Francesco Redi, (ur. 18 lutego 1626, Arezzo, Włochy – zm. 1 marca 1697, Piza), włoski lekarz i poeta, który wykazał, że obecność larw w gnijącym mięsie nie wynika ze spontanicznego powstawania, lecz z jaj złożonych na mięsie przez muchy.
Czytał w książce o pokoleniu William Harvey spekulacji, że szkodniki, takie jak owady, robaki i żaby nie powstają spontanicznie, jak wtedy powszechnie uważano, ale z nasion lub jaj zbyt małe, aby być widoczne. W 1668 roku, w jednym z pierwszych przykładów eksperymentu biologicznego z odpowiednią kontrolą, Redi ustawił serię kolb zawierających różne mięsa, połowę kolb zamkniętych, połowę otwartych. Następnie powtórzył eksperyment, ale zamiast uszczelniać kolby, przykrył połowę z nich gazą, aby powietrze mogło się dostać do środka. Mimo że mięso we wszystkich kolbach uległo rozkładowi, stwierdził, że tylko w kolbach otwartych i odkrytych, do których muchy dostały się swobodnie, mięso zawierało larwy. Redi, choć doszedł do słusznego wniosku, że larwy pochodzą z jaj złożonych na mięsie przez muchy, o dziwo nadal uważał, że proces spontanicznego powstawania ma zastosowanie w takich przypadkach jak muszka żółciowa i robaki jelitowe. Redi jest znany jako poeta głównie z Bacco in Toscana (1685; „Bacchus in Tuscany”).