Fundamentele Analyse

Wat is Fundamentele Analyse?

Fundamentele analyse (FA) is een methode om de intrinsieke waarde van een effect te meten door verwante economische en financiële factoren te onderzoeken. Fundamentele analisten bestuderen alles wat de waarde van het effect kan beïnvloeden, van macro-economische factoren zoals de toestand van de economie en de industrieomstandigheden tot micro-economische factoren zoals de effectiviteit van het management van het bedrijf.

Het einddoel is om tot een getal te komen dat een belegger kan vergelijken met de huidige prijs van een effect om te zien of het effect ondergewaardeerd of overgewaardeerd is.

Deze methode van aandelenanalyse wordt beschouwd als in tegenstelling tot technische analyse, die de richting van de prijzen voorspelt door middel van een analyse van historische marktgegevens zoals prijs en volume.

Begrijpen van Fundamentele Vs. Technische analyse

Fundamentele analyse begrijpen

Bij alle aandelenanalyses wordt geprobeerd te bepalen of een effect correct wordt gewaardeerd binnen de bredere markt. Fundamentele analyse wordt meestal gedaan vanuit een macro tot micro perspectief om effecten te identificeren die niet correct zijn geprijsd door de markt.

Analisten bestuderen meestal, in volgorde, de algemene toestand van de economie en vervolgens de sterkte van de specifieke industrie voordat ze zich concentreren op de individuele bedrijfsprestaties om te komen tot een eerlijke marktwaarde voor het aandeel.

Fundamentele analyse maakt gebruik van openbare gegevens om de waarde van een aandeel of een ander type effect te evalueren. Een belegger kan bijvoorbeeld een fundamentele analyse uitvoeren op de waarde van een obligatie door te kijken naar economische factoren zoals rentetarieven en de algemene toestand van de economie, en vervolgens
informatie over de emittent van de obligatie te bestuderen, zoals potentiële veranderingen in zijn kredietrating.

Voor aandelen maakt de fundamentele analyse gebruik van inkomsten, winst, toekomstige groei, rendement op eigen vermogen,
winstmarges, en andere gegevens om de onderliggende waarde van een bedrijf en het potentieel voor toekomstige groei te bepalen. Al deze gegevens zijn beschikbaar in de jaarrekening van een bedrijf (waarover hieronder meer).

Beleggen en fundamentele analyse

Een analist werkt aan een model om de geschatte waarde van de aandelenkoers van een bedrijf te bepalen op basis van openbaar beschikbare gegevens. Deze waarde is slechts een schatting, de gefundeerde mening van de analist, van wat de aandelenkoers van het bedrijf waard zou moeten zijn in vergelijking met de huidige marktprijs. Sommige analisten kunnen verwijzen naar hun geschatte prijs als de intrinsieke waarde van het bedrijf.

Als een analist berekent dat de waarde van het aandeel aanzienlijk hoger zou moeten zijn dan de huidige marktprijs van het aandeel, kunnen ze een buy of overweight rating voor het aandeel publiceren. Dit werkt als een aanbeveling voor beleggers die de analist volgen. Als de analist een lagere intrinsieke waarde berekent dan de huidige marktprijs, wordt het aandeel als overgewaardeerd beschouwd en wordt een verkoop- of onderweegadvies afgegeven.

Beleggers die deze aanbevelingen volgen, zullen verwachten dat ze aandelen met gunstige aanbevelingen kunnen kopen, omdat dergelijke aandelen een grotere kans moeten hebben om in de loop van de tijd te stijgen. Evenzo wordt verwacht dat aandelen met ongunstige ratings een grotere kans hebben om in prijs te dalen. Dergelijke aandelen zijn kandidaten om te worden verwijderd uit bestaande portefeuilles of toegevoegd als “short” posities.

Deze methode van aandelenanalyse wordt beschouwd als het tegenovergestelde van technische analyse, die de richting van de prijzen voorspelt door middel van een analyse van historische marktgegevens zoals prijs en volume.

