Miniaturowy pinczer, powszechnie określane jako „Min Pin”, pochodzi z Niemiec w późnych 1800 roku. Wbrew powszechnemu przekonaniu, pinczer miniaturowy nie jest miniaturową wersją pinczera dobermana, choć wielu historyków uważa, że obie rasy dzielą pinczera niemieckiego jako wspólnego przodka. Znani przodkowie pinczera miniaturowego to jamnik gładkowłosy (niemiecki ulubieniec o doskonałych umiejętnościach szczucia) i chart włoski (inna rasa szczurołapów używana w gospodarstwach rolnych, gdzie otwarte pola wymagały szybszego psa do ścigania szczurów i myszy). Pinczer miniaturowy został uznany przez AKC w 1919 roku.
Pinczer miniaturowy jest figlarny, dumny i odważny. Min Pinki są bardzo energiczne i wymagają codziennych ćwiczeń. Rozwijają się dzięki interakcji z właścicielem i są lojalne wobec swojego pana(ów). Są bardzo opiekuńcze w stosunku do swoich właścicieli i czasami boją się obcych. Ten instynkt ochronny objawia się jako szczekanie i wyzywające postawy. Pinczery miniaturowe są również bardzo inteligentne, wrażliwe i sprytne. Są zdolne do szybkiego uczenia się, ale muszą być prowadzone przez właściciela z umiejętnością prowadzenia sfory. W przeciwnym razie pinczery miniaturowe mogą być uparte, o silnej woli, terytorialne i nadmiernie chroniące swoich właścicieli i ich rzeczy. Pinczery miniaturowe powinny być socjalizowane w młodym wieku, aby uniknąć nadmiernej agresywności, zwłaszcza w stosunku do innych psów tej samej płci.
Pinczer miniaturowy jest mały i zwarty z silnym pyskiem, szeroką klatką piersiową i długimi nogami. Jego płaszcz jest krótki i gładki i występuje w 3 różnych odmianach kolorystycznych: czarny i opalony, czekoladowy i opalony lub czerwony. Miniaturowe pinczery zazwyczaj rosną, aby osiągnąć średnią wagę dorosłego 8-10 funtów. Mniejsze pinczery miniaturowe, znane jako „pinczery kieszonkowe”, to po prostu pinczery miniaturowe, które nie przekraczają 7 funtów wagi dorosłego osobnika.