Voor een video over Wat te verwachten bij een Bar/Bat Mitzvah, scroll naar beneden naar de onderkant van de pagina.
Het bereiken van de leeftijd voor een Jood, wat automatisch gebeurt op de leeftijd van 13 jaar voor een jongen en 12 jaar voor een meisje, wordt bar en bat mitzvah genoemd, dat wil zeggen, verplicht om de Joodse mitzvot (geboden) uit te voeren. Een ceremonie die de eerste uitvoering van mitzvot markeert, zoals het naar de Tora geroepen worden om de zegeningen te zeggen (bekend als “het krijgen van een aliyah”) begon pas zin te krijgen in de Middeleeuwen. Voordien had de meerderjarigheid weinig praktische betekenis omdat minderjarigen “toegestaan” waren (maar niet “verplicht”) om vele rituelen uit te voeren die later alleen voorbehouden waren aan jongens die de leeftijd van bar mitswa hadden bereikt.
Bar/Bat Mitzvah Geschiedenis
De geschiedenis van de bar mitswa gaat terug tot een rabbijnse tekst uit de vijfde eeuw die verwijst naar een zegening (die nog steeds deel uitmaakt van een traditionele bar mitswa) die door de vader wordt gereciteerd en waarin hij God dankt voor het feit dat hij bevrijd is van de verantwoordelijkheid voor de daden van zijn kind, dat nu verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Een 14e-eeuwse tekst vermeldt een vader die deze zegen in een synagoge reciteert wanneer zijn zoon zijn eerste aliyah heeft. Tegen de 17e eeuw lazen jongens die deze volwassenwording vierden ook uit de Tora, zongen de wekelijkse profetische portie, leidden diensten en hielden geleerde voordrachten.
Religieuze hervormers van het 19e-eeuwse Europa, ongemakkelijk met de rituele focus van de bar mitswa, ontwikkelden de bevestigingsceremonie, die de verwerving van de principes van het Joodse geloof door oudere tieners vierde. De confirmatie ceremonie omvatte al snel zowel meisjes als jongens en verspreidde zich naar Reform en later Conservatieve gemeenten in de Verenigde Staten.
De bat mitswa viering maakte een late verschijning in de Verenigde Staten met de bat mitswa van Judith Kaplan (dochter van Rabbi Mordecai Kaplan) in 1922. In de laatste halve eeuw is de bat mitswa op grote schaal waargenomen in liberale gemeenten, maar heeft zich langzamer ontwikkeld onder traditionele Joden, omdat vrouwen niet wettelijk verplicht zijn door de Joodse wet om openbare mitswa’s uit te voeren.
In de laatste drie decennia heeft zich een volwassen bar/bat mitswa ceremonie ontwikkeld die geen volwassenwording is, maar eerder een bevestiging van de Joodse identiteit voor Joden die als kind geen bar/bat mitswa hebben gehad.
Bar/Bat mitswa Praktische Aspecten
De betekenis van de ceremonie vloeit voort uit de planning van de details, die zelf worden bepaald door een familiale visie op wat de gebeurtenis zal zijn. Families moeten beslissen met wie zij de gebeurtenis zullen delen, wanneer het zal plaatsvinden, wat voor soort viering het zal volgen, of het sociale actie zal inhouden, en ga zo maar door.
Gewoonlijk zal het kind ongeveer een jaar voor de grote dag beginnen met de voorbereidingen voor zijn of haar bar/bat mitswa. Bij de bar/bat mitswa, zal het kind over het algemeen een aliyah krijgen en meestal ook de haftarah (profetische lezing) chanten. Veel kinderen zingen ook (een deel van) de wekelijkse Torah-portie en/of leiden (een deel van) de gebedsdiensten.
Bar/Bat Mitzvah Hedendaagse kwesties
Egalitarisme en feminisme hebben de ontwikkeling van zinvolle bat mitswa ceremonies voor meisjes in traditionele gemeenschappen gestimuleerd, en sommige orthodoxe feministen willen dat rabbijnen de wetteksten onderzoeken en een consensus ontwikkelen over de verwachtingen voor de bat mitswa van een meisje in de publieke sfeer.
Een kwestie die de bar/bat mitswa ceremonie in sommige liberale gemeenschappen een nieuwe vorm heeft gegeven, is het juiste evenwicht tussen individuele verlangens en gemeenschappelijke normen. Wanneer geadopteerde kinderen en kinderen met niet-joodse moeders klaar zijn voor bar/bat mitswa, bijvoorbeeld, kan de kwestie van bekering een probleem worden. Terwijl de ouders op een onderbuikniveau aanvoelen dat hun kinderen Joods zijn, omdat zij in een Joods gezin zijn grootgebracht, stelt de halakha (de Joodse wet) dat een geadopteerd kind niet Joods is, tenzij het zich eerder heeft bekeerd. Een ander voorbeeld van het toenemende gewicht dat aan individuele behoeften wordt gegeven, is de opname van veel nieuwe ceremonies die het bar mitswa-kind benadrukken, maar die reguliere gemeenteleden kunnen vervreemden van wie de dienst wordt verlengd voor een kind dat zij misschien niet eens kennen.
Terwijl de populariteit voor bar/bat mitswa ceremonies toeneemt, en meer Joodse pre-tieners geïnteresseerd zijn in het hebben van een bar/bat mitswa, zijn er veel Joodse gezinnen die geen lid zijn van een synagoge en die persoonlijke en geprivatiseerde manieren creëren om deze coming-of-age ceremonie te markeren. Bovendien ontwikkelt een aantal Joodse instellingen alternatieve bar/bat mitswa ceremonies, zoals het Brit Atid groep bar/bat mitswa programma van New York’s Jewish Journey Project.
