How Supplied
Table I (Recommended Dosages) summarizes the recommended volumes and concentrations of Lidocaine Hydrochloride Injection, USP for various types of anesthetic procedures. Dawki sugerowane w tej tabeli dotyczą normalnych, zdrowych osób dorosłych i odnoszą się do stosowania roztworów niezawierających epinefryny. Gdy wymagane są większe objętości, należy stosować wyłącznie roztwory zawierające epinefrynę, z wyjątkiem przypadków, w których leki wazopresyjne mogą być przeciwwskazane.
Zgłaszano występowanie zdarzeń niepożądanych w postaci chondrolizy u pacjentów otrzymujących wewnątrzstawowe wlewy środków znieczulenia miejscowego po zabiegach artroskopowych i innych zabiegach chirurgicznych. Lidokaina nie jest zatwierdzona do tego zastosowania (patrz OSTRZEŻENIA oraz DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA).
Zalecane dawki służą jedynie jako wskazówka dotycząca ilości środka znieczulającego wymaganego w większości rutynowych procedur. Rzeczywiste objętości i stężenia, które należy zastosować, zależą od wielu czynników, takich jak rodzaj i zakres zabiegu chirurgicznego, głębokość znieczulenia i stopień wymaganego zwiotczenia mięśni, czas trwania wymaganego znieczulenia oraz stan fizyczny pacjenta. We wszystkich przypadkach należy podawać najniższe stężenie i najmniejszą dawkę, które przyniosą pożądany rezultat. Dawki należy zmniejszyć u dzieci oraz u pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych oraz u pacjentów z chorobami serca i (lub) wątroby.
Początek znieczulenia, czas trwania znieczulenia i stopień zwiotczenia mięśni są proporcjonalne do objętości i stężenia (tj. dawki całkowitej) zastosowanego środka znieczulenia miejscowego. Zatem zwiększenie objętości i stężenia produktu Lidocaine Hydrochloride Injection, USP zmniejszy początek znieczulenia, wydłuży czas trwania znieczulenia, zapewni większy stopień rozluźnienia mięśni i zwiększy segmentowe rozprzestrzenianie się znieczulenia. Jednakże, zwiększenie objętości i stężenia produktu Lidocaine Hydrochloride Injection, USP może spowodować głębszy spadek ciśnienia krwi podczas stosowania w znieczuleniu zewnątrzoponowym. Chociaż częstość występowania działań niepożądanych po zastosowaniu chlorowodorku lidokainy jest dość mała, należy zachować ostrożność podczas stosowania dużych objętości i stężeń, ponieważ częstość występowania działań niepożądanych jest wprost proporcjonalna do całkowitej dawki wstrzykniętego środka znieczulenia miejscowego.
Znieczulenie zewnątrzoponowe
Do podania dawki testowej w znieczuleniu zewnątrzoponowym zaleca się stosowanie wyłącznie następującego dostępnego specyficznego produktu Lidocaine Hydrochloride and Epinephrine Injection, USP firmy Hospira:
Ale roztwory te są przeznaczone specjalnie do znieczulenia zewnątrzoponowego, mogą być również stosowane do infiltracji i blokady nerwów obwodowych, pod warunkiem, że są stosowane jako jednostki jednodawkowe. Roztwory te nie zawierają środka bakteriostatycznego.
W znieczuleniu zewnątrzoponowym dawka różni się w zależności od liczby znieczulanych dermatomów (na ogół 2 do 3 mL wskazanego stężenia na dermatom).
Blokada znieczulenia zewnątrzoponowego lędźwiowego i ogonowego
Jako zabezpieczenie przed niepożądanymi doznaniami obserwowanymi czasami po niezamierzonym przedostaniu się do przestrzeni podpajęczynówkowej, dawka testowa, taka jak 2 do 3 mL 1,5% chlorowodorku lidokainy, powinna być podana co najmniej 5 minut przed wstrzyknięciem całkowitej objętości wymaganej do blokady znieczulenia zewnątrzoponowego lędźwiowego lub ogonowego. Dawka testowa powinna być powtórzona, jeśli pacjent jest przemieszczany w sposób, który mógł spowodować przemieszczenie cewnika. Epinefryna, jeśli jest zawarta w dawce testowej (sugerowano 10 do 15 mcg), może służyć jako ostrzeżenie przed niezamierzonym wstrzyknięciem wewnątrznaczyniowym. Jeśli taka ilość epinefryny zostanie wstrzyknięta do naczynia krwionośnego, prawdopodobnie w ciągu 45 sekund wywoła przemijającą „reakcję epinefrynową”, polegającą na zwiększeniu częstości akcji serca i skurczowego ciśnienia krwi, bladości powłok brzusznych, kołataniu serca i nerwowości u nie uspokojonego pacjenta. Pacjent uspokojony może wykazywać jedynie wzrost tętna o 20 lub więcej uderzeń na minutę przez 15 lub więcej sekund. Pacjenci przyjmujący beta-blokery mogą nie wykazywać zmian w częstości akcji serca, ale monitorowanie ciśnienia krwi może wykryć przejściowy wzrost skurczowego ciśnienia krwi. Należy zapewnić odpowiedni czas na rozpoczęcie znieczulenia po podaniu każdej dawki testowej. Należy unikać szybkiego wstrzykiwania dużej objętości Lidocaine Hydrochloride and Epinephrine Injection, USP przez cewnik, a gdy jest to wykonalne, należy podawać dawki frakcjonowane.
