OCD Brain Scans

Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) jest stanem zdrowia psychicznego, który obejmuje objawy obsesyjnych myśli i zachowań kompulsywnych. Obsesyjne myśli składają się z powtarzających się, niechcianych myśli, obrazów mentalnych lub popędów. Zachowania kompulsywne to rytuały, które są wykonywane w sposób powtarzalny. Na przykład, osoby z OCD mogą stale myć ręce z obawy przed zarazkami lub mogą mieć przymus układania przedmiotów w określony sposób.

Osoby z OCD są często świadome, że ich myśli i zachowania przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego, ale nie są w stanie zaprzestać wykonywania tych zachowań. Objawy OCD mogą pochłaniać znaczną ilość czasu i zakłócać życie społeczne i zawodowe danej osoby.

Leczenie OCD zazwyczaj obejmuje terapię poznawczo-behawioralną, ale mogą być również stosowane leki przeciwdepresyjne. Tylko połowa osób reaguje na te rodzaje leczenia, dlatego też potrzebne jest lepsze zrozumienie biologicznych podstaw OCD. Skanowanie mózgu może być pomocne w wykazaniu różnic w strukturze i funkcji regionów mózgu u osób z OCD. Badania takie mogą dostarczyć nowych celów dla leczenia OCD.

Struktura kory mózgowej u osób z OCD

Kora mózgowa to zewnętrzna, pomarszczona warstwa mózgu, która składa się z ciasno upakowanych neuronów. Kora mózgowa jest podzielona na wiele regionów ze względu na ich funkcję lub położenie. Stwierdzono, że trzy regiony kory mózgowej różnią się u osób z OCD w porównaniu z osobami bez OCD. Są to przednia kora zakrętu obręczy, kora oczodołowo-czołowa (OFC) i jądro ogoniaste.

• Kora oczodołowo-czołowa jest zaangażowana w wykrywanie błędów, określanie, które bodźce są nagradzające i rejestrowanie błędu, gdy wcześniej nagradzające doświadczenia nie są już nagradzające.
• Kora przedniego zakrętu obręczy, zlokalizowana w korze czołowej, również odgrywa ważną rolę w wykrywaniu błędów i przetwarzaniu sprzecznych informacji, które występują podczas podejmowania decyzji.
• Jądro ogoniaste otrzymuje informacje od neuronów w korze oczodołowo-czołowej i korze przedniego zakrętu obręczy. Służy ono również jako punkt przekaźnikowy pomiędzy tymi obszarami a wzgórzem. Wzgórze następnie wysyła informacje dotyczące błędu do różnych części mózgu w celu dalszego przetwarzania i przekazuje je z powrotem do kory oczodołowo-czołowej. Jądro ogoniaste zapobiega nadmiernej stymulacji wzgórza w przypadku wykrycia sygnału błędu.

W przypadku osób z OCD obwód mózgu obejmujący przednią korę zakrętu obręczy, korę oczodołowo-czołową i jądro ogoniaste jest dysfunkcjonalny. W rezultacie osoby z OCD nie mogą przestać martwić się o elementy, na punkcie których mają obsesję, nawet jeśli wiedzą, że ich obsesja jest kontrproduktywna.

Skanowania rezonansu magnetycznego (MRI) przeprowadzone w celu porównania objętości różnych regionów mózgu u osób z i bez OCD znalazły mniejsze objętości kory oczodołowo-czołowej i przedniej części kory zakrętu obręczy u osób z OCD. Ponadto objętość wzgórza jest większa u osób z OCD niż u osób bez OCD. Objętość wzgórza jest związana z nasileniem objawów OCD. Dodatkowo, płat ciemieniowy mózgu, który jest zaangażowany w uwagę, planowanie i hamowanie reakcji ma tendencję do bycia cieńszym u osób z OCD.

Understanding Brain Circuitry and OCD

Wspomniane wcześniej badania MRI obejmowały skanowanie mózgów osób w stanie spoczynku. Badania te dostarczyły informacji na temat struktury poszczególnych regionów. Jednak wiele regionów mózgu, połączonych ze sobą aksonami, jest zaangażowanych podczas każdego zachowania. Różnice w zachowaniu (OCD vs. non-OCD) są związane z różnicami w sile połączeń między regionami mózgu.

Badania u ludzi zazwyczaj obejmują pomiar aktywności w różnych regionach mózgu podczas wykonywania zadania, aby uzyskać wgląd w to, które regiony mózgu są aktywowane jednocześnie. Aby zrozumieć, które obwody mózgowe są zaangażowane w konkretne zadanie, osoby są proszone o wykonanie zadania, podczas gdy znajdują się w skanerze funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). Rezonans magnetyczny wykrywa zmiany w przepływie krwi do różnych regionów mózgu, które wskazują na aktywność neuronów w danym regionie.