Kwantitatieve en kwalitatieve Fundamentele Analyse

Het probleem met het definiëren van het woord fundamentals is dat het alles kan omvatten met betrekking tot de economische welvaart van een bedrijf. Ze omvatten uiteraard cijfers zoals omzet en winst, maar ze kunnen ook alles omvatten, van het marktaandeel van een bedrijf tot de kwaliteit van het management.

De verschillende fundamentele factoren kunnen worden gegroepeerd in twee categorieën: kwantitatieve en kwalitatieve. De financiële betekenis van deze termen verschilt niet veel van hun standaarddefinities. Hier is hoe een woordenboek de termen definieert:

• Kwantitatief – “gerelateerd aan informatie die kan worden weergegeven in getallen en bedragen.”
• Kwalitatief – “betrekking hebbend op de aard of standaard van iets, in plaats van op de kwantiteit ervan.”

In deze context zijn kwantitatieve fundamentals harde getallen. Het zijn de meetbare kenmerken van een bedrijf. Daarom is de grootste bron van kwantitatieve gegevens de jaarrekening. Omzet, winst, activa, en meer kunnen met grote precisie worden gemeten.

De kwalitatieve fundamentals zijn minder tastbaar. Zij kunnen de kwaliteit van de belangrijkste leidinggevenden van een bedrijf omvatten, zijn merknaamerkenning, octrooien, en merkgebonden technologie.

Neither kwalitatieve noch kwantitatieve analyse is inherent beter. Veel analisten overwegen ze samen.

Kwalitatieve grondslagen om te overwegen

Er zijn vier belangrijke grondslagen die analisten altijd overwegen wanneer ze een bedrijf beoordelen. Alle zijn eerder kwalitatief dan kwantitatief. Zij omvatten:

• Het bedrijfsmodel: Wat doet het bedrijf precies? Dit is niet zo eenvoudig als het lijkt. Als het bedrijfsmodel van een bedrijf gebaseerd is op de verkoop van fastfoodkip, verdient het dan zijn geld op die manier? Of is het alleen maar afhankelijk van royalty’s en franchise-bijdragen?
• Concurrentievoordeel: Het succes van een bedrijf op lange termijn wordt grotendeels bepaald door zijn vermogen om een concurrentievoordeel te behouden – en te behouden. Krachtige concurrentievoordelen, zoals de merknaam van Coca-Cola en de dominantie van Microsoft op het gebied van besturingssystemen voor pc’s, creëren een slotgracht rond een bedrijf, waardoor het concurrenten op afstand kan houden en kan genieten van groei en winst. Wanneer een bedrijf een concurrentievoordeel kan bereiken, kunnen zijn aandeelhouders decennia lang goed beloond worden.
• Management: Sommigen zijn van mening dat het management het belangrijkste criterium is om in een bedrijf te investeren. Dat is logisch: Zelfs het beste bedrijfsmodel is gedoemd te mislukken als de leiders van het bedrijf er niet in slagen het plan goed uit te voeren. Hoewel het voor kleine beleggers moeilijk is om managers te ontmoeten en echt te evalueren, kunt u op de website van het bedrijf kijken en de cv’s van de topmensen en de bestuursleden controleren. Hoe goed presteerden ze in vorige banen? Hebben ze de laatste tijd veel aandelen van de hand gedaan?
• Corporate Governance: Corporate governance beschrijft het beleid binnen een organisatie dat de relaties en verantwoordelijkheden tussen management, bestuurders, en belanghebbenden aangeeft. Dit beleid wordt gedefinieerd en bepaald in het bedrijfshandvest en de statuten, samen met de wet- en regelgeving. U wilt zaken doen met een bedrijf dat ethisch, eerlijk, transparant en efficiënt wordt geleid. Let er vooral op of het management de rechten van aandeelhouders en de belangen van aandeelhouders respecteert. Zorg ervoor dat hun communicatie naar aandeelhouders transparant, duidelijk en begrijpelijk is. Als u het niet begrijpt, is dat waarschijnlijk omdat ze niet willen dat u het begrijpt.