W przypadku znanego wstrzyknięcia dużej objętości roztworu znieczulenia miejscowego do przestrzeni podpajęczynówkowej, po odpowiedniej resuscytacji i jeśli cewnik jest na miejscu, należy rozważyć próbę odzyskania leku poprzez odprowadzenie umiarkowanej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego (np. 10 mL) przez cewnik zewnątrzoponowy.
MAKSYMALNE ZALECANE DAWKI
Dorośli
Dla zdrowych dorosłych, indywidualna maksymalna zalecana dawka Lidocaine Hydrochloride and Epinephrine Injection, USP nie powinna przekraczać 7 mg/kg (3,5 mg/lb) masy ciała, a ogólnie zaleca się, aby maksymalna dawka całkowita nie przekraczała 500 mg. W przypadku stosowania bez epinefryny maksymalna dawka indywidualna nie powinna przekraczać 4,5 mg/kg (2 mg/lb) masy ciała, a ogólnie zaleca się, aby maksymalna dawka całkowita nie przekraczała 300 mg. W przypadku ciągłego znieczulenia zewnątrzoponowego lub ogonowego, maksymalna zalecana dawka nie powinna być podawana w odstępach krótszych niż 90 minut. W przypadku stosowania ciągłego znieczulenia zewnątrzoponowego lędźwiowego lub ogonowego do zabiegów niepołożniczych, można podać większą dawkę leku, jeśli jest to konieczne do uzyskania odpowiedniego znieczulenia.
Maksymalna zalecana dawka chlorowodorku lidokainy do blokady szyjki macicy w okresie 90 minut u pacjentek położniczych i niepołożniczych wynosi 200 mg łącznie. Po każdej stronie podaje się zwykle połowę całkowitej dawki. Wstrzykiwać powoli, przez pięć minut pomiędzy stronami (patrz również omówienie blokady szyjki macicy w PRECAUTIONS).
Dzieci
Trudno jest zalecić maksymalną dawkę jakiegokolwiek leku dla pacjentów pediatrycznych, ponieważ zmienia się ona w zależności od wieku i masy ciała. W przypadku dzieci w wieku powyżej 3 lat, które mają prawidłową beztłuszczową masę ciała i prawidłowy rozwój ciała, maksymalna dawka jest określana na podstawie wieku i masy ciała dziecka. Na przykład, u dziecka w wieku 5 lat, ważącego 50 funtów, dawka chlorowodorku lidokainy nie powinna przekraczać 75 do 100 mg (1,5 do 2 mg/lb). Do indukcji dożylnego znieczulenia regionalnego u dzieci zaleca się stosowanie jeszcze bardziej rozcieńczonych roztworów (tj. 0,25 do 0,5%) i dawek całkowitych nieprzekraczających 3 mg/kg (1,4 mg/lb).
W celu ochrony przed toksycznością ogólnoustrojową należy zawsze stosować najmniejsze skuteczne stężenie i najmniejszą skuteczną dawkę. W niektórych przypadkach konieczne będzie rozcieńczenie dostępnych stężeń 0,9% chlorkiem sodu do wstrzykiwań w celu uzyskania wymaganego stężenia końcowego.
WYŁĄCZNIE DO UŻYTKU EPIDURALNEGO.
Uwaga: Produkty lecznicze podawane pozajelitowo powinny być kontrolowane wzrokowo pod kątem obecności cząstek stałych i przebarwień przed podaniem, jeśli tylko roztwór i pojemnik na to pozwalają. Nie należy stosować wstrzyknięcia, jeśli jego kolor jest różowawy lub ciemniejszy niż lekko żółty lub jeśli zawiera osad.
STERYLIZACJA, PRZECHOWYWANIE I PROCEDURY TECHNICZNE
Środków dezynfekcyjnych zawierających metale ciężkie, które powodują uwolnienie odpowiednich jonów (rtęć, cynk, miedź itp.) nie należy stosować do dezynfekcji skóry lub błon śluzowych, ponieważ były one związane z przypadkami obrzęku i opuchlizny. Jeśli wymagana jest chemiczna dezynfekcja fiolek wielodawkowych, zaleca się stosowanie alkoholu izopropylowego (91%) lub etylowego (70%). Wiele dostępnych w handlu marek alkoholu, jak również roztwory alkoholu etylowego nieposiadające klasy USP, zawierają środki denaturujące, które są szkodliwe dla gumy i dlatego nie powinny być stosowane. Zaleca się, aby dezynfekcja chemiczna została przeprowadzona przez dokładne przetarcie korka fiolki lub ampułki bawełną lub gazą, które zostały zwilżone zalecanym alkoholem tuż przed użyciem.
Nie stosować autoklawowania.
.