Onze verslaggever in de Japanse taal zag zijn wereld op zijn kop staan toen zijn Duitse vrouw commentaar gaf op zijn jeugdherinneringen.
Onze verslaggever in de Japanse taal Daichiro Tashiro is nogal een vangst. Hij is niet alleen een wandelende encyclopedie van Disney weetjes en weetjes, maar hij is ook een getalenteerde en suggestieve fanartiest wanneer hij dat moet zijn.
En kijk eens naar die duizend-megawatt glimlach!
Het spijt ons dat we het hart van hoopvolle lezers moeten breken, maar Daiichiro is gelukkig getrouwd met zijn vriendin van zes jaar oud. Daiichiro is Japanner, zijn vrouw is Duitse en ze zijn natuurlijk opgegroeid in een heel andere samenleving met andere gewoonten en sociale verwachtingen.
Daiichiro geeft toe dat de meeste van deze culturele verschillen niet meer zijn dan een ‘huh, wow’ op de shockschaal. Maar af en toe stuiten de twee op zo’n struikelblok dat Daiichiro zijn hele bestaan opnieuw moet evalueren.
De dag die Daiichiro’s concept van ‘zomervakantie’ aan diggelen sloeg, was, passend genoeg, een bloedhete dag op het hoogtepunt van de zomer. Terwijl op de achtergrond de cicaden ruisen, slenterden Daiichiro en zijn vrouw door de gangpaden van een supermarkt, zoals stellen plegen te doen. Toen zijn ogen vielen op een toonbank met “Zomervakantie gratis studiekits”, verpakte experimenten of opdrachten die kinderen kunnen doen over een onderwerp naar keuze, zuchtte Daiichiro in nostalgie naar zijn eigen kindervakanties. Die dagen waren nu zo ver weg. Zo lang geleden.
“Man, ik weet nog dat ik in de zomervakantie vrij studeerde,” zei hij tegen zijn vrouw, die zich met een mandje op sleeptouw naar hem toe haastte.
“Hmm? Wat zijn dit?”
De mogelijkheden om te studeren worden alleen beperkt door het aantal schriften dat je hebt.
Terwijl Daiichiro’s vrouw met haar ogen knipperde bij de studiepakketten, nam Daiichiro de taak op zich om de grote beproevingen van de kinderen van zijn land uit te leggen alsof hij hun woordvoerder was. Hij vertelde haar over de zelfopgelegde studies die hij en zijn klasgenoten zouden ondernemen, de moeilijkheden en vermoedelijk de onvermijdelijke paniek die ontstaat als je al je studie uitstelt tot je nauwelijks nog vakantie hebt.
Verre van onder de indruk te zijn van zijn verhalen uit de loopgraven van de zomervakantie, had zijn gewoonlijk glimlachende vrouw een blik van volslagen ongeloof op haar gezicht.
“Dus…in Japan maak je opdrachten tijdens je zomervakantie? Dat is dan niet echt vakantie, hè?”
Op dat moment stortte Daichiro’s wereld in.
Dramatische reconstructie van het binnenste van Daiichiro’s hoofd
Wat? Wat zei zijn lieve vrouw? Hij kon het niet bevatten. Natuurlijk is de zomervakantie een vakantie, dacht hij, daar gaat het toch om! Het is een vakantie! Vakantie, zoals in “een lange periode van vrije tijd en recreatie”. Wacht. Wacht, wacht.
Wacht.
Als hij, zoals zoveel Japanse kinderen, zijn zomervakanties doorbracht met werken…
Dan was de definitie komen te vervallen! Hij had namelijk het EXACT tegenovergestelde van vrije tijd gedaan: werken! Het tegenovergestelde van recreatie: arbeid! Terwijl hij in zijn kindertijd onbezorgd had moeten ronddwalen, zo vrij als een vogel, had hij dagelijks dagboekaantekeningen geschreven en vervolgens genoten van de vrijheid om een onderwerp te kiezen om verder aan te werken, als een soort zieke, ironische grap!
“Dus,” kraste hij tegen zijn vrouw, nog trillend van deze verbijsterende openbaring, “betekent dat in Duitsland… dat je in de zomer geen opdrachten maakt? Helemaal geen?”
“Natuurlijk niet,” antwoordde zijn vrouw meteen. “Waarom zouden we? Het is zomervakantie. Zomervakantie.”
Daiichiro moest toegeven dat ze een punt had.
Toen realiseerde hij zich iets anders. Was het niet gewoon een algemeen aanvaard feit dat Japanners niet kunnen ophouden met aan werk te denken, zelfs niet op hun uiterst zeldzame vrije dagen? Hoe zou iemand in de ontspanningsmodus kunnen komen als hij zijn kindervakanties geconcentreerd aan het werk was? Je zou vergeten dat de ontspanningsmodus zelfs maar een optie was.
Geen wonder dat zoveel mensen in Japan worstelen met stressmanagement en het op tijd verlaten van kantoor.
Daiichiro had het geluk om de decadentie van een ongebreideld ontspanningsfeest te ervaren toen hij een zomerresort bezocht met de Duitse familie van zijn vrouw, maar hij dringt er bij anderen op aan om na te denken over deze culturele vaste waarde. Hoewel het waar is dat het maken van opdrachten tijdens de zomervakantie de hersencellen van kinderen actief houdt en een sterke werkethiek stimuleert, kan het ook hun vermogen schaden om ooit een pauze te nemen.
Vergis u echter niet, over het algemeen vindt onze vrolijke reporter het heerlijk om de gelegenheid te hebben om deze eigenaardigheden en verschillen met zijn vrouw te bespreken. Gelukkig is hij ver voorbij de leeftijd waarop van hem wordt verwacht dat hij dagelijks aantekeningen maakt over die verschillen en er een verslag over schrijft.