Jaki jest wskaźnik rezygnacji z nauki w szkole medycznej?

W tym poście omawiamy, jaki jest wskaźnik rezygnacji z nauki w szkole medycznej i jak różni się on w zależności od rasy, płci i kraju.

Treść

1. Krótka odpowiedź
2. Wprowadzenie
   • Stopa rezygnacji vs. Graduation Rate
3. Overall Dropout Rate
   • Dropout Rates Per Year
   • Non-Medical Dropout Rate
4. Infographic
5. Dropout Rate By Country
   • USA
   • UK
   • Rest of the World

   .

6. Wskaźniki rezygnacji z nauki według płci
7. Wskaźniki rezygnacji z nauki według rasy
8. Wskaźniki rezygnacji z nauki według klasy społecznej
9. Czy program nauczania wpływa na wskaźniki rezygnacji z nauki?
   • Współczynnik rezygnacji w zintegrowanym programie nauczania
   • Współczynnik rezygnacji w tradycyjnym programie nauczania
   • Wyjaśnienie wyników
10. Wypalenie i liczba samobójstw
    • Jak można poradzić sobie z wypaleniem
11. Dlaczego ludzie rezygnują i nie kończą szkoły medycznej?
12. Nieudana szkoła medyczna
    • Czuję się jak porażka w szkole medycznej
    • Co robić, gdy nie udaje ci się ukończyć szkoły medycznej
    • Radzenie sobie z wypaleniem zawodowym
    • Brak motywacji do uprawiania medycyny
    • Czy powinienem opuścić szkołę medyczną?
    • Medical School Dropout Jobs
13. Famous Medical School Dropouts
14. Conclusion
15. Resources
    • Scientific Papers
    • Articles

Quick Answer

Ogólny wskaźnik porzucania nauki wynosi około 10%. Jednak trudno jest znaleźć wiarygodne statystyki. Niektóre badania wykazały, że odsetek osób porzucających naukę może być tak niski jak 0,3%, a inne tak wysoki jak 41,5%. Może to zależeć od kraju, rodzaju kursu, płci, rasy i wielu innych czynników.

Wprowadzenie

Na całym świecie istnieje duża liczba studentów medycyny, którzy rozpoczynają studia, ale nigdy ich nie kończą.

Może to być spowodowane wieloma przyczynami, w tym nieosiągnięciem odpowiednich ocen, problemami rodzinnymi lub skrajnym nieprofesjonalizmem prowadzącym do wydalenia.

W tym poście omówimy, jaki jest wskaźnik porzucania nauki w szkole medycznej w zależności od czynników takich jak narodowość, płeć, rasa i rodzaj kursu, a także omówimy, dlaczego studenci medycyny porzucają naukę w pierwszej kolejności.

Stopa porzucania nauki vs. wskaźnik ukończenia

Ważne jest, aby odróżnić różnicę między wskaźnikiem porzucania nauki a wskaźnikiem ukończenia nauki.

Stopień rezygnacji to procent uczniów, którzy nie ukończyli kursu.

Współczynnik ukończenia, z drugiej strony, jest to procent uczniów, którzy ukończyli kurs w ciągu 150% normalnego czasu ukończenia.

W tym artykule, będziemy głównie skupiać się na współczynniku porzucenia.

Ogólny współczynnik porzucenia

Ogólny współczynnik porzucenia na całym świecie jest trudny do określenia.

Niektóre kraje nie mają dobrego dostępu do informacji publicznej.

Jednakże, z tego co możemy zebrać, wskaźnik porzucania nauki jest wszędzie pomiędzy 4 a 12%.

Ogólny wskaźnik porzucania nauki w tym dokumencie z 2013 roku wynosił 5,9% (jest to średni wskaźnik porzucania nauki na University College Cork, Irlandia w ciągu 10 lat).

Liczba ta spadła do 5,2%, jeśli studenci transferowi zostali wykluczeni i wzrosła do 6,8%, jeśli tylko kohorty 2002-07 zostały uwzględnione.

Ponadto, indywidualny wskaźnik porzucania kohorty różnił się od tak niskiego jak 4,38% do tak wysokiego jak 9,15% (zobacz te wyniki na wykresie poniżej).

Stopa porzucania nauki (2002-2007)

Fakt, że wskaźniki porzucania nauki różnią się tak bardzo pokazuje podstępność statystyk.

Tylko dlatego, że badanie naukowe podało statystykę nie oznacza, że jest ona dokładna.

