Abstract
Elektrycznie warstwowa budowa tkanki znacząco modyfikuje rozkład prądu o częstotliwości radiowej (RF) w skórze właściwej i podskórnej tkance tłuszczowej w porównaniu z rozkładem w ośrodku jednorodnym. Na podstawie prostego modelu rozkładu prądu RF w dwuwarstwowej skórze zawierającej skórę właściwą i podskórną, oceniamy wpływ grubości skóry właściwej na gęstość prądu w poszczególnych warstwach skóry. W innych jednakowych warunkach, gęstość prądu w skórze właściwej jest większa dla skóry o cieńszej skórze właściwej. Jest to sprzeczne z głównym paradygmatem teorii RF, według którego wyniki leczenia zależą głównie od maksymalnej temperatury osiąganej w tkance docelowej, ponieważ najlepsze krótko- i długoterminowe wyniki kliniczne zastosowania RF na skórze odnotowano w obszarach o grubszej skórze właściwej. Aby rozwiązać tę sprzeczność, proponuje się, aby długotrwały efekt działania RF był realizowany poprzez modyfikację strukturalną podskórnego depozytu tłuszczowego przylegającego do leczonego obszaru skóry. Stymulacja komórek znajdujących się na granicy skóra właściwa/podskórna wymaga koncentracji energii RF w tym obszarze i optymalnego rozmieszczenia elektrod RF na powierzchni skóry.
1. Wprowadzenie
Założono, że zastosowanie prądu o częstotliwości radiowej (RF) na skórę może modulować jej właściwości mechaniczne, a w konsekwencji poprawiać wiotkość skóry. Teoretycznie, efekt ten był związany z ogrzewaniem skóry właściwej prądem Joule’a, co prowadziło do zmian konformacyjnych w jej sieci kolagenowej (tzw. efekt „kurczenia się kolagenu”), jak również ze stymulacją produkcji kolagenu de novo wywołaną podwyższoną temperaturą .
Poprawa struktury skóry twarzy po zastosowaniu prądu RF została wykazana w różnych badaniach klinicznych, chociaż obserwowane wyniki różniły się w różnych obszarach twarzy. Na przykład, głównym wynikiem odnotowanym po zastosowaniu monopolarnego prądu RF była poprawa umiarkowanej wiotkości skóry policzków, a także fałdów nosowo-wargowych i mezolabialnych; jednocześnie wiotkość skóry podżuchwowej i górnej części szyi wykazywała znacznie gorszą poprawę po tym samym zabiegu. Tak więc, różne podobszary twarzy u tego samego uczestnika wykazują różną poprawę po tym samym zabiegu RF.
Pecyficzne właściwości dystrybucji prądu RF w skórze są określane przez różne parametry zewnętrzne, wśród nich rodzaj i przestrzenne rozmieszczenie elektrod RF, jak również przez pewne wewnętrzne właściwości obszaru docelowego oraz właściwości elektryczne dróg od elektrod do celu. Podczas gdy parametry zewnętrzne można na ogół kontrolować w sposób niezawodny, właściwości wewnętrzne mogą wykazywać silne zróżnicowanie międzypodmiotowe i międzyobszarowe. Jedną z ważnych wewnętrznych właściwości skóry, istotnie wpływającą na dystrybucję prądu RF, jest jej warstwowa struktura z wyraźnymi interfejsami pomiędzy ośrodkami o różnych właściwościach elektrycznych .
Z elektrycznego punktu widzenia najważniejszymi interfejsami są warstwa rogowa/skóra właściwa oraz skóra właściwa/podskórna biała tkanka tłuszczowa (sWAT). Kolejny interfejs sWAT/mięsień jest zwykle oddalony od interfejsu skóra właściwa/sWAT i jego wpływ na rozkład prądu w skórze właściwej może być w pierwszym przybliżeniu pominięty. Taka budowa skóry powinna powodować koncentrację prądu w tkance o największej przewodności elektrycznej (skóra właściwa) i zmniejszać jego penetrację do sWAT, która jest znacznie bardziej oporna elektrycznie. Efekt ten może nawet przeważyć nad osobliwościami rozkładu prądu wywołanymi różnym rozmieszczeniem przestrzennym elektrod na powierzchni skóry, skutecznie zmniejszając wpływ parametrów zewnętrznych na wynik leczenia.
