Lynda Carter

Aaarghh!!! Po raz kolejny przekleństwo Kultowych Syren! Cóż, w pewnym sensie dobra klątwa: kolejny z naszych znamienitych gości, który nie wydaje się starzeć (w rzeczywistości staje się coraz piękniejszy) i który pozostaje jednym z najbardziej porywających stworzeń, jakie kiedykolwiek uświetniły mały ekran. Każdy facet w moim wieku, którego wtedy znałem, zakochał się w Lyndzie Carter gdzieś w połowie lat siedemdziesiątych. I nie bez powodu: kto nie pamięta kultowego serialu telewizyjnego Wonder Woman (a zwłaszcza kostiumu, który nosiła Lynda?).

Lynda Jean Carter urodziła się 24 lipca 1951 roku w Phoenix w Arizonie, jako najmłodsze z trojga dzieci rodziny o hispanoamerykańskich korzeniach. Mniej więcej w wieku 10 lat zaczęła wykazywać zainteresowanie muzyką, a nawet zaczęła komponować piosenki. Z czasem zaczęła brać udział w chórach i przedstawieniach licealnych. Po zaledwie jednym semestrze Lynda opuściła Arizona University, aby zostać pełnoetatową piosenkarką. Dołączyła więc do zespołu o nazwie Just Us, który odbył trasę koncertową po Anglii około 1970 roku.

The doświadczenie opuścił Lynda niezadowolony, choć, a ona nagle postanowił wziąć udział w jej pierwszy konkurs piękności, Miss Phoenix Pageant, który wygrała. W niedługim czasie została koronowana na Miss Arizony i wreszcie, co było logicznym następstwem i ostatecznym osiągnięciem, Miss USA w 1973 roku, co uczyniło ją oficjalną reprezentantką w konkursie Miss World. Po wypełnieniu swoich obowiązków wobec tych organizacji, Lynda postanowiła podjąć studia, aby zostać aktorką. W 1974 roku pojawiła się w kilku programach telewizyjnych, ale bez większych sukcesów. Mniej więcej w tym czasie odbywały się przesłuchania do głównej roli w nowym show, którego bohaterką miała być najpopularniejsza kobieta super bohater wszech czasów, Wonder Woman.

Wonder Woman została stworzona w 1941 roku dla D.C. Comics przez Charlesa Moultona, w celu zaproponowania pierwszego kobiecego bohatera w komiksach w świecie zdominowanym przez mężczyzn macho w rajtuzach. Postać zadebiutowała w All Star Comics #8, a latem 1942 roku otrzymała własną regularną serię, która ukazywała się aż do 1986 roku, osiągając numer 329. Wkrótce potem D.C. postanowiło uporządkować swoje publikacje, publikując chwaloną przez krytyków mini-serię Crisis on Infinite Earths, w wyniku czego Wonder Woman otrzymała nową serię, rozpoczynającą się od numeru #1 w 1987 roku, która do dziś pozostaje silna. I oczywiście, Wonder Woman była pierwszym kobiecym członkiem Justice League of America, z kilkoma innymi nieznanymi facetami dziwnie nazwanymi Superman, Batman, Flash, Aquaman, etc.

Co wiemy o drodze Wonder Woman na ekran? Ledwo pięciominutowa sekwencja (która wygląda bardziej jak kiepski skecz) została nakręcona w 1967 roku, z oczywistym celem stworzenia czegoś, co mogłoby dorównać popularności telewizyjnego show Batmana. Jednak w obliczu porażki serialu Green Hornet i mierności tego testu, projekt został zarzucony. Aktorka Ellie Wood Walker zagrała przytępioną Wonder Woman, całkowicie zdominowaną przez swoją matkę (neurotyczną gospodynię domową!). Następnie w 1974 roku powstał film telewizyjny z Cathy Lee Crosby w roli głównej. Byliśmy teraz lata świetlne od oryginalnego źródła, z blond bohaterką w ohydnym kostiumie i fatalnym scenariuszem traktującym o szpiegach, bez żadnych super mocy w dowodach. Ale mimo to, pomysł pozostał. Kolejna próba była rozważana, tym razem z aktorką Joanną Cassidy zbliżającą się do zdobycia tak trudnej do obsadzenia roli. W końcu, 5f 9in Lynda Carter została wybrana nową Wonder Woman, jak pierwszy raz kiedykolwiek umieścić na legendarnym kostiumie, zostawiła w kurzu 1999 nadziei starlets i na podłodze wszystkich facetów wokół, którzy stali się oszołomieni przez tej cudownej wizji.