Jest to ważne, aby pamiętać, patrząc na statystyki dla reszty tego artykułu.

Odsetki rezygnacji na rok

Jeśli rozbijemy wskaźniki rezygnacji w dół do roku, w którym byli, gdy odpadli, znajdziemy, że ponad 60% rezygnujących studentów było w pierwszym roku. Rok 3 miał drugi najwyższy wskaźnik porzuceń (16%), podczas gdy ostatni rok miał najniższy wskaźnik (5%).

Zobacz poniższy wykres dla wizualnej reprezentacji.

Dropouts Per Year of Study

Autorzy teoretyzują, że powodem tych wysokich wskaźników porzucania studiów na wczesnym etapie jest to, że:

• 18-latkom może brakować dojrzałości, aby dokonywać świadomych wyborów zawodowych
• Trudności w przystosowaniu się do samodzielnegokierowanej nauki
• Życie z dala od domu (zmaganie się z samotnością i tęsknotą za domem)
• Wielkość pracy
• Nieprawidłowy wybór kariery

Infografika

Stopa porzucania nauki w poszczególnych krajach

USA

W USA, ogólny wskaźnik porzucania nauki wynosi około 34.3%.

Dlaczego tak wysoki?

Cóż, te wskaźniki obejmują wszystkich, którzy dostają się na medycynę, niezależnie od tego, czy są studentami studiów dziennych czy zaocznych.

Jeśli spojrzeć tylko na studentów stacjonarnych, to było to 16,4%.

US Dropout Rates – Full-Time Students

Jeszcze bardziej interesujące jest to, że ci, którzy rozpoczęli kurs w wieku 20 lat lub młodsi, mieli największe szanse na ukończenie kursu.

Czy to może być ekstrapolowane do innych krajów pozostaje do zobaczenia.

UK

Jedno badanie z 2012 roku na Uniwersytecie Nottingham znalazło wskaźnik porzucenia 6%.

Badanie z 1996 r. dotyczące wskaźnika rezygnacji z nauki w latach 1983-1992 na Uniwersytecie w Leeds wykazało, że w ciągu 10 lat 14% studentów medycyny zrezygnowało z nauki.

53% z nich zostało poproszonych o wycofanie się z kursu z powodów akademickich, podczas gdy reszta opuściła go dobrowolnie.

Rest of the World

Istnieje interesujące zróżnicowanie globalnych wskaźników rezygnacji ze szkoły medycznej, z globalną średnią wynoszącą 11,1%, w porównaniu z zakresem wskaźnika rezygnacji wynoszącym 42-63% w Ameryce Południowej i krajach rozwijających się.

Studenci irlandzcy i z UE wykazali niskie ryzyko porzucenia studiów.

Studenci spoza UE (Kuwejt i Zjednoczone Emiraty Arabskie) byli narażeni na zwiększone ryzyko porzucenia studiów.

Następne dane pokazują wskaźniki porzucenia studiów dla każdej narodowości dla 5 kohort w latach 2002-2006 na University College Cork w Irlandii.

Narodowość (bezwzględna vs procentowa)

Można zauważyć, że istnieje porównanie między liczbami bezwzględnymi i procentowymi.

Jest to pokazanie, jak niektóre narodowości mają zwiększoną liczbę porzuceń (np. studenci irlandzcy i studenci UE), ale jeśli weźmiemy to w kontekście tego, ilu studentów tej narodowości istnieje, jest to bardzo mały procent (ponieważ istnieje duża liczba studentów irlandzkich i unijnych, całkowita liczba porzuceń będzie wysoka, ale ich procent porzuceń będzie niski).

Widzisz, że osoby z Kuwejtu i ZEA miały najwyższy procentowy wskaźnik porzuceń, mimo że ich bezwzględny wskaźnik porzuceń był niski.

Stopy rezygnacji według płci

Mężczyźni wydają się być nieco bardziej skłonni do rezygnacji niż kobiety.

Female

Male

W rzeczywistości nie wydaje się, aby istniała ogromna różnica.

Kobiety wydają się osiągać lepsze wyniki niż mężczyźni na egzaminach do szkół medycznych.

Badanie z 2005 roku wykazało, że białe kobiety najlepiej zdawały egzaminy w londyńskich szkołach medycznych.

Inną rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że od lat 80. liczba kobiet rozpoczynających studia medyczne znacznie wzrosła.

Było tak, że mężczyźni byli lekarzami, a kobiety pielęgniarkami.

