-
Jean-Baptiste-.Camille Corot
Paryż
-
Widok Auvers sur Oise
Paul Cezanne
Paul Gauguin urodził się 7 czerwca, 1948 roku, syn dziennikarza z Orleanu i matki o peruwiańskim pochodzeniu kreolskim. Jego rodzina przeniosła się do Limy, Peru w 1951 roku, i wrócił do Francji cztery lata później. Tym razem bez ojca, który zmarł w drodze. Gauguin zaciągnął się na marynarza w marynarce handlowej w wieku 17 lat i spędził sześć lat żeglując dookoła świata.
Po śmierci matki w 1867 roku, opiekun prawny rodziny, Gustave Arosa, załatwił mu posadę maklera giełdowego. Arosa zapoznał go również z Mette Sophie Gad, Duńką, która w 1873 roku została jego żoną. To właśnie kolekcje sztuki Gustawa Arosy (kolekcja, która zawierała dzieła Corota, Delacroix i Milleta) po raz pierwszy wzbudziły zainteresowanie Gauguina malarstwem.
Wraz ze swoim przyjacielem Emille Schuffeneckerem, kolegą maklera giełdowego, Gauguin zaczął pobierać lekcje i malować. W 1876 roku „Krajobraz w Viroflay” Gauguina został przyjęty na oficjalną doroczną wystawę we Francji, Salon. Wczesną pasją Gauguina było malarstwo impresjonistyczne i w latach 1876-1881 posiadał w swojej osobistej kolekcji dzieła Maneta, Cezanne’a, Pissarro i Moneta, wśród wielu innych.
Gauguin studiował u Pissarro od 1875 roku i początkowo z trudem opanowywał techniki malarstwa i rysunku. W latach 1880-82 został włączony do wystawy impresjonistów i stał się częścią kręgu towarzyskiego awangardowych artystów, w tym Maneta, Degasa i Renoira.
Po krachu na francuskiej giełdzie w 1882 roku Gauguin wykorzystał tę okazję, aby stać się pełnoetatowym artystą. Jednak będąc bezrobotnym i niezdolnym do utrzymania rodziny, zabrał je do krewnych żony w Danii, gdzie porzucił je, aby wrócić do Paryża w następnym roku z najstarszym synem.
Niezdolny do wytworzenia jakiegokolwiek entuzjazmu dla własnych dzieł, sfrustrowany i pozbawiony środków do życia, Gauguin udał się do Pont-Aven w regionie Bretanii we Francji w poszukiwaniu prostszego, bardziej oszczędnego życia. Po ciężkiej zimie w Pont-Aven, wyjechał na Martynikę z Charlesem Lavalem, mając zamiar żyć jak dzikus. Powrócił do Francji w 1887 roku, dotknięty pierwiastkiem prymitywizmu we własnym charakterze i sztuce.
.