Chociaż niewydolność serca jest w przeważającej mierze spowodowana schorzeniami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa i choroba zastawkowa serca, może być również działaniem niepożądanym wywołanym przez terapię farmakologiczną. Ponadto niektóre leki mają skłonność do niekorzystnego wpływu na mechanizmy hemodynamiczne u pacjentów z już istniejącą chorobą serca. W niniejszym artykule dokonano przeglądu leków niekardiologicznych, o których wiadomo, że są związane z rozwojem lub pogorszeniem niewydolności serca. Uwzględniono również leki, które mogą niekorzystnie wpływać na serce jako pompę, nie powodując objawów lub oznak niewydolności serca. Omawiane leki obejmują leki przeciwnowotworowe, takie jak antracykliny, mitoksantron, cyklofosfamid, fluorouracyl, kapecytabina i trastuzumab; leki immunomodulujące, takie jak interferon alfa-2, interleukina-2, infliksymab i etanercept; leki przeciwcukrzycowe, takie jak rosiglitazon, pioglitazon i troglitazon; leki przeciwmigrenowe, takie jak ergotamina i metysergid; leki zmniejszające apetyt, takie jak fenfulramina, deksfenfluramina i fentermina; trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne; leki przeciwpsychotyczne, takie jak klozapina; leki przeciwparkinsonowskie, takie jak pergolid i kabergolina; glikokortykoidy; oraz leki przeciwgrzybicze, takie jak itrakonazol i amfoterycyna B. NLPZ, w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy (COX)-2, zostały uwzględnione ze względu na ich zdolność do wywoływania chorób serca, szczególnie u pacjentów z już istniejącą dysfunkcją układu sercowo-nerkowego. Szczególną uwagę zwracają dwie grupy leków. Antracykliny i ich pochodne mogą powodować kardiomiopatię u niepokojąco dużej liczby narażonych osób, u których objawy mogą pojawić się podstępnie kilka lat po terapii lekowej. Wydaje się, że ryzyko dotyczy wszystkich narażonych osób, ale dane sugerują, że szczególnie narażone są dzieci. Dlatego też uzasadnione jest zwrócenie uwagi na ten szczególny problem u osób, które przeżyły chorobę nowotworową i były poddane chemioterapii opartej na antracyklinach. Drugą grupą problematycznych leków są NLPZ, w tym selektywne inhibitory COX-2. Leki te mogą powodować dysfunkcję nerek i podwyższone ciśnienie tętnicze, co z kolei może zwiastować wystąpienie niewydolności serca u osób wrażliwych. Mimo że kardiotoksyczność związana z NLPZ jest stosunkowo rzadka i najczęściej obserwowana u osób starszych z chorobami współistniejącymi, powszechne, długotrwałe stosowanie tych leków w grupach ryzyka jest potencjalnie niebezpieczne. Do czasu przeprowadzenia kompleksowych analiz bezpieczeństwa należy odradzać stosowanie NLPZ u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Ponadto istnieje pilna potrzeba rozstrzygnięcia kwestii bezpieczeństwa stosowania inhibitorów COX-2. Ponieważ liczne leki z różnych klas farmakologicznych mogą poprzedzać lub pogarszać niewydolność serca, konieczne jest zebranie szczegółowego wywiadu dotyczącego ekspozycji na leki u pacjentów z oznakami lub objawami niewydolności serca.