Założywszy, że lokalne podwyższenie temperatury jest główną przyczyną obserwowanej modulacji mechanicznej skóry po zastosowaniu prądu RF i biorąc pod uwagę, że to podwyższenie jest kwadratowo zależne od lokalnej gęstości prądu, wpływ prądu RF na skórę powinien być lepszy w przypadku konfiguracji elektrod RF zapewniających optymalne gęstości prądu we wcześniej zdefiniowanej strukturze docelowej. Takie optymalne rozmieszczenie elektrod RF uwzględniające warstwową strukturę skóry może znacznie odbiegać od odpowiadającej mu konfiguracji tych samych elektrod umieszczonych na powierzchni jednorodnego ośrodka i bardzo różni się od konfiguracji zwykle stosowanych w zastosowaniach klinicznych. Nieoptymalna konfiguracja elektrod RF może kilkakrotnie zmniejszyć gęstość prądu w obszarze docelowym, co znacznie obniża pożądany efekt ogrzewania.
Grubość skóry (DT) jest uniwersalnym parametrem skali elektrycznie uwarstwionej skóry. Wszystkie inne cechy przestrzenne systemu, na przykład odległość między elektrodami, mogą być mierzone w jednostkach DT. Można założyć, że zmiany DT mogą silnie wpływać na rozkład prądu i są głównie odpowiedzialne za obserwowane międzyobszarowe i międzyprzedmiotowe różnice w wynikach klinicznych. Głównym celem niniejszej pracy była analiza wpływu zmian DT na dystrybucję prądu w skórze i porównanie tych teoretycznych wyników z rezultatami aplikacji prądu RF na obszary ciała o różnych wartościach DT.
2. Zmienność grubości skóry twarzy
Informacje na temat regionalnych, płciowych i wiekowych zmian DT są sprzeczne. Wiadomo, że bezwzględne wartości DT zależą od tego, czy procedura pomiarowa jest różna w warunkach in vitro i in vivo, podczas gdy twierdzono, że wartości DT określone w warunkach in vitro są większe niż odpowiadające im wartości zmierzone in vivo . Wykazano również, że DT na tym samym obszarze ciała może się znacznie różnić w zależności od wieku i stopnia fotouszkodzenia.
Grubość skóry twarzy u dorosłych zwłok wykazuje silne zróżnicowanie przestrzenne, będąc średnio większą w okolicach policzków i podbródka, a mniejszą na szyi. Na przykład, w , DT na szyi wahał się w zakresie (0.25 mm, 0.80 mm), podczas gdy wahał się w zakresie (0.57 mm, 1.62 mm) w eminencji malarnej i (1.04 mm, 1.20 mm) w obszarze policzków. Znacznie więcej pomiarów minucji u 45 zwłok (27 mężczyzn i 18 kobiet) dostarczyło grubości mm dla obszarów skóry bez zmarszczek, przy czym cały zakres zmierzonych wartości wynosił (0,35 mm, 1,65 mm) . Wartości DT w miejscach zmarszczek u tych samych osób wynosiły mm z zakresem (0,12 mm, 1,74 mm). W przeciwieństwie do tych wyników, pomiary grubości skóry za pomocą ultradźwięków 20 MHz in vivo dostarczyły średnich wartości DT wynoszących około 1,6 mm w okolicy policzków i ponad 2,5 mm w okolicy podbródka .
