Van Swinderen zei dat de uitdaging bij het bestuderen van de reactie op anesthesie is om uit te vinden hoe talloze kleine effecten tijdens de presynapsfase leiden tot grote veranderingen in hoe de hersenen werken.
“Dat is moeilijk te bestuderen bij mensen,” zei hij. “Het is ook moeilijk om een superresolutiemicroscoop op cellen in een menselijk brein te richten.”
Het gebruik van diermodellen is van grote waarde, omdat de synaptische afgifte-infrastructuur in dieren en mensen vrijwel identiek is. Mensen hebben alleen meer hersencellen, zei hij.
Een medicijn dat een betere controle biedt over de immobilisatie (of remobilisatie) van syntaxin1A bij de presynaps, zou artsen een betere controle geven over hoe en wanneer ze de hersenen onresponsief moeten houden, zei van Swinderen. Als dergelijke medicijnen worden ontwikkeld, zouden ze kunnen worden gebruikt in combinatie met klassieke sedativa.
Complicaties en gevaren
Langetermijnschade of -complicaties van anesthesie worden niet goed begrepen en zijn onderwerp van discussie in het veld.
“Algehele anesthesie is uiterst veilig, maar we weten gewoon niet of sommige complicaties het gevolg zijn van dit potentieel hersenbrede effect,” zei hij.
“Menselijke hersenen hebben een biljoen synapsen,” legde Van Swinderen uit. “Als de mobiliteit van syntaxine1A in elke synaps wordt aangetast, kun je je voorstellen hoe dat op de lange termijn tot blijvende veranderingen zou kunnen leiden. Maar dit is nog steeds slechts een hypothese die moet worden getest.”
Wakker worden tijdens een operatie – iets dat bekend staat als intraoperatief bewustzijn – is zeldzaam, volgens James Lozada, DO, een fellow in obstetrische anesthesiologie aan de Northwestern University Feinberg School of Medicine in Illinois.
Dit komt voor bij 1 of 2 van ongeveer 1.000 procedures, volgens The American Society of Anesthesiologists. Andere rapporten stellen dat 1 op de 19.000 patiënten intraoperatief bewustzijn ervaart tijdens een procedure.
Lozada zei dat het vaker kan voorkomen bij procedures wanneer de patiënt instabiel is, zoals traumagerelateerde operaties, spoedoperaties met keizersnede, of operaties die lagere doses medicatie vereisen om de patiënt veilig te behandelen.
Een rapport uit 2013 vond dat betere monitoring het fenomeen kan helpen voorkomen.
Over de eeuwenoude vraag waarom mensen moeten vasten tijdens anesthesie, zei Lozada dat ze moeten doen wat hun artsen adviseren.
Richtlijnen voor het vasten variëren afhankelijk van het type procedure en de patiënt, maar over het algemeen kunnen patiënten zes tot acht uur lang geen vast voedsel eten. Veel plaatsen zijn soepeler geworden over het toestaan van een kleine tot matige hoeveelheid heldere vloeistoffen tot twee uur voor de procedure, zei Lozada.
“Je kunt je gezondheid absoluut in gevaar brengen door niet te vasten,” legde hij uit.
Wanneer je onder narcose bent, ontspannen de spieren van de maag en de keel en dat maakt het gemakkelijker om over te geven. Omdat de patiënt slaapt en zijn luchtwegen niet kan beschermen, kan braaksel in de longen terechtkomen en schade veroorzaken tijdens een proces dat bekend staat als aspiratiepneumonitis.