In Washington kan het hoogste deel van het hoogland van oktober tot juni diep ingesneeuwd zijn. En dat geldt zelfs in een warme winter als deze. Maar waar het kwik ook daalt, er is altijd wel een plek om je laarzen aan te trekken – of je nu zin hebt in een quadburner of een wandeling langs de rivier, een snelle ochtendwandeling of een avontuur van een hele dag.
Hierbij onze suggesties voor vijf geweldige winterwandelingen in Seattle.
Baker Lake Trail
Mount Baker, Baker Lake – het uitzicht op de een vanaf de ander is spectaculair, en met een lage trailhead hoogte van ongeveer 1.000 voet, blijft de route bijna het hele jaar sneeuwvrij. Deze wandeling is een greep uit het Noordwesten: oeroude douglassparren bedekt met korstmossen, cederbossen verkoold door een bosbrand uit 1843, kampeerplaatsen aan de oever, oude houten bruggen, en de dramatische achtergrond van een met gletsjers bedekte vulkaan. (Bonus: in de winter, met bladeren op de grond, is Mount Baker des te beter zichtbaar).
Met een shuttle kun je 14,5 mijl enkele reis afleggen; met lef kun je het hele stuk afmaken.
Hoh River
In de zomer is het Hoh Rainforest een van de drukst bezochte plaatsen in het Olympic National Park, met enkele van de grootste bomen ter wereld, grote kuddes Roosevelt elanden en mossen die van elke denkbare tak druipen in een spectrum van groentinten, van limoen tot smaragdgroen. In de winter kan het onophoudelijk regenen, maar de drukte is er niet en de schoonheid verandert niet. Het pad is zacht en goed begaanbaar en volgt de Hoh rivier stroomopwaarts zo ver als je wilt gaan, of totdat je sneeuw raakt (dit is hoe bergbeklimmers de 7.979 voet hoge Mount Olympus bereiken). Five Mile Island, een weelderig oriëntatiepunt in het midden van de rivier, is een perfecte keerpunt, en de totale hoogtewinst is minder dan 1.000 voet.
Middle Fork Snoqualmie River
Als je een paar uur kunt missen, is de Middle Fork – 30 mijl van het centrum – de Seattle outdoor versie van onmiddellijke buiten bevrediging. Net nadat je een mooie houten brug bent overgestoken, gaat dit pad zowel stroomafwaarts als omhoog – en wij zeggen dat je het beste omhoog kunt gaan. De bossen zijn stil, de rivier is luid, en het aantal kilometers is zes. Onderweg zie je de bultrug van Stegosaurus Butte, waar je klimmers op de steile wanden kunt zien klimmen. Sommige kreekoversteken kunnen in deze tijd van het jaar lastig zijn, dus neem een paar wandelstokken mee.
East Peak Rattlesnake Trail, from Rattlesnake Lake
De meeste mensen die naar Rattlesnake komen, klimmen gestadig en met veel bochten, eindigen bij de steile rotsen van de laagste richel om een hapje te eten en dan weer af te dalen. Die twee mijl, met een stijging van zo’n 1.100 voet, zijn ideaal voor een vluggertje (voor jou en, in mooie weekends, wat lijkt op half Seattle). Toegegeven, met het hele stroomgebied van de Cedar River en Mount Si voor je, is het de moeite waard even te pauzeren. Maar degenen die het weten gaan nog 2,4 mijl verder langs een paar richels langs een kam naar East Peak, meer dan een verdubbeling van de klim. Als het helder weer is, kunt u door de bomen gluren en Mount Rainier zien.
Ozette Triangle
Het is niet gemakkelijk om in de zomer een vergunning te krijgen om in dit deel van het Olympic National Park te kamperen, maar de tocht in één dag afleggen is niet alleen goed te doen – hij zou op de bucketlist van elke noordwester moeten staan. In slechts 9.4 mijl, kunt u over paden slingeren die met reusachtige varens worden omzoomd, boardwalks over zeeën van stinkdier kool kruisen, een oude boerderij bekijken, Makah rotstekeningen vinden, en een wilde kustlijn doorkruisen die met tidepools wordt bezaaid en door zeearenden wordt overheerst.
Het beste deel? Het maakt niet uit hoeveel sneeuw er nog ligt in de bergen, het maakt jou niet uit. Je bent op weg naar het strand.