To nie są dwa spotykające się oceany, to woda z roztopów lodowcowych spotykająca wody przybrzeżne zatoki Alaska. Powodem tego dziwnego zjawiska jest różnica gęstości wody, temperatury i zasolenia wody z roztopów lodowcowych i wód przybrzeżnych Zatoki Alaskiej, co utrudnia ich mieszanie się.
Ken Bruland, profesor nauk oceanicznych na Uniwersytecie Kalifornijskim-Santa Cruz, był na tym rejsie. W rzeczywistości, to on był tym, który pstryknął zdjęcie. Powiedział, że celem rejsu było zbadanie, jak ogromne wiry – wolno poruszające się prądy – o średnicy setek kilometrów, wirują od wybrzeża Alaski do Zatoki Alaska.
Te wiry często niosą ze sobą ogromne ilości osadów lodowcowych dzięki rzekom takim jak Alaska’s Copper River o długości 286 mil, ceniona za łososie i pochodząca z lodowca Copper Glacier daleko w głębi lądu. Wypływa ona na wschód od cieśniny Prince William Sound, niosąc ze sobą całą tę ciężką glinę i osady. A z tym osadem przychodzi żelazo.
„Rzeki lodowcowe latem są jak piły tarczowe erodujące tamtejsze góry”, powiedział Bruland. „W tym procesie podnoszą cały ten materiał – nazywają go mączką lodowcową – który może być przeniesiony.”
Odkąd te rzeki lodowcowe wylewają się do większego zbiornika wodnego, są one podnoszone przez prądy oceaniczne, poruszające się ze wschodu na zachód, i zaczynają tam krążyć. Jest to jedna z podstawowych metod, dzięki której żelazo – znajdujące się w glinie i osadach spływu lodowcowego – jest transportowane do pozbawionych żelaza regionów w środkowej części Zatoki Alaskańskiej.”