| Izotop | Masa atomowa (Da) | Obfitość izotopowa (frakcja ilościowa) |
|---|---|---|
| 234U | 234.040 950(8) | 0.000 054(5) |
| 235U | 235.043 928(8) | 0.007 204(6) |
| 238U | 238.050 79(1) | 0.992 742(10) |
W 1969 roku Komisja zaleciła Ar(U) = 238.029(1) dla masy atomowej Ub w oparciu o oznaczenia spektrometrii masowej i dokładną analizę zmienności x(235U) w przyrodzie. W 1979 r. Komisja zwróciła uwagę na późniejsze badania zmienności liczebności 235U w normalnych źródłach, które uzasadniały bardziej precyzyjną wartość standardowej masy atomowej, co doprowadziło do Ar(U) = 238,0289(1). Masa atomowa i niepewność uranu zostały zmienione na 238.028 91(3) w 1999 r. na podstawie nowych skalibrowanych pomiarów spektrometrii masowej.
Wartość ta odnosi się do uranu występującego w normalnych źródłach naziemnych, z wyjątkiem odkrytego w jednym miejscu w południowo-zachodniej Afryce (Gabon w Oklo), stąd adnotacja „g”. Uran jest wykorzystywany w cyklu paliwa jądrowego albo wzbogacony, albo zubożony w 235U, stąd adnotacja „m”.
Wszystkie izotopy uranu są emiterami α. Izotopy 235U i 238U są pierwotne, przy czym liczebność 235U maleje stopniowo w czasie geologicznym z powodu jego szybszego rozpadu. 234U, sam będący produktem rozpadu 238U, jest w równowadze ustalonej przez stosunek półrozpadów. 235U rozpada się w rozgałęzionej serii kończącej się na 207Pb,238U (i 234U) w podobnej serii kończącej się na 206Pb. Systemy rozpadów 238U-206Pb i 235U-207Pb mają fundamentalne znaczenie w geochronologii.