Wahania międzyprzedmiotowe dla tych samych podobszarów twarzy są również wysokie. Według , indywidualne wartości DT w obszarze eminencji malarskiej mierzone u trzech kadawerów wynosiły odpowiednio mm, mm i mm. Średnia wartość DT dla wszystkich trzech badanych wynosiła mm, co świadczy o tym, że wysoki współczynnik zmienności uzyskany w tym badaniu był spowodowany głównie silną zmiennością wewnątrzpodmiotową. Jednocześnie współczynnik zmienności dla profilu DT w tym samym podobszarze twarzy był odpowiednio niższy i wynosił dla pojedynczych osób około 3-7%. W związku z tym, w pierwszym przybliżeniu, można pominąć zmienność profilu grubości skóry wewnątrz tego samego podobszaru twarzy, ale zmienność ta powinna być brana pod uwagę, jeśli rozpatrywane są różne podobszary u jednej osoby lub u różnych osób. Jeśli takie zmiany DT mogą znacząco wpływać na rozkład prądu i odpowiadający mu wzrost temperatury w skórze, bezwzględne wartości DT w danym obszarze twarzy powinny korelować z obserwowaną skutecznością leczenia RF.
3. Wpływ DT na rozkład prądu RF w skórze
Aby określić, w jaki sposób rozkład prądu w skórze warstwowej zależy od DT, rozważymy najpierw elektrodę z prądem monopolarnym umieszczoną na powierzchni skóry. Ponieważ warstwa rogowa skóry jest bardzo cienka, jej wpływ na rozkład prądu w skórze właściwej zostanie pominięty. Skóra jest dielektrykiem stratnym , a zatem potencjał elektryczny wytworzony w strukturze warstwowej może być znaleziony jako rozwiązanie równania Poissona uwzględniającego właściwości dielektryczne oraz polaryzację interfejsów między warstwami. Aby rozwiązać ten problem analitycznie, rozważone zostanie przybliżenie, w którym polaryzacja ta jest zaniedbywana; przybliżenie to uwzględnia częstotliwości radiowe, dla których skóra jest w przeważającej mierze przewodnikiem elektrycznym. Stąd prądy przewodzące w pojedynczych warstwach skóry muszą być znacznie większe niż odpowiadające im prądy wyporowe, czyli , gdzie jest częstotliwością prądu, jest przewodnością elektryczną przy częstotliwości , jest przenikalnością wolnej przestrzeni i jest względną przenikalnością tkanki przy częstotliwości . To sprowadza równanie Poissona do równania Laplace’a :gdzie jest wektorem promienia i jest lokalną przewodnością elektryczną tkanki docelowej, która zależy od częstotliwości prądu, . Dalej będziemy rozważać skórę jako strukturę dwuwarstwową z płaską, izotropową, jednorodną granicą skóra właściwa/podskórna położoną równolegle do powierzchni skóry. Chociaż taki model jest pewnym uproszczeniem, daje możliwość analizy wpływu DT na rozkład prądu w skórze.
Lokalną gęstość prądu, , można znaleźć z następującego równania:
Równanie (1) może być łatwo rozwiązane dla elektrody punktowej umieszczonej na wierzchu ośrodka warstwowego w postaci całkowej zapisanej we współrzędnych cylindrycznych . W tej geometrii, każdy punkt w skórze może być opisany przez zestaw trzech parametrów , gdzie jest odległością radialną od elektrody RF, jest głębokością w skórze, i jest azymutem. Jeśli punktowe monopolarne źródło prądu umieszczone jest na osi biegunowej, a przylegający ośrodek można uznać za izotropowy, rozkład potencjałów będzie niezależny od . Potencjały elektryczne w skórze właściwej i w sWAT wytworzone przez monopolarną, punktową elektrodę RF umieszczoną na powierzchni skóry i dostarczającą całkowity prąd do skóry można przedstawić we współrzędnych cylindrycznych w postaci całek: gdzie jest grubością skóry właściwej; jest współczynnikiem odbicia prądu na granicy skóra właściwa/ sWAT, ; i są przewodnościami elektrycznymi odpowiednio skóry właściwej i sWAT; i jest funkcją Bessela rzędu zerowego. W (3) i (4) indeks odnosi się odpowiednio do skóry właściwej, do podskórnej i do prądu monopolarnego.
