Szkielet zawiera więcej niż 99 procent wapnia, 80 do 90 procent fosforanu, a dwie trzecie sodu w organizmie i stanowi istotny rezerwuar dla homeostatycznej kontroli poziomu tych elementów we krwi. Miniaturowe kryształy soli kostnej mają teoretyczną powierzchnię 100 do 200 akrów, a badania z izotopami radioaktywnymi wykazały, że około 10 do 15 procent obecnego wapnia i fosforanu jest łatwo wymienialny in vitro. W żywych zwierząt, tylko 0,2 do 0,5 procent wapnia jest wymienny, ale to odgrywa ważną rolę w regulacji poziomu wapnia w osoczu, bo działa jako „bufor”, aby zapobiec szerokim wahaniom poziomu krwi. W rzeczywistości, kość przypomina kolumnę jonowymienną, przyczyniając się do stabilności poziomu wapnia we krwi i, wraz z nerkami, jest ważnym czynnikiem w homeostazie jonowej. Podobnie jak nerki, kość ma ogromny przepływ krwi w stosunku do jego potrzeb metabolicznych, a ten przepływ krwi jest gwałtownie zmniejszona przez działanie epinephrine.
Szkielet odgrywa również ważną rolę w długim zasięgu kontroli mineralnych. Nadmiar wapnia i fosforanu może być przechowywany w kości, gdy dieta nie zawiera odpowiednich ilości wapnia lub fosforanu, elementy te mogą być mobilizowane do utrzymania niezbędnego poziomu w tkankach miękkich, z wynikającą z tego utratą minerałów kostnych i rozwoju osteopenii lub krzywicy. Interesujące jest to, że w tym procesie zęby są w dużej mierze oszczędzone.
.