Zasilanie
Woda znajdująca się w warstwach wodonośnych jest uzupełniana przez drenaż przez glebę, który często jest procesem powolnym. Ten drenaż jest określany jako zasilanie wód podziemnych. Szybkość zasilania wód podziemnych jest największa, gdy wpływy opadów do gleby przewyższają straty spowodowane ewapotranspiracją. Gdy zwierciadło wody znajduje się głęboko pod ziemią, woda w warstwie wodonośnej może być bardzo stara, co może być wynikiem minionego reżimu klimatycznego. Dobrym przykładem jest woda z systemu wodonośnego piaskowca nubijskiego, który rozciąga się przez kilka krajów na obszarze, który obecnie jest Saharą. Woda ta jest szeroko wykorzystywana do celów zaopatrzenia w wodę i nawadniania. Techniki datowania radioizotopowego wykazały, że woda ta ma wiele tysięcy lat. Podobnie potężna warstwa wodonośna Ogallala na Wielkich Równinach w Stanach Zjednoczonych nie jest już zasilana wodą z Gór Skalistych, które tworzyły ją w epoce plioceńskiej (5,3 mln do 2,6 mln lat temu). Wykorzystanie takiej wody, która nie jest ponownie ładowana w obecnym reżimie klimatycznym, jest znane jako wydobycie wód podziemnych.
W wielu warstwach wodonośnych poziom wód gruntowych drastycznie się obniżył w ostatnich czasach. Jest to powszechnie spowodowane przekierowaniem naziemnych źródeł wody, jak również nadmiernym wydobyciem wód gruntowych do nawadniania i innych zastosowań. Takie uszczuplenie zwiększa koszty pompowania, powoduje wysychanie studni i rzek, a w przypadku, gdy przybrzeżna warstwa wodonośna jest w kontakcie hydraulicznym z wodą morską, może powodować wnikanie słonej wody. Podjęto próby zwiększenia zasilania poprzez wykorzystanie ścieków i gromadzenie nadmiaru wód rzecznych.
The Editors of Encyclopaedia Britannica