Z (3) i (4) wynika, że rozkład potencjału elektrycznego w skórze zależy od współczynnika odbicia , który zmienia się w zależności od budowy morfologicznej i stanu fizjologicznego skóry właściwej i sWAT i który jest parametrem dyspersyjnym. Na przykład, dla prądu RF o wartości , przewodność elektryczna skóry żywej wynosi około , podczas gdy średnia przewodność elektryczna sWAT wynosi około . Tak więc „fizjologiczna” wartość dla tego interfejsu wynosi około 0,905 . Zwiększenie dwukrotne o tę samą wartość of spowoduje zmniejszenie do około 0,800; zmniejszenie dwukrotne spowoduje zwiększenie do 0,950.
Z (2) i (4) wynika, że składowe radialna, , i pionowa, , gęstości prądu w sWAT mogą być przedstawione jakoIn i , indeksy i odnoszą się do składowych radialnych i pionowych gęstości prądu, a indeks odnosi się do warstwowej struktury skóry. Odpowiadające składowe gęstości prądu w ośrodku jednorodnym wynoszą
Aby porównać składowe pionowe monopolarnego prądu RF na tej samej głębokości pod elektrodą () w sWAT w skórze warstwowej i jednorodnej, rozważymy następujący stosunek:
At , stosunek gęstości prądu w skórze warstwowej i jednorodnej at (odpowiadający lokalizacji interfejsu skóra właściwa/sWAT) wynosi . Ponieważ opisuje on prąd RF przechodzący przez skórę właściwą/warstwę i wchodzący do podskóry przy , można stwierdzić, że w warunkach „fizjologicznych” () rozkład prądu w pobliżu skóry właściwej/warstwy jest tak zmodyfikowany, że około 9 razy mniej prądu RF dostanie się do sWAT pod monopolarną elektrodą RF w skórze warstwowej niż w ośrodku jednorodnym. Przy , stosunek ten będzie wynosił odpowiednio ,. Widzimy, że odchylenie rozkładu prądu w skórze warstwowej od jego rozkładu w ośrodku jednorodnym gwałtownie wzrasta z .
4. Wpływ DT na gęstość prądu RF w interfejsie skóra właściwa/sWAT
Aby ocenić wpływ DT na gęstość prądu RF w interfejsie skóra właściwa/sWAT, rozważmy bipolarną konfigurację elektrod RF na skórze. Potencjał elektryczny wytwarzany przez elektrody bipolarne jest sumą potencjałów z dwóch elektrod monopolarnych, biorąc pod uwagę, że potencjały wytwarzane przez pojedyncze elektrody w konfiguracji bipolarnej mają przeciwne znaki.
Radialna składowa gęstości prądu bipolarnego w skórze właściwej na głębokości pod skórą dla może być znaleziona z (5):gdzie i są gęstościami prądu odpowiednio w skórze warstwowej i jednorodnej, a indeks odnosi się do prądu bipolarnego. Z (9) można łatwo zauważyć, że dla stałej odległości między elektrodami i przy stałej głębokości pod skórą, lokalna gęstość prądu w skórze warstwowej szybko maleje z . Zatem, cieńsza skóra właściwa powinna wykazywać większą koncentrację prądu RF w porównaniu z grubszą.
Porównajmy teraz składowe radialne gęstości prądu RF na granicy skóra właściwa/sWAT dla skóry właściwej o pojedynczej () i podwójnej () grubości. Z (9) wynika, że stosunek gęstości prądu na tym interfejsie w skórze o grubości do odpowiadającej jej gęstości prądu w skórze o grubości 2d wynosi odpowiednio dla ,. Zatem, wraz ze wzrostem odległości pomiędzy elektrodami RF, wpływ DT na rozkład prądu w pobliżu interfejsu skóra właściwa/wata będzie się zmniejszał. Jednakże, dla małej odległości , odpowiadającej optymalnej konfiguracji elektrod zapewniającej największą możliwą gęstość prądu, wpływ DT jest bardzo silny.
