Pangoliny są samotnikami, większość z nich jest nocna i bardzo skryta; dlatego trudno jest naukowcom badać je na wolności, a wiele tajemnic pozostaje na temat ich zachowania i nawyków. Niektóre gatunki pangolinów, takie jak pangolin chiński, śpią w podziemnych norach w ciągu dnia, a inne, w tym pangoliny czarno-brzuchate i pangoliny Sunda, są znane z tego, że śpią na drzewach. Wychodzą one wieczorem na żer dla owadów. Pangoliny są dobrze przystosowane do kopania: kopią nory za pomocą silnych przednich nóg i pazurów, używając ogona i tylnych nóg do podtrzymywania i utrzymywania równowagi. Drążąc tunele pod ziemią, drążą boki i dachy korytarzy, popychając się w górę i z boku na bok swoimi twardymi, pokrytymi łuskami ciałami. Używają ich przednie i tylne stopy do tyłu nagromadzonej gleby w kierunku wejścia do nory, i energicznie kopać brud z wejścia do metra lub więcej.
Chinese pangolins w umiarkowanych obszarach spędzają zimowe miesiące w głębokich norach. Nory zimowe są strategicznie wykopane w pobliżu gniazd termitów, które zapewniają trwałe źródło pożywienia. W chińskiej legendzie mówi się, że pangoliny podróżują po całym świecie pod ziemią, a w języku kantońskim nazwa dla pangolinów tłumaczy się na „zwierzę, które kopie przez góry” lub „Chun-shua-cap”, co tłumaczy się na „łuskowaty górnik-borer.”
While pangolins gatunki dzielą wiele cech i nawyków, istnieją również różnice. Białobrzuchy pangoliny są arboreal drzewa wspinaczy, podczas gdy ziemia pangoliny są naziemnych mieszkańców ziemi. A niektóre, w tym wszystkie cztery gatunki azjatyckie, są oportunistyczne i można je znaleźć żerujące zarówno na drzewach, jak i na ziemi. Pangoliny indyjskie występujące na Sri Lance żyją podobno w koronach lasów deszczowych, gdzie występują owoce i kwiaty przyciągające mrówki, a nie na poziomie gruntu, gdzie jest bardzo ciemno, a zasoby pożywienia są ograniczone. Niektóre gatunki pangolin nawet mają półprehensile ogony – mogą chwycić i powiesić się na gałęziach z ogonami, co pomaga im w climbing.
Pangolin łuski zapewnić dobrą obronę przed drapieżnikami. W przypadku zagrożenia, pangoliny mogą szybko zwinąć się w kłębek, chroniąc ich bezbronne spody. One również odstraszać drapieżników przez syczenie i puffing, i lashing ich ostre krawędzie ogona. Pangoliny, uzależnione od silnego zmysłu węchu, identyfikują swoje terytoria poprzez znakowanie zapachowe moczem i wydzielinami ze specjalnego gruczołu oraz poprzez rozrzucanie odchodów. Naukowcy podejrzewają, że te zapachy reklamują dominację i status seksualny, a także mogą pomóc osobnikom rozpoznać siebie nawzajem.
.