Jednakże wraz z upływem czasu i zmianą globalnego podejścia do równości płci coraz więcej kobiet zostaje lekarzami. Jest to świetne, biorąc pod uwagę, jak są one znane jako bardziej empatyczne i opiekuńcze, niezwykle ważne wartości, które wszyscy lekarze powinni mieć!

Dropout Rates By Race

Następny wykres kołowy pokazuje ogólny procent wskaźnika rezygnacji z nauki w szkołach medycznych w USA w oparciu o różne pochodzenie etniczne.

Stopień rezygnacji z nauki według rasy

Jak widać na powyższym wykresie, osoby pochodzenia czarnego były najbardziej skłonne do rezygnacji z nauki, ze stopą rezygnacji wynoszącą 52%.

Na drugiej stronie, tych z pochodzenia azjatyckiego były dzierżawione prawdopodobne do drop out, z odsetkiem tylko 23%.

Badania pokazują również, że mniejszości etniczne studentów medycyny mają gorsze wyniki w nauce w porównaniu do białych studentów (2003 badania). This was a study looking at OSCE performance (a practical exam taken at UK medical schools) at Guy’s and St Thomas’s medical school (now part of King’s College London).

The authors of the study don’t believe that this was down to discrimination, but rather a reflection of communication skills.

Dropout Rates by Social Class

To badanie z 2004 roku pokazuje, jak wskaźniki porzucania nauki różnią się w zależności od tego, w jakiej klasie społecznej był uczeń.

Ci z klasy społecznej I (najbardziej zamożni) mają średni wskaźnik porzucania nauki na poziomie 3.4% (obniżając do 3,1% jeśli ich rodzice byli lekarzami).

W przeciwieństwie do nich, wskaźnik porzucania nauki wynosi 4,3% dla osób z klasy społecznej IIIM (wykwalifikowani pracownicy fizyczni), IV (półwykwalifikowani) lub V (niewykwalifikowani).

Stopa rezygnacji z nauki według klasy społecznej

Zauważ, że te informacje pochodzą od brytyjskich studentów medycyny, którzy zrezygnowali z nauki w latach 1980-92 (badanie z 2004 r.).

Does the Curriculum Impact Dropout Rates?

Ten papier z 2018 r. omawia, w jaki sposób istnieje różnica między tradycyjnym a zintegrowanym programem nauczania w zakresie wskaźników porzucania nauki.

Zrobili to poprzez wdrożenie zmiany w programie nauczania w Rosario Medical School, Columbia.

Zmieniali się z tradycyjnego programu nauczania na zintegrowany program nauczania.

Tradycyjny program nauczania = 2 lata wykładów i 3 lata kliniczne z większością treści przedklinicznych nauczanych za pośrednictwem wykładów i laboratoriów.

Zintegrowany program nauczania = Badania kliniczne vs niekliniczne nie są dobrze zdefiniowane (ale ogólnie rzecz biorąc, ekspozycja kliniczna zwiększa się w miarę upływu czasu). Istnieje mieszanka PBL i wykładów z wczesną ekspozycją kliniczną.

Stopa rezygnacji w ramach tradycyjnego programu nauczania

W Rosario Medical School (w Kolumbii), badanie wykazało, że 47% studentów zrezygnowało z tradycyjnego programu.

Zdefiniowali oni rezygnację jako opuszczenie programu na więcej niż jeden rok studiów, co jest znacznie bardziej ogólne i może wyjaśniać, dlaczego liczba ta jest tak wysoka.

74% studentów, którzy opuścili program w ciągu pierwszych 2 lat studiów.

Autorzy stwierdzili również, że niepowodzenie akademickie było głównym powodem opuszczenia programu.

Tradycyjny program nauczania

Integrated Curriculum

Dropout Rate in the Integrated Curriculum

Po zmianie programu nauczania wskaźnik porzucania nauki radykalnie się zmniejszył.

Zakres procentowy porzucania nauki przez uczniów wahał się od 0.8 do 8,3%.

Wyniki tych badań pokazują, że nastąpił przytłaczający spadek odsetka porzuceń po zmianie z jednego projektu na drugi.

Podczas gdy w próbie tradycyjnego programu nauczania średnio 41,5% przyjętych studentów porzuciło szkołę medyczną przed ukończeniem, w próbie zintegrowanego programu nauczania średnia wynosiła tylko 3,3%.

To wszystko jest na szczycie faktu, że kiedy szkoła medyczna decyduje się zmienić swój program nauczania, ma tendencję do bycia przejściowym i niewielki wzrost w dropout w pierwszym roku.

