W 2011 roku obserwatorzy żurawi w Homer, Alaska zauważyli, że pojedyncza gęś kanadyjska była przekonana, że jest żurawiem piaskowym. Jak do tego doszło? I czy można to cofnąć?
Jak opisano w Encyklopedii Britannica, imprinting jest formą uczenia się, w której bardzo młode zwierzę skupia swoją uwagę na pierwszym obiekcie, który widzi, słyszy lub jest dotykany przez, a następnie podąża za tym obiektem.
Imprinting jest szczególnie ważny dla ptaków nidifugous – gatunków, które odchodzą od gniazda wkrótce po wykluciu – ponieważ muszą one natychmiast podążać za matką, aby przetrwać. Odciskanie śladów odbywa się poprzez wzrok, a lekcja trwa całe życie. Jeśli pierwszą rzeczą, którą widzą jest ich matka lub inny członek ich własnego gatunku, życie jest dobre. Jeśli nie, dorastają wierząc, że są innego gatunku i nigdy nie znajdzie mate.
Imprinting dzieje się w różnym czasie dla różnych gatunków, więc ośrodki dzikiej przyrody używać technik zastępczych, opisane tutaj w Wildlife Center of Virginia, aby upewnić się, że ptaki nie odcisnąć na ludzi. Jeśli to zrobią, nie mogą być wypuszczone na wolność.
Człowieczy imprinting jest dobrze znany wśród żurawi, więc opiekunowie w Whooping Crane Recovery Program ubierają się w kostiumy żurawi, gdy są w zasięgu wzroku młodych ptaków.
Ptaki używają synowskiego imprintingu, ale są też inne formy. Badania wykazały, że my, ludzie, wolimy pierwsze oprogramowanie komputerowe, którego używamy, a następnie porównujemy wszystkie nowe programy do tej pierwszej i ulubionej aplikacji. Jest to forma imprintingu zwana Syndromem Kaczki Dzidziulki. „Nie podoba mi się to; nie działa tak jak Microsoft Word”. Quack! Quack!
As for the Canada goose in the video, observers speculated that the bird’s mother laid his egg in sandhill crane nest. Kiedy się wykluł, zobaczył żurawia sandhill i odcisnął swoje piętno na niewłaściwym gatunku. On jest ofiarą błędu imprintingu.
(wideo autorstwa Niny Faust na YouTube. zdjęcia z Wikimedia Commons; kliknij na podpisy, aby zobaczyć oryginał)
.