Następnie rozważymy frakcję prądu RF, która przecina interfejs skóra właściwa/dWAT. Jak wykazano w , dla monopolarnej elektrody RF, w elektrycznie jednorodnym ośrodku (), 50% prądu RF przepływa do sWAT przez okrąg o promieniu . W tkance warstwowej o współczynniku odbicia promień ten powinien wynosić około . Oznacza to, że wejście 50% prądu RF do sWAT w skórze warstwowej będzie rozłożone na powierzchni, która jest około 184 razy większa niż odpowiadająca jej powierzchnia w ośrodku jednorodnym. Innymi słowy, prąd RF w ośrodku warstwowym jest silnie redystrybuowany i dostaje się do sWAT nie bezpośrednio pod elektrodę RF, ale daleko od niej. Co ważne, charakterystyczny promień powierzchni zbierającej prąd RF jest proporcjonalny do DT. Podwojenie wartości DT spowoduje czterokrotne zwiększenie powierzchni zbierającej tę samą ilość prądu RF, co znacznie zmniejszy efekt grzania w pobliżu interfejsu. Dodatkowo, charakterystyczny promień powierzchni zbierającej prąd RF jest silnie zależny od współczynnika odbicia oraz od konfiguracji RF (monopolarna lub bipolarna).
5. Dyskusja
Dystrybucja prądu RF w skórze jest zależna od jej elektrycznej struktury warstwowej i może znacząco odbiegać od odpowiadającego jej rozkładu w ośrodku jednorodnym. Dwa wewnętrzne parametry fizyczne skóry, które mogą silnie wpływać na ten rozkład to (1) grubość skóry właściwej oraz (2) współczynnik odbicia prądu na interfejsie skóra właściwa/wata, który opisuje różnicę we właściwościach elektrycznych dwóch sąsiadujących ośrodków.
Zmiany DT mogą znacząco modulować rozkład prądu w skórze właściwej, jak również jego penetrację w głąb skóry właściwej. Na przykład, w przypadku skóry o grubości 1 mm i 2 mm oraz dla tej samej odległości pomiędzy elektrodami RF wynoszącej L = 10 mm, stosunek gęstości prądu w grubszej/cieńszej skórze na styku skóra właściwa/sWAT w naszym modelu będzie wynosił około 0,546. Ponieważ lokalne podwyższenie temperatury jest proporcjonalne do kwadratu gęstości prądu, temperatura indukowana w tym punkcie w grubszej skórze będzie wynosiła tylko 29,8% jej wartości w cieńszej. Pokazuje to wyraźnie, że w elektrycznie uwarstwionej skórze prąd RF jest znacznie bardziej skoncentrowany w cieńszej skórze właściwej niż w grubszej i w konsekwencji musi powodować silniejsze ogrzewanie w cieńszej skórze. Wynik ten wydaje się być paradoksalny, ponieważ nie potwierdza pozytywnej korelacji pomiędzy skutecznością aplikacji RF w różnych obszarach twarzy a ich wartościami DT obserwowanymi w badaniach klinicznych. Istotnie, obszar policzków o większym DT wykazywał lepszą reakcję na tę samą ilość prądu RF niż obszary szyi i czoła o cieńszej skórze właściwej
Jedną z możliwości rozwiązania tej konfrontacji byłoby przypuszczenie, że to nie lokalne gęstości prądu (a więc nie lokalne temperatury), ale raczej całkowita ogrzana objętość (z niższą średnią temperaturą w przypadku grubszej skóry właściwej) jest przede wszystkim odpowiedzialna za wyniki kliniczne obserwowane w krótkim czasie po aplikacji RF. Zakładając, że obserwowany klinicznie efekt działania prądu RF na skórę związany jest z modulacją objętości skóry właściwej, możemy spekulować na temat mechanizmu biofizycznego, który mógłby być w ten proces głównie zaangażowany. Generalnie, za szybką modulację objętości skóry mogą odpowiadać dwa składniki skóry, gdyż tylko one zajmują znaczące fragmenty tej tkanki. Pierwszym składnikiem jest kolagen skórny, który pod wpływem wysokiej temperatury może zmieniać swoją objętość poprzez denaturację (kurczenie się) lub poprzez zwiększenie jego ilości (produkcja kolagenu de novo). Mechanizm ten został skrytykowany w . Drugim składnikiem skóry, który może szybko reagować na prąd RF jest woda, której zawartość jest silnie uzależniona od lokalnego stężenia glikozaminoglikanów, a w szczególności hialuronianu (HA). Wiadomo, że już łagodna hipertermia o temperaturze około 42°C może znacząco zwiększyć produkcję HA w tkance docelowej. Taka endogenna produkcja HA prowadzi do lokalnego nagromadzenia wody w skórze właściwej. Rzeczywiście, wykazano, że skóra siateczkowata świń reaguje na aplikację prądu RF krótkotrwałym budowaniem obrzęku. Efekt ten objawia się zwiększeniem turgoru skóry, co może tłumaczyć poprawę tekstury skóry bezpośrednio po zabiegach RF. Taka modyfikacja struktury skóry powinna być obserwowana przy znacznie niższych temperaturach niż te, które są potrzebne do obkurczenia kolagenu.
