Pyruvate

author
6 minutes, 3 seconds Read

5.5.9 The Tricarboxylic Acid Cycle

Pyruvate is at the branch point of the catabolic sequence of oxidative glucose metabolism in the TCA cycle and the gluconeogenic pathway from C3 precursors. W obu ścieżkach pirogronian wchodzi do cyklu TCA, gdzie jest albo oksydacyjnie dekarboksylowany do acetylo-CoA przez dehydrogenazę pirogronianową, albo karboksylowany do oksalooctanu w reakcji karboksylazy pirogronianowej. Ponieważ PC i PDH konkurują ze sobą o pirogronian, zajmują one kluczowe pozycje w regulacji odpowiednio metabolizmu anaplerotycznego (tj. uzupełniającego) i oksydacyjnego. Cohen i współpracownicy (1979b; Cohen, 1983, 1987a,b,c) wykorzystali kombinacje znakowanych i nieznakowanych alaniny lub pirogronianu i etanolu do zbadania konkurencji substratów wątrobowych do wejścia w cykl TCA w różnych hormonalnych i dietetycznych stanach perfuzji wątroby szczurów i myszy.

Gdy alanina była jedynym substratem wątrobowym, C2, C3 i C4 glutaminianu i glutaminy były łatwo znakowane, jak oczekiwano od topologii cyklu TCA (Cohen i in., 1979b; Cohen, 1987a). Alanina jest transaminowana do pirogronianu, który jest albo dekarboksylowany do acetylo-CoA, albo karboksylowany do oksalooctanu. Acetylo-CoA jest włączany do cytrynianu, a następnie do α-ketoglutaranu, który z kolei może być transaminowany do glutaminianu. Z drugiej strony, oksalooctan znajduje się w równowadze z jabłczanem i fumaranem (patrz sekcja 5.5.8), a etykieta jest zakodowana w C2 i C3 oksalooctanu. Kondensacja takich izotopomerów oksalooctanu z acetylo-CoA w reakcji syntazy cytrynianowej prowadzi następnie do powstania – i α-ketoglutaranu, a stąd do – i glutaminianu. Względny udział pirogronianu wchodzącego do cyklu TCA przez PC i PDH można zatem oszacować na podstawie względnego wzbogacenia w glutaminian C2 i C4. Przy założeniu modelu pierwszego rzędu, w którym uwzględnia się tylko jeden obrót cyklu TCA i zaniedbuje się ciągły recykling etykiety (patrz sekcja 5.3.7), Cohen (1983, 1987c) obliczył stosunek szybkości przepływu PC do PDH, który wahał się od 1,2 do 2,6 i 7,7 odpowiednio w wątrobach szczurów dobrze odżywionych, chorych na cukrzycę i karmionych 24-godzinnymi posiłkami. W wątrobie cukrzycowej, względna proporcja pirogronianu kierowanego do cyklu TCA przez dwie alternatywne ścieżki nie została zmieniona przez inkubację in vitro z insuliną.

W przeciwieństwie do eksperymentów, w których alanina była jedynym substratem metabolizmu wątrobowego, dodanie nieznakowanego etanolu spowodowało powstanie glutaminianu C4 i glutaminy C4 zasadniczo pozbawionych oznakowania (Cohen i in., 1979b). Etanol, który jest łatwo utleniany przez dehydrogenazę alkoholową do aldehydu octowego, a następnie dalej do octanu, służy jako dodatkowe źródło acetylo-CoA. Wyniki badań wskazują, że acetylo-CoA pochodzący z etanolu skutecznie konkuruje z acetylo-CoA wchodzącym do cyklu TCA za pośrednictwem PDH. Tak więc, w obecności alternatywnego źródła acetylo-CoA, alanina wchodziła do cyklu TCA prawie wyłącznie poprzez reakcję PC. Co więcej, współdostarczanie alaniny z etanolem zwiększało tempo zużycia alaniny poprzez reakcję PC o prawie 50% w porównaniu z wątrobami perfundowanymi samą alaniną. Wynik ten nie jest nieoczekiwany w świetle reakcji PC, która jest regulowana przez poziom acetylo-CoA. Podwyższone stężenie acetylo-CoA, jak to było dostępne w metabolizmie etanolu, zwiększyło strumień przez PC w celu powiększenia puli oksalooctanu dla przyspieszonego zużycia acetylo-CoA w cyklu TCA. Przeprowadzono podobne eksperymenty ze znakowanym pirogronianem + NH4C1 i etanolem jako substratami i uzyskano równoważne wyniki (Cohen, 1987a,b). Ponadto, Nedelec i wsp. (1990b) wykorzystali model zaproponowany przez Cohena (1983) do oceny wpływu białaczki mieloproliferacyjnej indukowanej wirusem na metabolizm wątroby. Stwierdzono, że metabolizm alaniny w zakażonych wątrobach poszczących dawców był podobny jak w kontrolach karmionych. W wątrobach obu grup stwierdzono zmniejszony udział PC w stosunku do PDH w metabolizmie alaniny w cyklu TCA, w porównaniu z kontrolami na czczo. Zmieniony stosunek strumienia PC/PDH w białaczkowych wątrobach na czczo został wyjaśniony drastycznie zmniejszoną dostępnością triglicerydów, a tym samym acetylo-CoA w tych narządach.

