Het idee dat mensen vroeger niet oud werden zegt veel over statistiek en minder over de werkelijke levensverwachting.
Het gemiddelde, in de wiskunde, is wat je krijgt als je de cijfers van alle gevallen optelt, en deelt door het aantal gevallen. Dus, 2 + 2 + 7 + 7 = 18 en het gemiddelde is 18 gedeeld door 4, dat wil zeggen 4,5.
Als de gevallen zijn 2 + 2 + 60 + 60, dan is het 124 gedeeld door 4 en het gemiddelde is 31, die weinig gelijkenis vertoont met de gevallen van 2 of 60.
En daar valt de gemiddelde levensverwachting uit elkaar.
Een hoog aantal baby- en kindersterfgevallen haalt de gemiddelde leeftijd omlaag.
Geroemd om kracht en gezondheid
Vóór het vangnet van ouderdomspensioenen konden mensen in feite nog steeds op hun zeventigste werken, als ze fit genoeg waren.
In oktober 1844 werd in de Carlisle Journal gemeld dat de tachtigjarige John Rothery, van Egremont Town Head, zijn plaats had ingenomen op het oogstveld van mevrouw Banks uit Langhorn. Hij had vele jaren voor de familie gewerkt. Dit seizoen maaide hij 12 staken per dag, meerdere dagen achter elkaar. Het dagboek voegt eraan toe dat het graafschap beroemd is om de kracht en gezondheid van veel van zijn oude inwoners.
En een blik op overlijdensadvertenties, grafstenen en parochieregisters laat zien dat het Bijbelse idee van ’three score years and ten’ een heel normale levensduur was in de 18e en 19e eeuw. Als je tenminste de gevaren van de kindertijd overleefde. En als je een getrouwde vrouw was, ook meerdere zwangerschappen en bevallingen overleefde.
Meldingen van overlijden in de Carlisle Journal van 20 september 1845 zijn onder meer:
Robert Studholm, van Biglands, Aikton, 12 jaar oud; in Tamworth, Edward Henry Savage, 2, Frank Storr Savage, 1, en Elizabeth Savage, 5, allen aan roodvonk – kinderen van ds. RC Savage, predikant van Nuneaton; dochtertje van de gravin van Rosse, Ierland, vier dagen oud. Men kan zich alleen maar voorstellen hoe ondraaglijk het was om drie kinderen te verliezen in een tijdsbestek van twee weken.
Maar er zijn ook Joseph Jackson, van Waverton, 77; John Carruthers, Lowthian Gill, 71; Richard Bowes, Cockermouth, 83; Weduwe Mary Melville, Keswick, 84; Joseph Hodgson, Great Braithwaite, 75; James Brougham, Kirby Stephen, 71; de moeder van M Arago, Oost-Pyreneeën, 91; Rev John Knipe, Lincoln, 80…
En er zijn twee honderdjarigen.
Oorlogsveteranen en een zevende zoon
Kolonel Cromwell Massey, wijlen in dienst van de Hon. East India Company, overleed in Ramsgate, 103 jaar oud.
Hij overleefde een bloedige veldslag in Mysore, in 1780, en bijna vier jaar in vreselijke omstandigheden in de kerkers van Seringapatam.
De tweede, die stierf in Ross-shire, Schotland, was Donald Ross, 115 jaar oud. Van hem wordt gezegd dat hij al zijn vermogens heeft behouden en dat hij een ononderbroken goede gezondheid heeft gehad tot enkele dagen voor zijn dood. Hij herinnerde zich onder meer de opstand van 1745.
Het parochieregister van Beaumont, Cumberland, vermeldt een familie die onderling een flink aantal jaren heeft geklokt.
Joseph Norman werd in de registers vermeld als de zevende zoon van John Norman, van Beaumont. Hij werd geboren rond 1718 en stierf in 1812, 94 jaar oud. Een broer, John, overleed in 1783 op 76-jarige leeftijd. Een andere broer, Edward, overleed in 1807, 95 jaar oud.
En nog een honderdjarige werd geregistreerd in 1801, in de persoon van Eleanor Liverick, van Brampton. Net als Mary Noble op de grafsteen in Penrith, is het waarschijnlijk overbodig toe te voegen dat zij weduwe was!