Hoe wordt suiker gemaakt?
Suiker wordt gemaakt van twee belangrijke gewassen: suikerbieten en suikerriet. Deze gewassen worden in verschillende regio’s over de hele wereld verbouwd, afhankelijk van het klimaat, dat bepaalt welk gewas wordt geteeld. Een biet gedijt bij kouder, natter weer. Rietsuiker daarentegen gedijt in warme, tropische gebieden.
Bietenteeltgebieden vs. suikerrietteeltgebieden
Europa is het grootste bietenproducerende gebied, terwijl Rusland de belangrijkste teler is. Bieten worden ook in kleinere hoeveelheden geteeld in Zuid-China en de VS. De gewassen ondervinden van nature hinder van slechte weersomstandigheden. De grootste risico’s zijn overstromingen, vorst en sneeuwval. Al deze extreme omstandigheden kunnen de ontwikkeling van de bieten afremmen.
Brazilië en India zijn de twee grootste suikerrietproducerende regio’s ter wereld. Ook in Thailand en China wordt veel suikerriet geteeld. De gewassen in deze regio’s hebben problemen als het te warm is. Extreme hitte en een gebrek aan regen leiden tot droogte, wat dan weer gevolgen heeft voor de mate waarin het suikerriet kan groeien. Toch is het niet allemaal slecht wanneer dit gebeurt. Hoewel dit weer tot veel kleinere suikerrietoogsten leidt, kan de extreme hitte de in het suikerriet opgeslagen sacharoseopbrengst verhogen.
Kaart van suikerriet- en bietenproducerende regio’s
De productieprocessen
Het productieproces van bieten omvat het dun snijden van bieten en het extraheren van hun natuurlijke suikersappen. Dit sap wordt vervolgens gezuiverd en verwarmd om een siroop te verkrijgen. De stroop wordt vervolgens gekristalliseerd tot kristalsuiker. Bij de productie van rietsuiker wordt het suikerriet geplet in plaats van gesneden, om de sappen te extraheren.
Regionale onderverdelingen
Brazilië is ’s werelds grootste suikerproducent (historisch gezien). Het is ook een belangrijke netto-exporteur van ruwe suiker, met een export van 18,3 miljoen ton ruwe en witte suiker in het afgelopen seizoen; dit was goed voor 62,7 % van de wereldtransporten in dat jaar. Ondanks deze sterke uitvoer kon Brazilië aan de binnenlandse vraag van 9,9 miljoen ton voldoen zonder te hoeven importeren.
De Braziliaanse markt verandert echter nogal eens, omdat de producenten overschakelen van suiker op ethanol, afhankelijk van de voortgang van de suikerrietoogst en de meest rendabele keuze. Deze omschakeling verandert de productie met ongeveer 10 miljoen ton (of ongeveer 30% van de maximumproductie) en leidt tot een variabel totaalcijfer voor de suikerproductie.
India
India is ’s werelds grootste verbruiker van suiker. En de laatste jaren is India een naaste concurrent van Brazilië geworden voor de toppositie als producent, met een productie van ongeveer 30 miljoen ton per jaar.Gezien de enorme consumptie en productie is de industrie in India zeer groot. Er zijn ruwweg 50 miljoen boeren en nog eens miljoenen arbeiders, die allemaal betrokken zijn bij de suikerrietteelt.
De belangrijkste produktieregio’s zijn Maharashtra, Karnataka en Uttar Pradesh. En met ongeveer 500 fabrieken in werking verspreid over deze regio’s, produceerden zij 23 miljoen ton vorig seizoen en zijn op weg naar een productie van ongeveer 27 miljoen ton aan het einde van dit seizoen.
Kaart van India’s belangrijkste productielanden
De Indiase regering controleert de exportstromen en binnenlandse voorraden van het land via exportsubsidies. Deze subsidies moedigen binnenlandse producenten aan om hun suiker op de wereldmarkt te verkopen in plaats van op de binnenlandse markt. Dit betekent dat buitenlandse importeurs minder betalen dan de binnenlandse consumenten. Deze subsidies zijn ingesteld omdat India te veel suiker produceert. Export is echter niet levensvatbaar wanneer de suikerprijzen op de wereldmarkt te laag zijn. Sommige landen, zoals Brazilië, hebben deze exportsubsidies bij de WTO aangevochten omdat zij vinden dat andere spelers in de sector daardoor niet eerlijk kunnen concurreren.
