Na początku była wojna, a ludzie zabijali się nawzajem kamieniami i spiczastymi kijami. Człowiek spojrzał na to i powiedział: „To nie jest dobre. Musimy zbliżyć się do naszych wrogów, zanim będziemy mogli ich zabić”. Więc człowiek wymyślił łuk i strzały. Spojrzał na to i powiedział: „to jest dobre”. Stworzył więc fajerwerki, żeby móc świętować. W swoim czasie człowiek spojrzał na łuk i strzałę i pomyślał: „To jest dobre. Mogę szybko zabić z daleka. Ale to wciąż za mało”. Przymocował więc fajerwerki do swoich strzał i stwierdził, że strzały lecą teraz dużo dalej i szybciej. I pomyślał sobie: „to jest dobre”, i przystąpił do poprawy projektu, dzięki czemu większe rakiety, które mogą latać dalej i zabić więcej ludzi.
Pewnego dnia przyszedł człowiek i pomyślał sobie: „Czekaj! Rakiety latają daleko i szybko, dlaczego nie mogą one nosić coś innego niż urządzenia do niszczenia?”. Więc wsadził psa na rakietę i wystrzelił ją na orbitę. I pomyślał sobie: „To jest dobre! Pies moich sąsiadów już nie będzie mnie budził w nocy swoim ujadaniem!”. W końcu człowiek wpadł na genialny pomysł. Skoro może użyć rakiet, aby umieścić psa w kosmosie, dlaczego nie miałby tego zrobić ten irytujący facet z domu trzy drzwi dalej? I tak, rakiety zostały użyte, aby umieścić człowieka w kosmosie. Ale on w końcu wrócił, więc rakiety zostały użyte, aby umieścić człowieka na Księżycu. To trzymało go z dala dłużej, ale on wciąż wrócił w krótkim okresie czasu.
Więc człowiek myślał o sytuacji, a następnie procedowane do korzystania z rakiet, aby umieścić dom w przestrzeni, gdzie mógł następnie wysłać człowieka na miesiące w czasie. I aby utrzymać go szczęśliwym dali mu wszystkie rodzaje eksperymentów naukowych do pracy na, i wysłał mu rakiety załadowany z jedzeniem co kilka tygodni. A człowiek spojrzał na to i nazwał to dobrym.