About the Long-nose Sawshark
Mainly known as the Long-nose Sawshark or Common Sawshark, is a Sawshark of the family Pristiophoridae.
Biologia i opis:
Tarłacz długonosy ma smukłe, lekko spłaszczone ciało z bardzo długim rostrum, które może stanowić do 30% jego całkowitej długości. Jego kolor ma tendencję do bladożółtego lub szarobrązowego po stronie grzbietowej i białego koloru po stronie brzusznej, może mieć czasami słabo widoczne ciemne plamy, plamki i pręgi na grzbiecie. Żebra tego gatunku znajdują się w połowie długości rostrum, ale nieco bliżej rostralnej końcówki niż nozdrzy. Posiada około 9-10 dużych zębów rostralnych po każdej stronie rostrum przed zadziorami, 9 za nimi. Rzędy zębów 39-49 w górnej szczęce. Płetwy grzbietowa i piersiowa u dużych osobników pokryte zębodołami. Maksymalna długość wynosi 1,37 m. Samice dojrzewają przy 113 cm TL, a samce przy 97 cm TL. Tryb rozrodczy tego gatunku jest owowegetatywny. Rekin długonosy rodzi co drugą zimę od 6 do 19 młodych w miocie. Po 12-miesięcznym okresie ciąży rodzą się młode o długości 27-37 cm. W momencie narodzin ich zęby są złożone na pysku, co chroni matkę przed uszkodzeniem. Rekiny długopłetwe są bardzo produktywne w porównaniu z innymi gatunkami rekinów, szybko dojrzewają i żyją tylko około 15 lat.
Zachowanie:
Rekiny długonose polują w samotności znane ofiary obejmują małe ryby i skorupiaki. Osobniki znaleźć zdobycz przez uruchomienie ich barbels nad dnem oceanu. Używają zębów na swoich pyskach, aby wzburzyć osady i uderzyć ofiarę.
Siedlisko:
Tarłacz długonosy występuje na szelfie kontynentalnym i górnym stoku na głębokościach 40-630 m. Jest to umiarkowanie liczny gatunek endemiczny na szelfie kontynentalnym i w mniejszym stopniu na górnym stoku południowej Australii.
Konserwacja:
W połowach rekinów w południowej Australii, Sawshark Longnose został zatrzymany jako produkt uboczny do celowania Tope i Gummy Shark w wodach przybrzeżnych od połowy lat 20-tych, a być może wcześniej w obszarach przybrzeżnych. Kilka ostatnich ogólnych środków zarządzania, w szczególności restrukturyzacja połowów oraz ustalenia dotyczące zarządzania przestrzennego, korzystnie wpływają na ochronę żarłacza białopłetwego. Wdrożenie planu zarządzania siecią rezerwatów morskich Południowo-Wschodniej Wspólnoty Narodów zakazuje stosowania dennych włoków rozpornicowych i niewodów duńskich, a na niektórych obszarach wszystkich innych metod połowu, w 14 rezerwatach morskich Wspólnoty Narodów obejmujących zróżnicowany zakres umiarkowanych środowisk morskich na szelfie kontynentalnym, stoku kontynentalnym i równinie abisalnej.
Czy masz zdjęcia lub filmy Rekinów długonosych?
Przesyłaj je na [email protected].
.