Overzicht
EMG en NCS zijn tests die de elektrische activiteit meten van de spieren en zenuwen van het lichaam, meestal van een arm of een been. De tests kunnen helpen bij het vaststellen van zenuwletsel of spierziekte zoals carpaal tunnel syndroom, een beknelde ruggenmergzenuw, perifere neuropathie, myositis, of ALS. De aan- of afwezigheid van letsel kan nuttig zijn bij het bepalen van verdere behandeling.
Waarom heb ik een EMG- of NCS-test nodig?
Terwijl een MRI of röntgenfoto van de wervelkolom aanwijzingen kan geven over de structuur, geven EMG- en NCS-tests gegevens over de werking van de spieren en zenuwen. De tests voegen waardevolle informatie toe aan wat uw arts al weet uit uw voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvormende scans.
Bij het lichamelijk onderzoek zoekt de arts bijvoorbeeld naar aanwijzingen voor het onderliggende ruggenmergprobleem (verlies van spieren of “atrofie”, verlies van reflexen, zwakte en/of gebieden met gevoelloosheid). Dit structurele onderzoek wordt uitgebreid met beeldvormende tests die in het lichaam kijken naar het skelet, de spieren en de zenuwen (röntgenfoto’s, MRI’s en/of CT myelogrammen).
Een goede analogie is winkelen voor een tweedehands auto. Je kijkt eerst naar de structuur van de auto: Is er schade aan de carrosserie of lekt er olie? Hoe goed hij er ook uitziet, u doet geen koopbod zonder eerst met de auto te hebben gereden om de werking te testen: Hoe stuurt of remt hij? Hoe klinkt de motor?
Op vergelijkbare wijze kijken röntgenfoto’s, MRI of CT myelogrammen naar de structuur van de wervelkolom – de botten, de tussenwervelschijven en de zenuwen. Röntgenfoto’s geven informatie over de stand van de botten (scoliose) of botsporen (artritis). MRI-scans laten ons details zien over discushernia, of vernauwing (stenose) van de zenuwkanalen.
Een MRI kan zenuwbeknelling aantonen, maar heeft beperkingen. Het toont alleen de vernauwing op het moment dat de MRI werd gemaakt, op één bepaald moment. Het kan niet zeggen of de zenuw drie weken geleden ernstiger bekneld was of hoe strak de zenuw nu bekneld is. De zenuw kan beschadigd zijn door zwelling, maar nu is de zwelling minder.
Dus, zoals de autokoper die verder kijkt dan het uiterlijk en een proefrit aanvraagt, zal uw arts verder kijken dan de structuur op een CT/MRI-scan en de functie testen alvorens een beslissing over de behandeling te nemen.
Een EMG/NCS is het equivalent van een proefrit: Het evalueert hoe goed de zenuwen van de wervelkolom informatie overbrengen van en naar de armen, benen en paraspinale spieren (Fig. 1).
Een EMG of NCS kan worden besteld als u pijn, tintelingen, gevoelloosheid of onverklaarbare zwakte in de armen of benen heeft. De test kan een normale functie bevestigen of een schatting maken van de mate van zenuwbeschadiging.
Figuur 1. Elke spinale zenuw is verantwoordelijk voor de sensorische en motorische controle van specifieke gebieden van het lichaam – waardoor een dermatoomkaart ontstaat. Wanneer zenuwwortels worden samengedrukt, beginnen de elektrische impulsen naar de spier die door die zenuw wordt bediend, te vertragen.
Wie voert de test uit?
Een arts die gespecialiseerd is in fysische geneeskunde en revalidatie (PM&R) of neurologie voert de test in de praktijk uit.
Hoe moet ik me op de test voorbereiden?
U kunt de dag van de test normaal eten. Neem uw voorgeschreven medicijnen in, tenzij anders is aangegeven. Gebruik geen lotions of poeders op het te testen gebied. Kleed u in losse kleding die toegang geeft tot het te testen gebied of die gemakkelijk kan worden verwijderd. Het onderzoek duurt meestal 30 tot 60 minuten.
Wat gebeurt er tijdens een NCS?
Een NCS evalueert de twee belangrijkste zenuwgroepen:
Zintuiglijke zenuwen (die pijn, aanraking, druk waarnemen) Motorische zenuwen (die de spieren bewegen)
De arts plaatst sensoren op de huid. Een kleine elektrische impuls, vergelijkbaar met een statische schok na het lopen op een tapijt, wordt toegepast om de zenuw te activeren. Uw spier kan gaan trillen. De snelheid, grootte en consistentie van de reactie van de zenuw wordt geregistreerd en geanalyseerd. NCS-schokken zijn mild en veroorzaken geen schade.
Figuur 2. NCS van het been.
Wat gebeurt er tijdens een EMG?
Een EMG evalueert de elektrische activiteit die een spier produceert in rust en wanneer deze samentrekt, vergelijkbaar met een EKG van de hartspier. De arts plaatst een enkele, kleine, met teflon beklede draadpen in de te bestuderen spieren. De punt van de pin werkt als een antenne en vangt de elektrische activiteit van de spier op, die op een scherm kan worden gehoord en gezien. U wordt gevraagd de spier aan te spannen (samentrekken). De elektrische activiteit wordt geregistreerd en is te horen als knallende en klikkende geluiden wanneer de spier samentrekt.
Figuur 3. EMG van de arm.
Wat zijn de bijwerkingen/risico’s?
EMG- en NCS-tests hebben weinig bijwerkingen. Af en toe kan het pinonderzoek een kleine blauwe plek veroorzaken. Dit komt vaker voor bij patiënten die bloedverdunners (Coumadin, Plavix) of ontstekingsremmende geneesmiddelen (ibuprofen, aspirine) gebruiken. Infectie op de plaats van de pin is zeldzaam, gezien de natuurlijke afweer van de huid en het kleine formaat van de pin. U kunt gedurende een dag of twee na de test wat pijn voelen. Er zijn geen activiteitsbeperkingen en u kunt na afloop gewoon naar huis rijden. De tests zijn veilig en kunnen worden uitgevoerd bij mensen met pacemakers of defibrillators.
Hoe krijg ik de testresultaten?
De testresultaten worden geanalyseerd, en een rapport wordt gestuurd naar de arts die de test heeft besteld. Een negatieve test betekent dat de resultaten normaal zijn; een positief testresultaat zal een zekere mate van zenuwbeschadiging (neuropathie) aantonen.
Bronnen & links
Als u nog meer vragen heeft, neem dan contact op met de arts die opdracht heeft gegeven voor uw test.