Ze was altijd een van de meest pijnlijk persoonlijke kunstenaars, die een reeks autobiografische doeken maakte die alles behandelden, van de gevolgen van de vreselijke verwondingen die ze opliep bij een tramongeluk tot haar abortus. Maar eindelijk is het enige deel van het leven van de Mexicaanse kunstenares Frida Kahlo dat geheim is gebleven – op bevel van haar vroegere echtgenoot, collega-schilder Diego Rivera – onthuld in een nieuw boek dat in Mexico is gepubliceerd.
Het vertelt de inhoud van een reeks brieven die Kahlo uitwisselde met haar arts en vertrouwelinge, nadat ze in 1932 een miskraam had gehad, en beschrijft de verwoesting die ze voelde toen ze zich realiseerde dat ze Rivera’s kind nooit zou kunnen krijgen. Het nieuwe materiaal is zeker een aanvulling op de biografie van een van de meest fascinerende kunstenaars van de 20e eeuw, wiens kleurrijke leven, waaronder een vermeende affaire met Trotski, wedijverde met haar kunst.
Kahlo’s bekentenis, Mijn geliefde dokter, is een tweetalige compilatie van de brieven die ze uitwisselde met Dr Leo Eloesser tussen 1932 en 1951, die verborgen bleven tot 50 jaar na haar dood. Kahlo begon haar brieven altijd met de zin ‘Mijn geliefde dokter’, Doctorcito querido. Vandaar de titel van het boek.
De persoonlijke brieven, gepubliceerd in de maand van de honderdste geboortedag van Kahlo, werden op bevel van Rivera opgeborgen in kisten en kasten in haar huis in Mexico-Stad. Rivera, die 20 jaar ouder was dan Kahlo, liet de beheerders van zijn trust strikte instructies na om de brieven pas 15 jaar na zijn dood in 1957 te openen.
Een van Rivera’s mecenassen liet de collectie echter achter de badkamermuren in het tot museum omgevormde huis achter, uit angst dat er informatie in zou zitten die het imago van het echtpaar zou kunnen schaden. Curatoren openden de koffers in 2004, een jaar na de dood van de beschermheer.
‘Ze voelde zich zo ontmoedigd omdat ze graag een kleine Dieguito had gehad, maar haar droom is niet uitgekomen’, zei Isabel Granen Porrua, die verantwoordelijk was voor de restauratie en de compilatie van het materiaal dat in het huis werd gevonden.
Kahlo’s onvermogen om een kind te baren, na de verwondingen die ze opliep bij een tramongeluk, lag haar pijnlijk na aan het hart. Zij had één abortus ondergaan toen duidelijk was dat haar gezondheid haar niet zou toestaan de zwangerschap door te zetten. Toen zij een paar jaar later opnieuw zwanger werd, kreeg zij een miskraam.
Twaalf dagen na haar miskraam schreef zij aan Dr. Eloesser: ‘Doktercito querido: ik heb u al langer willen schrijven dan u zich kunt voorstellen. Ik had mij zo verheugd op het krijgen van een kleine Dieguito dat ik veel gehuild heb, maar het is voorbij, er zit niets anders op dan het te dragen.’
In 1931 schreef zij hem: ‘Ik schilder niet en doe niets. Ik heb een hekel aan de “high society” hier en voel een beetje woede tegen al die dikke katten, omdat ik duizenden mensen in vreselijke ellende heb gezien.’
Kahlo droeg in 1940 zelfs een zelfportret op aan Eloesser: ‘Ik heb mijn portret in het jaar 1940 geschilderd voor Dr. Leo Eloesser, mijn dokter en mijn beste vriend. Met al mijn liefde. Frida Kahlo.’
In de brieven gaat zij uitgebreid in op de eerste dagen van haar zwangerschap; haar eerdere abortus en haar ondraaglijke rugpijn als gevolg van een tramongeluk in 1925.
Zij werd tijdens haar leven meer dan 30 keer geopereerd. Een deel van haar been werd geamputeerd maanden voordat ze stierf in 1954. Het was tijdens een van haar bezoeken aan een ziekenhuis in San Francisco dat ze Eloesser ontmoette.
Eloesser zou een sleutelrol gaan spelen in haar relatie met Rivera. In november 1940 overtuigde hij haar om zich te verzoenen en voor een tweede keer met Kahlo te trouwen. ‘Diego houdt heel veel van je, en jij houdt van hem. Het is ook zo, en jij weet dat beter dan ik, dat hij naast jou nog twee grote liefdes heeft: 1) schilderen 2) vrouwen in het algemeen. Hij is nooit monogaam geweest, en zal dat ook nooit worden,’ schreef de arts in een van zijn brieven aan Kahlo.
Kahlo’s vertrouwen in haar arts bleef groeien en ze vertelde hem zelfs dat ze jaloers was op Guadalupe Marin, Rivera’s eerste vrouw en de moeder van zijn twee dochters.
‘Word alstublieft niet boos op me om wat ik ga zeggen: vanmorgen, toen u me uitnodigde voor het concert, was ik vastbesloten te gaan om u gelukkig te maken en u te zien, maar toen ik hoorde dat Diego de vrienden van die Marin, die ik niet kan uitstaan, uitnodigde in zijn box, verloor ik de lust om te gaan. Ik geef er de voorkeur aan openhartig met je te spreken, omdat ik weet dat je me begrijpt en me zult vergeven dat ik van gedachten ben veranderd.’
De brieven bevinden zich tussen 30.000 andere voorwerpen die lang na haar dood in haar huis zijn bewaard en die momenteel te zien zijn tussen foto’s, notities, schetsen, tijdschriften, boeken en kledingstukken in haar voormalige ouderlijk huis in Mexico-Stad en in het Palacio de Bellas Artes, het belangrijkste culturele centrum van het land. Tachtig procent van het materiaal wordt voor het eerst aan het publiek getoond. Andere tentoongestelde voorwerpen ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van haar geboorte zijn röntgenfoto’s van Kahlo’s gebroken rug, een kaartje van een trolleybus en een briefje met een met lippenstift besmeurde kus.
- Wereldnieuws
- The Observer
- Kunst
- Frida Kahlo
- Deel op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger