W dniu 5 marca 2015 r., Ninth Circuit orzekł w sprawie Chapman v. Pier 1 Imports (U.S.) Inc. że sklep Pier 1 znajdujący się w Vacaville, Kalifornia, naruszał Americans with Disabilities Act. Byron Chapman, osoba korzystająca z wózka inwalidzkiego z napędem silnikowym, twierdził, że podczas każdej z jego 11 wizyt w sklepie Pier 1 w 2011 i 2012 roku, sklep nie utrzymywał tras dostępnych dla użytkowników wózków inwalidzkich i że różne przejścia w całym sklepie były zastawione dużymi przedmiotami, takimi jak meble, regały wystawowe i drabiny, powodując, że przejścia miały mniej niż 36 cali szerokości, minimalną szerokość wymaganą przez wytyczne dotyczące dostępności ADA („ADAAG”). W wyniku tych przeszkód Chapman czasami nie mogła dosięgnąć lub dostać się do przedmiotów znajdujących się w tych przejściach. Chapman twierdziła również, że podczas co najmniej dwóch wizyt w sklepie, dostępna lada sprzedażowa była zagracona towarami i innymi przedmiotami, takimi jak książki, kubki do kawy i telefon; w konsekwencji dostępna lada sprzedażowa miała mniej niż 36 cali szerokości (wymagana szerokość zgodnie z ADAAG) i uniemożliwiała mu łatwe dokonywanie zakupów. Chapman twierdził, że ponieważ przejścia w sklepie i dostępna lada sprzedażowa były niezgodne z ADAAG, odmówiono mu pełnego i równego korzystania i dostępu do towarów, usług, przywilejów i udogodnień oferowanych klientom pełnosprawnym. Domagał się wydania nakazu zobowiązującego sklep do usunięcia tych barier w dostępności.
Na poparcie swoich roszczeń Chapman przedstawił oświadczenie dotyczące 11 wizyt w sklepie wraz z licznymi fotografiami przedstawiającymi przeszkody, które napotkał. Chapman twierdził, że te utrudnienia w dostępie nie były odosobnionymi lub tymczasowymi przerwami, ale raczej systematycznym schematem nadużyć ze strony Pier 1 wobec osób niepełnosprawnych.
Pier 1 zakwestionował dowody Chapmana i przedstawił raport, który zawierał zdjęcia trzech przejść bez przeszkód. Dodatkowo, kierownik sklepu Pier 1 zeznał, że miesięczne plany towarowe sklepu nakazywały pracownikom utrzymanie szerokości korytarza co najmniej 36 cali podczas wystawiania towarów. Kierownik sklepu zeznał również, że z powodu przemieszczania się towarów w sklepie przez klientów i pracowników, sklep przyjął strategie zapewniające, że przejścia pozostaną dostępne.
PRAWOADA
Dyskryminacja osób niepełnosprawnych jest surowo zabroniona przez Americans with Disabilities Act. Tytuł III Ustawy wymaga pełnego i równego dostępu do towarów, usług i przywilejów (w tym urządzeń i wyposażenia) oferowanych przez sprzedawców detalicznych, restauracje i inne miejsca zakwaterowania publicznego („Udogodnienia”). W celu zapewnienia, że Lokale są łatwo dostępne i możliwe do wykorzystania przez osoby niepełnosprawne, Lokale muszą spełniać minimalne wymagania dotyczące dostępności określone w ADAAG. W ADAAG zawarty jest wymóg, aby przejścia i inne drogi dostępu miały minimum 36 cali szerokości, a także wymóg, aby co najmniej jedna lada kasowa miała minimum 36 cali długości i maksimum 36 cali wysokości. Wymagania ADAAG dalej przewidują, że dostępne drogi muszą pozostać niezablokowane przez przeszkody, takie jak meble, szafki na dokumenty lub rośliny doniczkowe.