13C MRS oferuje unikalną możliwość śledzenia metabolizmu etanolu i alaniny jednocześnie (patrz Rysunek 8). W doświadczeniach, w których jako źródła węgla użyto alaniny i etanolu, wytworzono acetylo-CoA o dwóch różnych wzorcach znakowania (Cohen, 1987b). Przy wprowadzaniu alaniny do cyklu TCA poprzez reakcję PDH powstaje acetylo-CoA, a acetylo-CoA pochodzi z etanolu. Oprócz znakowania cytrynianu, α-ketoglutaranu, glutaminianu i glutaminy w pozycjach C4 i C5, przyłączenie acetylo-CoA powoduje powstanie typowych sprzężeń spinowych pomiędzy sąsiednimi węglami C4 i C5 glutaminianu i glutaminy, które są łatwo odróżnialne od rezonansów singletowych generowanych przez przyłączenie alaniny. Stąd, bezpośrednie oszacowanie konkurencji pomiędzy alaniną i etanolem można uzyskać z analizy stosunku singletów do multipletów w C4 glutaminianu. Analiza wzorów sprzężenia spinowego była również przydatna do przypisania rezonansów z glutationu obserwowanych w widmach 13C MR uzyskanych z perfundowanych wątróbek (Cohen, 1987a). Wzorce sprzężenia spinowego wykryte dla cząsteczki glutamylowej w glutationie po perfuzji wątroby prekursorami znakowanymi 13C ściśle odpowiadały wzorcowi znakowania obserwowanemu w glutaminianie. Stwierdzono więc, że szkielet węglowy glutaminianu pozostał nienaruszony i został bezpośrednio włączony do syntetyzowanego de novo glutationu. Przesunięcia chemiczne mierzone w ekstraktach PCA z wątroby wskazały, że glutation jest obecny w swojej zredukowanej formie.

Oprócz glutaminianu, w wielu eksperymentach obserwowano znakowanie wątrobowej glutaminy. Nie jest to zaskakujące, ponieważ glutamina jest łatwo tworzona w reakcji syntazy glutaminy. Cohen i wsp. (1979b) śledzili przebieg czasowy wbudowywania etykiety do wątrobowego glutaminianu i glutaminy w wątrobach myszy perfundowanych w obecności alaniny i znakowanego lub nieznakowanego etanolu. We wszystkich badanych warunkach wzbogacanie glutaminy pozostawało w tyle za wzbogacaniem glutaminianu, o czym świadczy stosunek C4/C2 intensywności sygnału 13C MR odpowiednio w glutaminianie i glutaminie. Stosunek C4/C2 obserwowany w glutaminie w danym czasie nie był taki sam jak odpowiadający mu stosunek w glutaminianie, lecz odzwierciedlał stosunek glutaminianu z około 1 godziny wcześniej. Tę różnicę czasową wykorzystano jako miarę strumienia przepływającego przez allosterycznie kontrolowaną reakcję syntazy glutaminy in vivo. Podobne wyniki uzyskano w wątrobach szczurów perfundowanych octanem (Desmoulin i in., 1985; Canioni i in., 1985). Interpretacja oznaczeń glutaminianu i glutaminy została jednak posunięta o krok dalej. Autorzy zasugerowali, że glutaminian i glutamina mogą brać udział w daremnym cyklu, na który składają się aktywności cytozolowej syntazy glutaminy, mitochondrialnej glutaminazy i wymiany glutaminian/glutamina przez błony mitochondrialne.

W poszczonych wątrobach perfundowanych alaniną i etanolem lub pirogronianem, chlorkiem amonu i etanolem, można było zaobserwować asparaginian i N-karbamoilasparaginian znakowane w C2 i C3 (Cohen, 1987a). Wykrycie znakowanego asparaginianu nie jest nieoczekiwane, ponieważ jest on łatwo tworzony przez transaminację pośredniego produktu cyklu TCA – oksalooctanu. N-karbamoilasparaginian jest jednak wytwarzany w wątrobie w jednym z pierwszych etapów syntezy de novo nukleotydów pirymidynowych. N-karbamoilasparaginian zawiera nienaruszoną cząsteczkę asparaginianu, co prowadzi do obserwowanego wzoru znakowania. Dalsze wykrywanie etykiety 13C w produktach końcowych szlaku, takich jak urydyna i jej produkty fosforylacji, wskazuje, że synteza netto N-karbamoilasparaginianu, w przeciwieństwie do obrotu, została zaobserwowana w perfundowanej wątrobie (Cohen, 1987a).

.

Similar Posts

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.