W piątek, 7 listopada 1975 roku, ABC wyemitował pilota dla The New Original Wonder Woman, trafnie zatytułowany po kilku fałszywych prób. Wierzcie lub nie, ale byłam osobiście przed małym ekranem w tę fatalną noc i moje życie nigdy nie było takie samo od tamtej pory. Nasza historia rozgrywa się w czasie II wojny światowej, co uwiarygodnia prawdziwe pochodzenie naszej bohaterki, a także zachowuje młodzieńczy urok całej produkcji. Możemy godzinami mówić o urodzie Lyndy Carter, o jej idealnym castingu do roli Wonder Woman, ale przyznajmy też, że jej świeżość jako aktorki stała się wielkim plusem serialu, gdyż naiwność jej postaci w odkrywaniu świata poza jej wyspą zamieszkałą w całości przez kobiety była całkowicie przekonująca. I skopała też tyłek nazistom!

Tak więc, Lynda uratowała cały projekt swoją wspaniałą obecnością, ponieważ, szczerze mówiąc, scenariusz nie był najmocniejszą stroną, a efekty specjalne były minimalne. Ale byliśmy zachwyceni, gdy zobaczyliśmy całe klasyczne rekwizyty postaci: kostium (jakbym musiała o tym jeszcze raz wspomnieć), bransolety zatrzymujące pociski, magiczne lasso, które może zmusić ludzi do mówienia prawdy, i niewidzialny samolot. Lynda traktowała to wszystko bardzo poważnie, nieustannie trenując, a nawet stając się wegetarianką. Do dziś jest dumna ze swojej pracy w odgrywaniu silnej kobiecej postaci.

Nawet po sukcesie pilota, ABC wciąż nie było pewne, nie mogąc zdecydować, czy Lynda jest faktycznie zbyt seksowna dla programu, który mógł liczyć wśród swoich potencjalnych fanów wielu młodych ludzi. W tym czasie niezdecydowania Lynda nakręciła film akcji Bobbie Joe and the Outlaw, w którym możemy zobaczyć trochę nagiej piersi. Produkcja ta pozostaje doskonałym przykładem drive-in movie, z wieloma pościgami samochodowymi i kraksami, kiedy to Bobbie Joe (Lynda Carter) wplątuje się w gang złodziei. Ale, o radosna nowina!, ABC dało ostateczne go-ahead z żadnych zmian kostiumów (dzięki Bogu!), produkując pierwszy sezon 13 odcinków. Dwa z nich zostały wyemitowane w kwietniu 1976, pozostałe między październikiem 1976 a lutym 1977. Nadal jesteśmy w czasie II wojny światowej, gdzie Wonder Woman pracuje jako sekretarka wojskowa dla armii amerykańskiej, pod imieniem Diana Prince. W pierwszym sezonie wprowadzono również postać Wonder Girl, w którą w jednej ze swoich pierwszych ról wcieliła się Debra Winger. Oczywiście nasza bohaterka napotkała wielu dziwnych przeciwników, a mianowicie nazistowską Wonder Woman, niezrozumiałego goryla, a nawet Roya Rogersa (który zgodził się wystąpić gościnnie tylko pod warunkiem, że Wonder Woman założy minispódniczkę!). W tym wszystkim, Lynda znalazła czas, aby być gościem na The Muppet Show, jak wiele gwiazd tej epoki.