O ile szybka akumulacja HA może tłumaczyć krótkoterminowe rezultaty obserwowane po zabiegach RF, efekt ten nie może być odpowiedzialny za jakiekolwiek długoterminowe rezultaty kliniczne, które również były deklarowane. Potencjalnym celem, który może być zaangażowany w długoterminową poprawę parametrów mechanicznych skóry jest sWAT, zwłaszcza jego powierzchowna warstwa. Ten specjalny magazyn tłuszczu zawiera adipocyty, które mają zdolność do szybkiej zmiany swojej liczby i objętości, a tym samym mogą w wystarczającym stopniu wpływać na wygląd skóry. Adipocyty z tej warstwy mogą szybko reagować na zastosowanie różnych czynników fizycznych .
Reakcja sWAT na prądy RF powinna być ogólnie związana z modyfikacją macierzy zewnątrzkomórkowej w sWAT zawierającej różne struktury kolagenowe. Przewodność elektryczna kolagenów jest znacznie wyższa niż przewodność elektryczna trójglicerydów wypełniających adipocyty i zajmujących główną objętość sWAT. Ta różnica w przewodności elektrycznej doprowadzi do koncentracji prądu RF w stosunkowo cienkich sieciach kolagenowych zlokalizowanych wokół (włóknienie okołokomórkowe) lub pomiędzy (włóknienie międzykomórkowe) pojedynczymi adipocytami. Taka koncentracja prądu RF zapewni wystarczająco wysokie gęstości prądu w strukturach kolagenowych sWAT nawet w przypadku, gdy główna część prądu RF zostanie odbita i tylko niewielka jego część przekroczy granicę skóra właściwa/podskórna, jak to opisano w modelu powyżej.
Bardzo niedawno wykazano, że struktury anatomiczne tkanki tłuszczowej w różnych przedziałach tłuszczowych twarzy mogą się znacznie różnić. Na przykład, wargowy przedział tłuszczowy charakteryzujący się „włóknistym” typem sWAT zawiera małe grupy dojrzałych adipocytów osadzonych w gęstej macierzy kolagenowej; przedział malarny, posiadający „strukturalny” typ sWAT, zawiera płaty dojrzałych adipocytów jednorodnie pokrytych cienkimi włóknami kolagenowymi. Chociaż kwestia ta nie była przedmiotem systematycznych badań, istnieją pewne przesłanki wskazujące, że miejscowa grubość skóry właściwej koreluje ze strukturą przylegającego sWAT. Tak więc grubsza skóra właściwa w okolicy wargowej koreluje z „włóknistym” typem WAT w przyległym przedziale sWAT. Z drugiej strony, cieńsza skóra właściwa w okolicy malara koreluje z typem „strukturalnym” przyległego depozytu sWAT. Ponieważ sWAT typu „włóknistego” zawiera znacznie więcej struktur włóknistych niż sWAT „strukturalny”, obszar wargowy powinien wykazywać mniejsze nagrzewanie w skórze właściwej, natomiast silniejsze nagrzewanie w przyległym sWAT powinno prowadzić do wzmocnienia struktur włóknistych w tej tkance, a tym samym do zmiany właściwości mechanicznych i wyglądu przyległej skóry. Mechanizm ten może rozwiązać sprzeczności między biofizycznymi efektami prądów RF a obserwowanymi wynikami klinicznymi; jednak wyraźnie przesuwa cele dla prądów RF w zastosowaniach estetycznych ze skóry właściwej do macierzy pozakomórkowej w sWAT.
