Het zijn niet twee oceanen die elkaar ontmoeten, maar het smeltwater van de gletsjers dat de kustwateren van de Golf van Alaska ontmoet. De reden voor dit vreemde verschijnsel is het verschil in dichtheid, temperatuur en zoutgehalte van het smeltwater van de gletsjers en het kustwater van de Golf van Alaska, waardoor het moeilijk te mengen is.
Ken Bruland, hoogleraar oceaanwetenschappen aan de Universiteit van Californië-Santa Cruz, was op die cruise. In feite was hij degene die de foto maakte. Hij zei dat het doel van de cruise was om te onderzoeken hoe enorme wervelingen – langzaam bewegende stromingen – met een diameter van honderden kilometers, vanaf de kust van Alaska uitwaaieren naar de Golf van Alaska.
Deze wervelingen dragen vaak enorme hoeveelheden glaciale sedimenten met zich mee dankzij rivieren zoals de 286 mijl lange Copper River in Alaska, gewaardeerd om zijn zalm en afkomstig van de Copper Glacier ver landinwaarts. Hij mondt uit ten oosten van de Prince William Sound en draagt al die zware klei en sedimenten met zich mee. En met dat sediment komt ijzer mee. “Gletsjerrivieren zijn ’s zomers net buzzsaws die de bergen daar wegvagen,” zei Bruland. “Tijdens dit proces nemen ze al dit materiaal mee – ze noemen het gletsjermeel – dat kan worden afgevoerd. Zodra deze gletsjerrivieren in het grotere watermassa’s uitmonden, worden ze opgepikt door oceaanstromingen die van oost naar west bewegen en daar beginnen te circuleren. Dit is een van de belangrijkste manieren waarop ijzer – dat wordt aangetroffen in de klei en het sediment van de gletsjerafvoer – wordt getransporteerd naar gebieden met een tekort aan ijzer in het midden van de Golf van Alaska.