- Królowa Elżbieta II była pierwszym dzieckiem księcia Alberta, księcia Yorku.
- Ojciec Jej Wysokości został niespodziewanie mianowany królem w 1937 roku, przyjmując imię Jerzy VI.
- Wiedząc, że Elżbieta pewnego dnia zostanie królową, zaczął przygotowywać ją do tej roli już w młodym wieku, tworząc między nimi szczególną więź.
- Od tamtej pory Elżbieta II uroczyście obchodzi rocznicę swojego panowania.
W lutym 1952 roku król Anglii Jerzy VI zmarł na raka płuc, pozostawiając swoją najstarszą córkę Elżbietę, by rządziła w jego zastępstwie. Elżbieta miała zaledwie 25 lat, kiedy została królową Elżbietą II, jak zostanie pokazane w nowym serialu CNN, The Windsors: Inside a Royal Dynasty. Ale dzięki bliskim relacjom z ojcem, była przygotowana.
Król Jerzy VI nazwał Elżbietę swoją „dumą”.
Dziesięć lat przed tym, jak miał objąć tron, Jerzy VI (wówczas znany jako książę Albert, książę Yorku) i jego żona Elżbieta, księżna Yorku, powitali swoje pierwsze dziecko: córkę, której nadali imię Elżbieta Aleksandra Maria.
Kiedy Elżbieta urodziła się 21 kwietnia 1926 roku, powszechnie uważano, że jej ojciec nigdy nie będzie rządził krajem, ponieważ jego starszy brat, Edward, miał odziedziczyć tytuł króla. Tak więc przez pierwsze 10 lat życia młodej Elżbiety rodzina prowadziła stosunkowo spokojną egzystencję.
Księżna Yorku urodziła swoje i Alberta drugie dziecko, Małgorzatę, w 1930 roku, a czteroosobowa rodzina dzieliła swój czas między dwa królewskie domy – jeden w Londynie, a drugi na terenie Windsor Great Park – gdzie Elżbieta i jej siostra pobierały prywatne korepetycje.
Although the Duchess (who later became known as The Queen Mother) and Queen Mary (Albert’s mother) are credited for much of Elizabeth and Margaret’s education and upbringing, Albert podobno również uwielbiał swoje dwie córeczki od samego początku. Podczas gdy Małgorzata była nieco bardziej żywiołowa, młoda Elżbieta – nazywana przez najbliższych „Lilibet” – była dobrze wychowana i poważna jak na swój wiek. Z tego powodu Albert podobno nazywał Elżbietę swoją „dumą”, a Małgorzatę „radością”.
Ojciec Elżbiety wcześnie zaczął przygotowywać ją do roli królowej.
Oczywiście, Albertowi w końcu przyszło rządzić krajem: Jego starszy brat, Edward VIII, został królem Zjednoczonego Królestwa w 1936 roku po śmierci ich ojca, króla Jerzego V, ale abdykował z tronu jeszcze w tym samym roku, aby poślubić amerykańską rozwódkę Wallis Simpson.
Mając to na uwadze, nowy król Wielkiej Brytanii podobno poprosił swoją najstarszą córkę o napisanie relacji z jego koronacji, aby pewnego dnia mogła poczuć się lepiej przygotowana do swojej własnej. Elżbieta zrobiła, co jej kazano, a jej miłość do ojca prześwitywała w jej słowach: Napisała, że jej Papa, jak go nazywała, wyglądał tego dnia „bardzo pięknie” i widziała „mgiełkę zachwytu” w całym Opactwie Westminsterskim, gdy jej ojciec został koronowany, według Vanity Fair.
George VI zaczął powierzać Elżbiecie królewskie obowiązki.
As George settled into his new role as King, he began assigning some royal responsibilities to his eldest daughter. Kiedy miała zaledwie 14 lat, Elżbieta wygłosiła słynną już audycję radiową dla brytyjskich dzieci, które zostały ewakuowane ze swoich domów z powodu II wojny światowej. Gdy tylko uzyskała uprawnienia, przyłączyła się do działań wojennych jako mechanik w Pomocniczej Służbie Terytorialnej, a w 1942 roku George mianował Elżbietę honorowym pułkownikiem 500 Grenadier Guards Armii Królewskiej.
