IUCN sklasyfikował rysia iberyjskiego jako krytycznie zagrożone od 2002.
John P. Rafferty