Een vreemd uitziende kikker die het grootste deel van zijn leven ondergronds doorbrengt en alleen naar buiten komt als hij wil paren, werd onlangs ontdekt in het Indiase West-Ghatsgebergte. Zijn puntige snuit, kleine oogjes en stompe ledematen zien er misschien grappig uit, maar de waarheid is dat dit een uiterst goed aan een leven in de holen aangepast wezen is.
De kikker wordt Bhupathy’s purperen kikker (Nasikabatrachus bhupathi) genoemd, ter ere van Dr. Subramaniam Bhupathy, een bekende Indiase herpetoloog die in 2014 om het leven kwam bij het onderzoeken van de Westelijke Ghats. Zijn uiterlijk wordt gekenmerkt door een glanzende paarse vacht, lichtblauwe ringen rond kleine ogen en een kenmerkende varkenssnuitneus, volgens onderzoekers van het Centre for Cellular and Molecular Biology (CCMB) in Hyderabad.
Met zijn lange, geribbelde tong slokt de kikker insecten op die onder de grond leven, zoals termieten en mieren. Zelden verlaat hij de veiligheid van de ondergrondse tenzij het regent tijdens het moessonseizoen. Dit is de tijd om te paren, zoals blijkt uit de luide lokroep van de mannelijke Bhupathy’s purperkikker die van onder het zand in bergstroompjes blaast.
In dezelfde stroompjes maken de mannetjes elkaar het hof en paren met de vrouwtjes, die de bevruchte eieren afzetten. Binnen een dag of twee, zijn deze al klaar om uit te komen in kikkervisjes. Maar zelfs in dit vroege levensstadium, zijn de purperkikkers vreemd.
De dikkopjes hebben zuigvisachtige monden waarmee ze zich als bloedzuigers vastklampen aan rotsen achter watervallen. Hangend aan de natte rotsen, kunnen de dikkopjes tot 120 dagen in de stroom doorbrengen, wat het langste is dat de soort ooit boven de grond blijft tijdens zijn hele levensduur. Zodra zij hun transformatie hebben voltooid, maken de purperkikkers zich klaar voor een eenzaam ondergronds bestaan, meldden de auteurs in het tijdschrift Alytes.
De bevindingen zijn nog interessanter als je je realiseert dat dit pas de tweede soort in zijn familie is. De eerste is een andere purperkikker die in 2003 werd beschreven. Beide soorten zijn zeer ver verwijderd van hun naaste verwanten, die op de Seychellen leven, waarschijnlijk omdat ze miljoenen jaren onafhankelijk van elkaar moesten evolueren.
“We bevestigden dat het een andere soort was toen we zijn DNA van een streepjescode voorzagen en ontdekten dat hij genetisch zeer verschillend was van de purperkikker,” zegt Ramesh K Aggarwal, hoofdwetenschapper bij de CCMB en een van de vijf co-auteurs
Dit kan alleen maar het zoveelste voorbeeld zijn van continentale drift. Ongeveer 65 miljoen jaar geleden maakte het Indiase subcontinent deel uit van de oude landmassa Gondwana, voordat deze zich afsplitste van de Seychellen.
Deze schattige paarse kikker laat zien hoe weinig we weten over kikkers en amfibieën in het algemeen. Er is een hele wereld van onbekende wezens die er zijn en we kunnen alleen maar blij zijn met de mogelijkheid om meer over hen te leren op een dagelijkse basis.