Pierwotnym celem zamknięcia osoby w więzieniu nie było ukaranie jej, ale był to sposób na zatrzymanie sprawcy przestępstwa do czasu, gdy rzeczywista kara mogła zostać wykonana. Było to zazwyczaj w formie kary cielesnej, która miała sprawić winnemu ból, np. bicie batem, lub kary śmierci, która wykorzystywała różne metody, aby odebrać życie skazańcom.
Londyn jest znany jako miejsce narodzin nowoczesnego więzienia. Filozof Jeremy Bentham był przeciwny karze śmierci i dlatego stworzył koncepcję więzienia, które byłoby używane do przetrzymywania więźniów jako forma kary. Bentham opracował plany obiektu, w którym więźniowie mieliby przebywać przez dłuższy czas. Jego projekt miał zapewnić, że zamknięci ludzie nigdy nie będą wiedzieli, czy są pilnowani przez strażników, czy nie, co jego zdaniem pozwoliłoby więzieniu zaoszczędzić pieniądze. Ponieważ więźniowie nie mogli być pewni, ilu strażników jest obecnych, Bentham rozumował, że do utrzymania spokoju trzeba będzie zatrudnić mniej funkcjonariuszy. W końcu więzienie to nigdy nie powstało, ale koncepcja wykorzystania więzień jako formy długoterminowej kary została przyjęta.
W XIX wieku więzienia były budowane wyłącznie w celu przetrzymywania więźniów. Miały one za zadanie odstraszać ludzi od popełniania przestępstw. Ludzie, którzy zostali uznani za winnych różnych przestępstw, byli wysyłani do tych zakładów karnych i pozbawiani wolności osobistej. Więźniowie byli często zmuszani do ciężkiej pracy i życia w bardzo trudnych warunkach. Wkrótce jednym z celów kary więzienia stała się resocjalizacja więźniów. Wielu ludzi uważało, że strach przed zamknięciem wystarczy, aby zniechęcić więźnia do popełnienia kolejnego przestępstwa, ale inne teorie zakładały, że należy wprowadzić zasady, które pomogą zreformować więźniów, zanim wyjdą na wolność. Polityka ta obejmuje badania psychiatryczne, programy edukacyjne, a czasem nawet bardziej drastyczne środki, takie jak terapia elektrowstrząsowa. Przeciwny punkt widzenia na resocjalizacyjne skutki uwięzienia głosi, że pobyt w więzieniu powoduje, że ludzie jeszcze bardziej angażują się w życie przestępcze, ponieważ żyjąc z innymi więźniami, stają się tak bardzo związani ze społeczeństwem przestępczym. Niezależnie od tych sprzecznych opinii na temat resocjalizacji przestępców, więzienie nadal jest jedną z najbardziej powszechnych form kary na całym świecie.