„A Getty is special. A Getty is nobody’s friend.” J. Paul Getty (Christopher Plummer)
Jeśli „Wszystkie pieniądze świata” Ridleya Scotta cokolwiek robi dobrze, to pokazuje banalność zbrodni i bogactwa, przynajmniej tak, jak rozgrywa się ten motyw porwania/przepadku. Jest to historia zainspirowana porwaniem Johna Paula Getty’ego III (Charlie Plummer) w 1973 roku, oporem jego dziadka przed zapłaceniem okupu żądanego przez włoskie Czerwone Brygady oraz heroicznym wysiłkiem jego matki, Gail Harris (Michelle Williams), by przywrócić syna do życia.
Po slogging przez tepid historii (disjointed powiedzieć najmniej), historia zyskuje siłę poprzez namiętności jego wiodących graczy, z których oba mają silne uczucia na temat właściwego sposobu reagowania na żądanie porywaczy 17 milionów dolarów okupu. Mama zapłaci, biorąc pod uwagę, że dziadek jest najbogatszym człowiekiem, jaki kiedykolwiek żył, a on z zasady nie chce skapitulować.
Ale może on również mieć powody, aby odmówić okupu, jeden, że płacenie otworzyłoby bramy powodziowe porwań dla jego innych wnuków i punkt wykonane później, ale mimo to fascynująca historia o naturze Getty fortuny. Niezależnie od tego, centralnym konfliktem tej historii nie jest porwanie, ale walka między patriarchą a synową o duszę rodziny i uwolnienie III.
Ale choć montaż krzyżowy między domem a porywaczami jest czasem szarpiący, reżyser sprawia, że widzowie czują się tak, jakby byli obecni przy tych spornych wydarzeniach. Próba zrozumienia, dlaczego staruszek opiera się okupowi, jest najtrudniejszą sytuacją dla rodziców, którzy nie mogliby zrobić nic innego, jak tylko zapłacić, ale widzowie mogą być świadkami kłótni, jakby właśnie tam, wśród graczy.
Coldness przenika ten film, jakby Scott był w stanie pozwolić widzom poczuć brak ciepła ze strony staruszka. Kilka scen pokazuje go przed dużymi kominkami, przywołując atmosferę Obywatela Kane’a. Getty jest echem egocentrycznego, zdystansowanego, samotnego Charlesa Fostera Kane’a.
Dla historii i aktorstwa warto cieszyć się w tym sezonie Wszystkimi pieniędzmi świata. Williams gra rezolutną i zaradną matkę, a Plummer napełnia Scrooge-like Getty z człowieczeństwem, które czuje się jak jesteśmy z prawdziwym potentatem.
Film jest również przestrogą o korupcji bogactwa i niepewnych relacji rodzinnych, gdy pieniądze są głównym graczem. Zobaczcie go i cieszcie się ze swojej małej fortuny, którą mogą być, mam nadzieję, wasi bliscy.