Wyjaśnienie wyników

Kilka czynników, które zdaniem autorów mogły doprowadzić do tego zmniejszonego wskaźnika porzucania nauki, obejmuje:

• Wcielanie studentów od pierwszego dnia w role lekarzy
• Zmniejszenie przeciążenia naukami biomedycznymi
• Wprowadzenie metodologii aktywnego uczenia się
• Zmiana systemu oceniania
• Tworzenie programów mentorskich i tutorskich

Przedyskutowali oni, w jaki sposób zmniejszający się wskaźnik nie był domyślnie bezpośrednim wynikiem zmian strukturalnych programu nauczania.

Raczej, dzięki wdrożeniu nowego programu nauczania, uczniowie znaleźli się w centrum procesu uczenia się.

Rola nauczyciela polegała na prowadzeniu ucznia tak, aby osiągnął to, co najlepsze.

Według nich ta zmiana założeń edukacyjnych wyjaśnia zmniejszenie odsetka osób porzucających naukę.

Wypalenie zawodowe i wskaźnik samobójstw

W badaniu z 2008 r. przebadano amerykańskich studentów medycyny, w którym 50% studentów zgłosiło wypalenie zawodowe w ciągu ostatniego roku, a 11% zgłosiło myśli samobójcze.

Jeśli te dane są następnie ekstrapolowane, możemy w przybliżeniu przyjąć, że wśród studentów, istnieje wskaźnik myśli samobójczych na poziomie 5,8%.

Stopień wypalenia zawodowego

Jak można poradzić sobie z wypaleniem zawodowym

Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w radzeniu sobie z wypaleniem zawodowym.

Uwaga: Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z odpowiednią infolinią w swoim kraju. Oni chcą pomóc.

• Zachowaj równowagę w sposobie spędzania czasu – Jeśli spędzasz dużo czasu w szpitalu na praktykach, po prostu przestań. Nie ma potrzeby, aby iść do szpitala i pracować w pełnym wymiarze godzin. o niezbędne rzeczy, a następnie opuścić.
• Wind down – Kiedy czuję się zestresowany, zapewniam sobie przerwę od nauki. Gram w gry wideo lub oglądam filmy na YouTube. Wiedz, że dzięki temu, że się wyciszasz, nadal pracujesz. Pozwalasz sobie na ponowne naładowanie baterii. Nie możesz pracować, jeśli jesteś pusty naładowany i pamiętaj, że ładowanie jest częścią procesu pracy.
• Priorytet zdawania egzaminów – Nie spędzaj zbyt wiele czasu na bezużytecznych rzeczach, o których wiesz, że tylko w niewielkim stopniu przyczyniają się do twojego kursu. W tej chwili skup się na następnym egzaminie i wykonaj minimum pracy potrzebnej do jego zdania. Po zakończeniu egzaminu, weź co najmniej 2-3 dni wolnego, gdzie nie wykonujesz żadnej pracy.

Dlaczego ludzie rezygnują i zawodzą w Szkole Medycznej?

Oto kilka ogólnych powodów, dla których studenci mogą zrezygnować:

• Problem z płynnością języka angielskiego – Mimo że wszyscy studenci spełnili wymagane wymagania dotyczące języka angielskiego, może to skutkować brakiem możliwości łatwego nawiązywania znajomości i słabymi umiejętnościami komunikacyjnymi podczas egzaminów praktycznych.
• Syndrom impostera – Ludzie czują, że nie należą do szkoły medycznej. Że po prostu nie są wystarczająco dobrzy.
• Objętość materiału – Zbyt duża ilość treści, która może powodować znaczny stres emocjonalny.
• Słabe nawyki studiowania – Mogli z łatwością przejść przez szkołę, jednak uważają, że Uniwersytet jest zbyt dużym krokiem naprzód i nie mają odpowiednich nawyków, aby sobie z nim poradzić.

Autorzy jednego z badań omawiają, w jaki sposób powody porzucenia nauki mogą się różnić w zależności od roku, w którym się znajdują.

Wczesne porzucenie nauki może być spowodowane przez:

• 18-latkowie mogą nie mieć dojrzałości, aby dokonać świadomych wyborów zawodowych
• Trudności w dostosowaniu się do środowiska samśrodowiska uczenia się
• Życie z dala od domu (walka z samotnością i tęsknotą za domem)
• Nieprzygotowanie do ilości pracy
• Nieprawidłowy wybór kariery
• Przejście od wysokich osiągnięć w szkole do miernych wyników na uniwersytecie

Późne porzucenie nauki może być spowodowane przez:

• Uporczywe niepowodzenia w nauce
• Zły stan zdrowia psychicznego/fizycznego (w szczególności depresja)
• Zaniechanie identyfikacji, wsparcia i oferowania alternatywnych strategii kariery studentom na wcześniejszym etapie kursu.