Jednym z przykładów zadań stosowanych do porównania różnic w obwodach mózgowych osób z OCD i bez OCD jest zadanie sygnału stopu. Test sygnału stopu polega na podaniu bodźca (strzałki w lewo lub w prawo), na który badani mają reagować. Jeśli jednak po prezentacji bodźca pojawi się sygnał stopu w postaci dźwięku lub zmiany koloru, wówczas osoba musi wstrzymać swoją reakcję na bodziec początkowy. Zadanie to mierzy zdolność do pomijania początkowej reakcji, a tym samym zdolność do kontrolowania niepożądanego zachowania. Podobnie, inne zadania mierzą zdolność osób do wykrywania przeszkadzających bodźców lub błędów i dostosowywania swojego zachowania. Wiele badań obejmuje osoby z OCD i bez OCD wykonujące takie zadania poznawcze podczas leżenia w skanerze fMRI.

Podczas jednego z badań osobom z OCD i osobom bez tego zaburzenia pokazano dwie twarze podczas gdy w skanerze fMRI. Mały wstrząs elektryczny był dostarczany, gdy pokazywano im jedną z tych twarzy. Obie grupy osób zaczęły rozpoznawać tę twarz jako zagrażającą. Po kilku próbach, zamieniono pary pomiędzy bodźcem wstrząsowym a twarzami. Osoby bez OCD zaczęły kojarzyć wcześniej bezpieczną twarz jako zagrażającą. Jednakże osoby z OCD po odwróceniu zaczęły identyfikować obie twarze jako zagrażające. Osobom z OCD nie udało się zaktualizować informacji dotyczących poziomu zagrożenia związanego z twarzami. Dane neuroobrazowania zebrane ze skanów fMRI wykazały, że ventromedial prefrontal cortex (vmPFC) komunikowała się z przednią korą zakrętu obręczy, insulą i wzgórzem, gdy pierwsza twarz była skojarzona z porażeniem prądem. Jednak vmPFC nie komunikowała się z tymi regionami, gdy druga twarz była sparowana z porażeniem prądem.

VmPFC odgrywa ważną rolę w ocenie bodźców emocjonalnych i nie komunikowała się z innymi regionami mózgu, że pierwsza twarz była bezpieczna. Deficyty w sieci obejmującej vmPFC i pozostałe trzy regiony mogą być odpowiedzialne za niektóre z deficytów behawioralnych u pacjentów z OCD. Badanie to sugeruje, że osoby z OCD mogą wykonywać powtarzające się zachowania, takie jak mycie rąk, ponieważ jednokrotne umycie rąk nie wywołuje sygnału bezpieczeństwa z vmPFC.

Jak skany mózgu pomagają w opracowaniu nowych metod leczenia OCD

Badania obejmujące skany mózgu nie ustalają związku przyczynowego między regionami lub obwodami mózgu a deficytami behawioralnymi. Nieprawidłowa aktywność w tych regionach mózgu może być po prostu konsekwencją upośledzonego funkcjonowania innych regionów mózgu. Jednakże badania mogą dostarczyć nowych celów terapeutycznych w leczeniu OCD. Na przykład FDA zatwierdziła powtarzalną przezczaszkową stymulację magnetyczną w leczeniu OCD.

Stymulacja transmagnetyczna jest nieinwazyjną procedurą polegającą na aktywacji neuronów za pomocą pól magnetycznych. Stymulacja transmagnetyczna jest stosowana w celu ukierunkowania na niektóre regiony mózgu zidentyfikowane we wcześniej wspomnianych badaniach. Inne, bardziej inwazyjne metody leczenia ciężkiego OCD obejmują neurochirurgię w celu przerwania połączeń między regionami mózgu lub umieszczenie elektrody w określonym regionie mózgu w celu zapewnienia stymulacji.

Gdy ustalenia z badań skanowania mózgu są skonsolidowane z danymi z innych badań, te dwie inwazyjne procedury mogą stać się realnymi alternatywami leczenia. Informacje pochodzące ze skanów mózgu mogą również pomóc w opracowaniu nowych leków, które mogą być stosowane wraz z metodami behawioralnymi w celu rozwiązania różnych deficytów obserwowanych u osób z OCD.

Niektóre osoby próbują samodzielnie leczyć OCD za pomocą narkotyków lub alkoholu. Tego typu zachowania mogą szybko doprowadzić do uzależnienia. Jeśli ty lub ktoś z twoich bliskich zmaga się z używaniem substancji i współwystępującymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, dowiedz się, jak profesjonalne leczenie może rozwiązać problem uzależnienia i wszelkich współwystępujących zaburzeń zdrowia psychicznego.

Zastrzeżenia medyczne: The Recovery Village ma na celu poprawę jakości życia osób zmagających się z używaniem substancji lub zaburzeniami zdrowia psychicznego za pomocą opartych na faktach treści dotyczących natury warunków zdrowia behawioralnego, opcji leczenia i ich powiązanych wyników. Publikujemy materiały, które są badane, cytowane, edytowane i przeglądane przez licencjonowanych specjalistów medycznych. Udostępniane przez nas informacje nie mają na celu zastąpienia profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Nie powinny być stosowane zamiast porady lekarza lub innego wykwalifikowanego dostawcy usług medycznych.