Jednakże, naruszenie nie jest uważane za zaistniałe, jeżeli przeszkoda w użytkowaniu lub dostępie jest „odosobnioną lub tymczasową” przerwą, np. gdy towar znajduje się w przejściu w celu uzupełnienia zapasów na półkach, o ile przeszkoda zostanie niezwłocznie usunięta. To wyłączenie nie jest jednak bezwzględne i zależy od okoliczności – na przykład, przerwanie spowodowane naprawami nie jest uważane za „odosobnione lub tymczasowe”, jeżeli potrzeba takich napraw wynika z niewłaściwego lub nieodpowiedniego utrzymania, które powoduje powtarzające się i uporczywe utrudnienia w korzystaniu lub dostępie, lub jeżeli naprawy trwają dłużej niż rozsądny okres czasu.
INTH CIRCUIT
Aisles
The Ninth Circuit potwierdził orzeczenie sądu okręgowego i podtrzymał nakaz przeciwko Pier 1 w odniesieniu do jego korytarzy, stwierdzając, że przeszkody nie były odosobnione lub tymczasowe. Sąd uznał, że biorąc pod uwagę częstotliwość występowania, problem dostępu do przejść należy rozpatrywać całościowo, a nie jako serię indywidualnych barier dostępu. Dowody przedstawione przez Chapmana były wystarczające do ustalenia, że Pier 1 wielokrotnie i uporczywie nie utrzymywał dostępnych tras w okresie dwóch lat i że Pier 1 nie naprawił problemu w rozsądnym okresie czasu.
Dodatkowo, Dziewiąty Obwód stwierdził, że przeszkody nie były umieszczone w przejściach w celu uzupełniania zapasów na półkach i dlatego nie mogły być usprawiedliwione z ADAAG na tej podstawie. Sąd wyjaśnił dalej, że twierdzenie Pier 1, że przeszkody były tymczasowe, ponieważ zostałyby usunięte na żądanie lub w odpowiednim czasie, nie było wystarczające do przezwyciężenia roszczeń Chapmana. W opinii sądu, przeszkoda jest tylko tymczasowa, jeśli jest natychmiast usuwana ze swojego miejsca.
Przeglądając dowody przedstawione przez Pier 1, Dziewiąty Okręg uznał, że istnienie zasad mających na celu ograniczenie przeszkód nie wykazało, że przeszkody były odosobnionymi lub tymczasowymi barierami w użytkowaniu i dostępie. Dowody Chapmana ujawniły raczej, że miesięczne plany i strategie handlowe Pier 1 były nieskuteczne.
Dostępna lada sprzedażowa
Dziewiąty Obwód nie zgodził się z decyzją sądu okręgowego dotyczącą dostępnej lady sprzedażowej i uznał, że przeszkody w korzystaniu lub dostępie w tym przypadku były w rzeczywistości odosobnionymi lub tymczasowymi przerwami. Pierwszą podstawą decyzji sądu było to, że przedmioty wymienione w ekspertyzie Chapmana (książki w koszyku, trzy filiżanki do kawy i ruchomy telefon) nie były wystarczającymi przeszkodami, by udowodnić, że Chapman nie był w stanie skorzystać z dostępnego stanowiska sprzedaży i dokonać zakupu. Następnie sąd stwierdził, że zapis wskazuje, iż przedmioty znajdowały się na dostępnym stanowisku sprzedaży tylko podczas dwóch lub trzech wizyt Chapmana w sklepie, a zatem nie stanowiły powtarzającego się i uporczywego zaniedbania w usuwaniu przedmiotów. Wreszcie sąd stwierdził, że natychmiast po przybyciu Chapmana do dostępnego stanowiska sprzedaży i bez konieczności proszenia Chapmana o pomoc, pracownicy Pier 1 usunęli przeszkadzające przedmioty tak, że przerwa nie trwała dłużej niż rozsądny okres czasu.
Dziewiąty Okręg uchylił wyrok sądu okręgowego i usunął nakaz przeciwko Pier 1 w odniesieniu do dostępnego stanowiska sprzedaży.