Prawdopodobnie ostatecznym znakiem jego zaufania była odpowiedzialność, jaką król Jerzy VI powierzył Elżbiecie po ukończeniu przez nią 18 lat: podczas jego nieobecności na włoskich polach bitew, została ona mianowana „doradcą stanu”, co pozwoliło jej reprezentować Wielką Brytanię. Kiedy jej ojciec był za granicą i nie mógł tego zrobić.
Ojciec Elżbiety był smutny z powodu „utraty” jej na rzecz Filipa.
W końcu, z błogosławieństwem ojca, Elżbieta poślubiła Filipa Mountbattena (obecnie księcia Filipa, księcia Edynburga) podczas ślubu w listopadzie 1947 roku. Po tym wydarzeniu król Jerzy VI napisał do swojej najstarszej córki list wspominający ten dzień – i ten pojedynczy fragment korespondencji może być najmocniejszym dowodem ich niezwykle bliskich relacji.
Zgodnie z emocjonalnym wideo wydanym przez Rodzinę Królewską w 2015 roku, nigdy wcześniej niewidziany list Jerzego brzmiał następująco:
Byłem tak dumny i podekscytowany tym, że miałem Cię tak blisko siebie podczas naszego długiego spaceru w Opactwie Westminsterskim. Ale kiedy podałem Twoją rękę arcybiskupowi, poczułem, że straciłem coś bardzo cennego. Podczas nabożeństwa byłaś tak spokojna i opanowana, a swoje słowa wypowiadałaś z takim przekonaniem, że wiedziałem, że wszystko jest w porządku. Przez te wszystkie lata z dumą patrzyłam, jak dorastasz pod umiejętnym kierownictwem mamusi, która, jak wiesz, jest w moich oczach najcudowniejszą osobą na świecie, i wiem, że zawsze mogę liczyć na ciebie, a teraz także na Filipa, że pomożesz nam w naszej pracy. Twoje odejście od nas pozostawiło wielką pustkę w naszym życiu. Ale pamiętaj, że Twój stary dom jest nadal Twój i wracaj do niego jak najczęściej i jak najchętniej. Widzę, że jesteś wzniośle szczęśliwa z Filipem, co jest słuszne, ale nie zapominaj o nas, to życzenie twojego zawsze kochającego i oddanego… Papa.
Elizabeth zareagowała stoicko na śmierć ojca.
6 lutego 1952 roku 25-letnia Elżbieta otrzymała wiadomość o śmierci ojca, będąc na tournée Commonwealth w Kenii.
Według Roberta Lacy’ego, autora książki The Queen: A Life in Brief, młoda królewna była niezwykle opanowana po usłyszeniu wiadomości o śmierci Jerzego, z zapałem pisząc listy z przeprosinami za odwołanie reszty tournée, zanim spakowała swoje rzeczy i wróciła do Anglii. W tym czasie jej oficjalne ogłoszenie się królową było jedną z niewielu oznak złamanego serca: „Moje serce jest zbyt pełne, abym mogła powiedzieć wam dzisiaj coś więcej niż to, że zawsze będę pracować, tak jak mój ojciec przez całe swoje panowanie, aby przyspieszyć szczęście i dobrobyt moich narodów”, powiedziała Elżbieta podczas Rady Akcesyjnej w Pałacu św. Jakuba.
Do dziś jednak miłość Elżbiety do ojca pozostaje wyraźna w jej odmowie świętowania rocznicy jej pierwszego dnia jako królowej. W 2015 roku prześcignęła królową Wiktorię jako najdłużej panujący monarcha w historii Wielkiej Brytanii – ale w odpowiedzi na gratulacje, które otrzymała, Elżbieta zwróciła uwagę na wielką stratę, która doprowadziła do jej długiej kadencji. Ten rekord „nie był jednym z tych, do których kiedykolwiek aspirowałam”, powiedziała.
W celu uzyskania najnowszych wiadomości, porad ekspertów w dziedzinie urody, genialnych rozwiązań dla domu, pysznych przepisów i wielu innych, zapisz się do newslettera Good Housekeeping.
Zapisz się teraz