Większość studentów medycyny będzie miała wysokie osiągnięcia w szkole. Kiedy nie radzą sobie tak dobrze, mogą niechętnie szukać lub przyjmować pomoc.

Nieudana szkoła medyczna

Poczucie porażki w szkole medycznej

Jeśli nie radzisz sobie w szkole medycznej, to nie martw się, wciąż jest nadzieja.

Jeśli czujesz się przygnębiony, to zadzwoń do niezbędnych infolinii. Chcą ci pomóc.

Możesz czuć się tak, jakbyś jeszcze nie zrobił nic godnego uwagi lub godnego komentarza, zwłaszcza jeśli jesteś otoczony przez lekarzy i studentów medycyny.

Inną rzeczą, z którą studenci muszą sobie poradzić, jest syndrom impostera. Zasługujesz na to, żeby tu być. Szkoła nie pozwoliłaby ci wejść, gdybyś nie był zdolny.

Pamiętaj, zawodzenie jednego egzaminu z trzech lat do tej pory jest dalekie od „zawodzenia” szkoły medycznej. To trudny kurs i wielu, jeśli nie większość innych medyków, których znam, oblało egzamin w pewnym momencie lub innym. Większość z nich zdała na ponownych egzaminach i poszła dalej, aby prowadzić normalne życie, stosunkowo nieobciążone pozostałym wstydem po nieudanym egzaminie.

Co robić, jeśli zawodzisz w szkole medycznej

Dla tych, którzy czują się smutni i przestraszeni, oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc w tej sytuacji:

• Trzymaj głowę w górze i kontynuuj – Na końcu tunelu jest światło. Jeśli będziesz się starał, możesz być zaskoczony tym, jak dobrze sobie radzisz.
• Zmniejsz nerwy – Środowisko egzaminacyjne może być niezwykle stresujące. Spróbuj wykonać kilka ćwiczeń oddechowych lub iść na poranny bieg przed egzaminem. Wykazano, że oba te sposoby zmniejszają stres i niepokój.
• Zobaczyć się z doradcą szkolnym – Na każdym uniwersytecie zawsze dostępna jest pomoc. Jeśli nie chcesz iść na uniwersytet, idź do swojego lekarza. Oni również mogą pomóc w prowadzeniu cię, zwłaszcza jeśli czujesz się bardzo nerwowy i stresujące.
• Took klasę na jak się uczyć – Słabe wyniki w nauce jest dużym czynnikiem, dlaczego studenci medycyny dropout. Dlatego bądź proaktywny i dowiedz się, jak poprawiać i uczyć się w szkole medycznej.

Brak motywacji do wykonywania medycyny

Jeśli problem polega na tym, że brakuje Ci motywacji do wykonywania szkoły medycznej, to musisz rozważyć, czy jest to właściwa ścieżka kariery dla Ciebie.

Sprawdź poniższe punkty dotyczące tego, czy powinieneś opuścić szkołę medyczną (link).

Jeśli problemem jest to, że chcesz robić medycynę, ale motywacja do egzaminów nie istnieje, to powinieneś spróbować porozmawiać ze swoimi przyjaciółmi. Powiedz im, jak się czujesz.

Oto kilka rzeczy, które mogą pomóc ci zmotywować się do nauki do egzaminów ponownie:

• Studiuj w grupie – Studiowanie z przyjaciółmi pomaga ci umieścić w czasie potrzebnym do nauki.
• Zrób plan – Zrobienie planu pomaga utrzymać cię odpowiedzialnym.
• Powiedz Uniwersytetowi – Większość uniwersytetów ma system wsparcia. Chcą, abyś odniósł sukces, więc jeśli powiesz im, przez co przechodzisz, mogą być w stanie wskazać ci właściwy kierunek.

Should I Leave Medical School?

• Dropping out of first-year – Jeśli jest to twój pierwszy rok, możesz pocieszyć się faktem, że możesz wyjść wcześniej. Nie ma przymusu robienia tego, co się chce. Za pięć lat twoich rodziców, przyjaciół i kolegów nie będzie obchodziło, że rzuciłeś studia na pierwszym roku. I defiantly nie będzie obchodziło, ponieważ będziesz o wiele szczęśliwszy z tym, co robisz.