Ostatnio wykazano w kontralateralnym projekcie, że wstępne traktowanie prądem RF poprawia skuteczność i trwałość wypełniaczy na bazie HA poprzez odmładzanie środkowej części twarzy. Koreluje to z teorią zaproponowaną w , która wyjaśniała długotrwałe działanie wypełniaczy tkanek miękkich poprzez stymulację proliferacji i różnicowania komórek macierzystych pochodzących z tkanki tłuszczowej, jak również poprzez lokalną modyfikację struktury tkanki tłuszczowej.
Tak więc można założyć, że długotrwała poprawa stanu skóry obserwowana po zastosowaniu RF na skórę związana jest z lokalną modyfikacją strukturalną sWAT indukowaną przez prąd RF. Efekt ten powinien być silnie zależny od gęstości prądu RF w pobliżu interfejsu skóra właściwa/sWAT, co będzie definiowało część prądu RF penetrującą sWAT. Jednocześnie, progowe temperatury powyżej 60°C, które miały być wystarczające do uzyskania długotrwałych efektów klinicznych po aplikacjach RF opartych na teorii kurczenia się kolagenu, nie są potrzebne do strukturalnej modyfikacji struktury sWAT. Pośrednio potwierdzają to obserwacje kliniczne, że leczenie tego samego obszaru twarzy niską energią RF aplikowaną w wielu przejściach może zapewnić nawet lepsze rezultaty niż aplikacja wysokiej energii RF w jednym przejściu .
6. Wnioski
Elektrycznie uwarstwiona struktura tkanki znacząco modyfikuje rozkład prądu w skórze właściwej i sWAT zarówno przez monopolarną, jak i bipolarną aplikację prądu RF. Ponieważ grubość skóry właściwej znacznie różni się w różnych obszarach twarzy, efekt ten musi prowadzić do silnie niehomogennego rozkładu przestrzennego gęstości prądu. Taka niejednorodność prądu będzie prowadzić do jeszcze większej niejednorodności w indukowanym polu temperatury. Efekt ten jest sprzeczny z głównym paradygmatem teorii RF, zgodnie z którym wyniki leczenia zależą głównie od maksymalnej temperatury w tkance docelowej, ponieważ najlepsze krótko- i długoterminowe wyniki kliniczne zastosowania RF odnotowano w obszarach o najgrubszej skórze właściwej. Aby rozwiązać tę sprzeczność, proponujemy, aby główny krótkoterminowy efekt aplikacji RF był związany z akumulacją hialuronanu i wody w skórze właściwej, co musi powodować, że wpływ prądu RF na skórę jest znacznie mniej zależny od temperatury, jak zakładano wcześniej. Ponadto zakłada się, że długotrwały efekt działania RF jest realizowany poprzez modyfikację strukturalną podskórnego depozytu tłuszczowego przylegającego do leczonego obszaru skóry.
Zmiany DT mogą znacząco wpływać na rozkład prądu, a tym samym na profile temperaturowe w skórze właściwej i sWAT. Aby zapewnić modyfikację strukturalną przyległego depot sWAT, energia RF powinna być optymalnie skoncentrowana na granicy skóra właściwa/podskórna. Taka optymalizacja zależy głównie od konfiguracji elektrod RF. Biorąc pod uwagę, że DT może się różnić 4-8 razy w różnych obszarach twarzy, jest bardzo wątpliwe, że optymalne leczenie RF całej twarzy można zapewnić za pomocą jednej stałej konfiguracji elektrod RF.
Konkurencyjne interesy
Dr I. L. Kruglikov jest partnerem zarządzającym Wellcomet GmbH. Żadne metody ani urządzenia Wellcomet GmbH nie zostały wykorzystane w tej pracy.