Drugi sezon przyniósł wiele zmian. Przede wszystkim, CBS był nowy kanał produkujący, po ABC brak zainteresowania (i to z dobrymi ocenami!). Tytuł stał się The New Adventures of Wonder Woman i akcja rozgrywała się teraz w 1977 roku, w wyniku czego seria straciła trochę swojego uroku. Kostium stał się bardziej odkrywczy (?!!!?!!). W sumie 22 odcinki zostały wyemitowane między wrześniem 1977 a lipcem 1978 roku. Trzeci i ostatni sezon będzie dla linii 1978-79, gdzie fryzura WW jest bardziej nowoczesna, a jej postawa bardziej poważna. Ale, wierzcie lub nie, jeden z odcinków nosi tytuł Disco Devil! Padnij, mamo! Nawet weteran aktor John Carradine wystąpił gościnnie w jednej z przygód. W końcu dowiedzieliśmy się, że Wonder Woman ma 2227 lat! 28 sierpnia 1979 roku po raz ostatni mogliśmy podziwiać Lyndę Carter w roli, która uczyniła ją nieśmiertelną. W tym czasie wyszła za mąż za Rona Samuelsa, który został jej agentem. Rozwiedli się w 1982 roku.

Lynda nie odpuściła sobie ewentualnej kariery piosenkarskiej, gdyż w 1978 roku ukazał się jej pierwszy album zatytułowany Portrait (na którym znajdziemy trzy jej własne kompozycje). W konsekwencji, w latach 1980-1982 wystąpiła w pięciu telewizyjnych programach specjalnych, z których jeden zdobył nagrodę Emmy. Co ważniejsze, sprzedaż jej plakatu pobiła rekord poprzedniej mistrzyni Farrah Fawcett! Wkrótce Lynda stanęła przed największym wyzwaniem aktorskim, ponieważ w 1983 roku poproszono ją o zagranie legendy ekranu, Rity Hayworth, w filmie telewizyjnym. Wkrótce zmieniła się w rudowłosą, a jej wspaniałe niebieskie oczy stały się brązowe dzięki soczewkom kontaktowym. W 1984 roku Lynda dostała propozycję zagrania w nowym serialu „Partners in Crime” z Loni Anderson w roli głównej. Serial opowiadał o dwóch kobietach szukających wskazówek po śmierci swojego byłego męża (tego samego faceta, d’oh!), w końcu dziedziczących jego agencję detektywistyczną. Dwanaście odcinków zostanie nakręconych, ale projekt został wkrótce anulowany za jego przeciętność.

Lynda ponownie wyszła za mąż w 1984 roku za prawnika Roberta Altmana (nie ma związku ze słynnym i niepokornym reżyserem filmowym). Do dziś są razem, mają dwoje dzieci. W 1986 roku ukazał się nowy filmik o urodzie, zatytułowany Lynda Carter: Secret to Perfect Make-Up. Wkrótce potem została modelką linii Maybelline, prezentując swoje idealne i spokojne rysy w licznych reklamach. Jej role aktorskie były teraz wyłącznie dla telewizji, w rzadszym rytmie.

W 1994 roku Lynda powróciła do telewizji w serialu Hawkeye, z intrygą rozgrywającą się w 1755 roku w Ameryce. Lee Horsley (znany z roli Matta Houstona) miał główną rolę, a Lynda była jego współpartnerką. Serial nie został przedłużony po 22 odcinkach. Mimo to Lynda została rzeczniczką prasową Lens Express. W 1996 roku Lynda spotkała się z inną legendarną syreną, Pam Grier, na planie filmu telewizyjnego Family Blessing.

Czy pamiętacie, jak Diana Prince robiła obrót… i wkrótce została przemieniona w Wonder Woman? Czy to nie było wspaniałe? Te obrazy były rozkoszą dla naszych młodych oczu. Co ciekawe, kobiety doceniły Lyndę w serialu, nawet z odkrywczym kostiumem (hej, to była dokładna replika tego używanego w komiksie!). Wciąż pozostaje pozytywną i silną postacią (nawet gdy od czasu do czasu spotyka się z seksistowskimi uwagami, nigdy nie traci godności). Pozostaje nam więc tylko oddać hołd jednej z niewielu aktorek, która trafnie sportretowała kobietę super bohatera na każdym ekranie. Niech żyje Wonder Woman, i niech żyje Lynda Carter.

.