• Biorąc rok poza szkołą medyczną – Jest to opcja, o której ludzie nie często mówią. Możesz wziąć rok poza, chociaż jest piętno o tym.
• Zakończyć szkołę medyczną – Jedną z opcji jest to, że można ukończyć stopień pierwszy, a następnie nie stać się lekarzem. Może to otworzyć opcje, które w przeciwnym razie nie istniałyby. Niektóre miejsca pracy będą kochać to, jeśli masz stopień medyczny.

Medical School Dropout Jobs

Jeśli rozważasz porzucenie, to najprawdopodobniej będziesz patrzeć na miejsca pracy.

Zebrałem listę niektórych miejsc pracy, które możesz wykonywać, jeśli porzucasz szkołę.

Porzucenie szkoły medycznej bez stopnia naukowego:

• Zdobądź inny stopień naukowy (np. inżynieria, finanse, biznes)
• Rozpocznij biznes online (rozpocznij blog!)
• Nauczyciel
• Handel detaliczny
• Kupuj i sprzedawaj na Amazon
• Recepcjonista
• Pracuj na uniwersytecie
• Administrator

Jeśli masz wykształcenie medyczne:

• Finanse
• Edukacja medyczna
• Rozpoczęcie biznesu związanego z medycyną
• Ekspert piszący o zdrowiu
• Zarządzanie
• Zdrowie więzienne
• Wolontariusz

Sławni porzucający szkołę medyczną

Oto lista niektórych sławnych porzucających szkołę medyczną.

Miejmy nadzieję, że może to przekonać ludzi, którzy uważają, że porzucenie studiów jest złe, że nadal możesz sobie dobrze radzić, jeśli tylko będziesz ciężko pracował, cokolwiek robisz.

Wniosek

Procenty związane ze wskaźnikami porzucania nauki są trudne do monitorowania, a więc wiele z nich należy traktować z przymrużeniem oka.

Możemy jednak powiedzieć, że mniejszości etniczne i osoby z niższej klasy społecznej są bardziej zagrożone, co powinno być dalej analizowane i rozwiązywane w miarę upływu czasu.

Odsetek rezygnacji jest z pewnością ważny i musi być monitorowany, ponieważ może spowodować znaczące szkody dla studentów i członków rodziny, jeśli nie zajmiemy się tym problemem.

Na koniec dnia, za każdą statystyką rezygnacji stoi bezbronny młody dorosły, który opuścił program medyczny.

Mogą oni nadal mieć przed sobą dobrą karierę i powinni być wspierani przez uniwersytety, rządy i ludzi wokół nich.

Jeśli są dobrze wspierani, osoby porzucające studia mogą rzeczywiście nadal mieć przed sobą dobre życie.

Źródła

Prace naukowe

• Dane AAMC
• Cause Analysis of Students’ Dropout Rate in Higher Education Study Program (2014)
• Burnout and Suicidal Ideation Among U.S. Medical Students (2008)
• Dropout and Graduation Delay in Undergraduate Medical Students. Universidad del Rosario, Bogotá, Colombia (2016)
• Effect of ethnicity and gender on performance in undergraduate medical examinations (2005)
• Effect of ethnicity on performance in a final objective structured clinical examination: qualitative and quantitative study (2003)
• Factors Affecting the Probability of First Year Medical Student Dropout in the UK: A Logistic Analysis for the Intake Cohorts of 1980-92 (2004)
• Factors associated with dropout in medical education: a literature review (2011)
• Pięć szkół medycznych powstaje w Anglii w ramach starań o zwiększenie liczby rodzimych lekarzy (2018)
• Impact of Problem-Based, Active Learning on Graduation Rates for 10 Generations of Dutch Medical Students (2009)
• Medical student attrition: 10-letnie badanie w jednej szkole medycznej (1996)
• Medical School Attrition-Beyond the Statistics A Ten Year Retrospective Study (2013)
• Medical school dropouts: regrettable or required? (2018)
• NSC Research Center – Completing College Report (2019)
• Wpływ różnych projektów programów nauczania na wskaźnik porzucania nauki przez studentów: studium przypadku (2018)
• Kiedy odeszli i dlaczego? A retrospective case study of attrition on the Nottingham undergraduate medical course (2012)

Artykuły

• Study International – Why are dropout rates increasing in UK universities? (2020)
• College Factual – Harvard Graduation Rate & Retention Rates

.