Europa
De EU is ’s werelds grootste producent van bietsuiker. Bietsuiker maakt echter slechts ongeveer 20% uit van de totale suikerproductie in de wereld. Een groot deel van de Europese productie vindt plaats in de noordelijke helft van Europa, waar het klimaat geschikter is. Bekende regio’s zijn Frankrijk, Duitsland, Nederland, België en Polen. Naast de bietenproductie raffineert de EU ook ingevoerde ruwe suiker, alleen in veel mindere mate.
Tot oktober 2017 had de EU een productiequotum van 13,5 miljoen. Toen het quotum eenmaal was afgeschaft, schoot de productie omhoog tot meer dan 21 miljoen ton voordat lagere suikerprijzen ervoor zorgden dat boeren hun bietenareaal verkleinden. Sindsdien bedraagt de productie tussen 17 en 18 miljoen ton.
China
China is ’s werelds op twee na grootste suikerproducent, na Brazilië en India. Het is vooral een suikerrietproducerende regio, maar het produceert ook suikerbieten. Guangxi is de belangrijkste suikerriet- en suikerproducent en neemt 65% van de suikerproductie in China voor zijn rekening.
De suikerrietindustrie heeft het afgelopen decennium echter met ernstige problemen te kampen gehad, omdat de arbeidskosten zijn gestegen als gevolg van het handmatige oogstproces. China is nu bezig met een inhaalslag, aangezien het probeert zijn proces in grotere mate te mechaniseren, in overeenstemming met andere producenten over de hele wereld (zoals Brazilië).
Thailand
Thailand is ’s werelds op een na grootste exporteur van suiker, na Brazilië. Alleen al vorig seizoen exporteerden zij 7,7 miljoen ton ruwe en witte suiker. Het importeert geen suiker. De Thaise suikerproductie wordt vaak gestimuleerd door stimuleringsmaatregelen van de overheid. In 2010 heeft de Thaise regering stimuleringsmaatregelen ingevoerd om rijstboeren aan te moedigen over te schakelen op de teelt van suikerriet. Het is vaak zo dat als het ene gewas winstgevender is dan het andere, de boeren (waar mogelijk) overschakelen op de productie van dat gewas.
Helaas heeft de suikerproducerende industrie in Thailand de luchtvervuiling in het land ernstig doen toenemen. Dit komt doordat het suikerriet wordt verbrand als onderdeel van het oogstproces, om het bij de oogst gemakkelijker hanteerbaar te maken. Naast de verhoogde CO2-uitstoot stoot het suikerriet zure deeltjes uit in de lucht, hetgeen nadelige gevolgen heeft voor de volksgezondheid en de algemene luchtkwaliteit.
Verbranding vindt echter alleen plaats wanneer de oogst plaatsvindt via een niet-gemechaniseerd proces (d.w.z. door mensen gehanteerd). Bij mechanisch oogsten hoeft het veld niet te worden verbrand. Dit is uiteraard een duurder proces, maar vanwege de machines die erbij betrokken zijn, wordt een groot deel van het Thaise suikerriet nog steeds handmatig geoogst.
Momenteel kunnen de fabrieken nog steeds verbrand suikerriet kopen, aangezien er geen regeringsbeleid is om dit te beperken. Het is echter de bedoeling dat dit tegen 2022 geleidelijk wordt afgeschaft. Het is de bedoeling dat verbrand suikerriet niet meer dan 50% van het totale suikerriet uitmaakt. Er zal een boete worden opgelegd voor elk rietsuiker dat meer dan 50% van het totale rietsuikergehalte vertegenwoordigt, waardoor de milieu-impact van deze teelt hopelijk zal afnemen
Het is de moeite waard om te onthouden…
De dynamiek van de wereldmarkt kan elk seizoen, of zelfs vaker, veranderen. Ongunstige weersomstandigheden, nieuw of veranderend overheidsbeleid, en zelfs wereldwijde pandemieën kunnen nadelige gevolgen hebben voor de suikerproductie en handelsstromen van een land.
Voor dagelijkse dekking van de wereldwijde productie, vraag, import en export, kunt u zich vandaag gratis aanmelden bij Czapp.com.
Auteurs: Will Langston & Ben Seed