Het is ook belangrijk om de industrie van een bedrijf te overwegen: klantenbestand, marktaandeel onder bedrijven, groei in de hele industrie, concurrentie, regelgeving en conjunctuurcycli. Leren over hoe de industrie werkt zal een belegger een dieper inzicht geven in de financiële gezondheid van een bedrijf.

Jaarrekeningen: Quantitative Fundamentals to Consider

Financiële verklaringen zijn het medium waarmee een bedrijf informatie bekendmaakt over zijn financiële prestaties. Aanhangers van fundamentele analyse gebruiken kwantitatieve informatie uit jaarrekeningen om beleggingsbeslissingen te nemen. De drie belangrijkste financiële overzichten zijn winst- en verliesrekeningen, balansen en kasstroomoverzichten.

De balans

De balans geeft een overzicht van de activa, passiva, en het eigen vermogen van een bedrijf op een bepaald moment in de tijd. De balans wordt zo genoemd omdat de financiële structuur van een bedrijf op de volgende manier in evenwicht is:

Assets = Liabilities + Shareholders’ Equity

Assets vertegenwoordigen de middelen die het bedrijf op een bepaald moment bezit of controleert. Dit omvat zaken als contanten, inventaris, machines en gebouwen. De andere kant van de vergelijking vertegenwoordigt de totale waarde van de financiering die de onderneming heeft gebruikt om die activa te verwerven. De financiering is het resultaat van schulden of eigen vermogen. Passiva vertegenwoordigen schulden (die uiteraard moeten worden terugbetaald), terwijl eigen vermogen de totale waarde vertegenwoordigt van het geld dat de eigenaren hebben bijgedragen aan het bedrijf – inclusief ingehouden winst, dat is de winst die in voorgaande jaren is gemaakt.

De resultatenrekening

Terwijl de balans een momentopname-benadering hanteert bij het onderzoeken van een bedrijf, meet de resultatenrekening de prestaties van een bedrijf over een specifiek tijdsbestek. Technisch gezien zou je een balans van een maand of zelfs een dag kunnen hebben, maar je ziet openbare bedrijven alleen elk kwartaal en jaarlijks rapporteren.

De winst-en-verliesrekening geeft informatie over de inkomsten, uitgaven, en winst die is gegenereerd als gevolg van de activiteiten van het bedrijf voor die periode.

Kasstroomoverzicht

Het kasstroomoverzicht geeft een overzicht van de in- en uitgaande kasstromen van een bedrijf gedurende een bepaalde periode. Typisch richt een kasstroomoverzicht zich op de volgende kasgerelateerde activiteiten:

• Kasstromen uit investeringen (CFI): Contanten die worden gebruikt voor investeringen in activa, evenals de opbrengsten uit de verkoop van andere bedrijven, apparatuur of langetermijnactiva
• Contanten uit financiering (CFF): Contanten betaald of ontvangen uit het uitgeven en lenen van fondsen
• Bedrijfskasstroom (OCF): Cash gegenereerd uit de dagelijkse bedrijfsvoering

Het kasstroomoverzicht is belangrijk omdat het voor een bedrijf heel moeilijk is om zijn kassituatie te manipuleren. Er is veel dat agressieve accountants kunnen doen om de winst te manipuleren, maar het is moeilijk om contant geld op de bank te vervalsen. Daarom gebruiken sommige beleggers het kasstroomoverzicht als een conservatievere maatstaf voor de prestaties van een bedrijf.

Het begrip intrinsieke waarde

Een van de belangrijkste veronderstellingen van fundamentele analyse is dat de huidige prijs van de aandelenmarkt vaak geen volledige weerspiegeling is van de waarde van het bedrijf die door de openbaar beschikbare gegevens wordt ondersteund. Een tweede veronderstelling is dat de waarde die uit de fundamentele gegevens van het bedrijf naar voren komt, waarschijnlijk dichter bij de werkelijke waarde van het aandeel ligt.

Analisten verwijzen vaak naar deze hypothetische werkelijke waarde als de intrinsieke waarde. Er moet echter worden opgemerkt dat dit gebruik van de uitdrukking intrinsieke waarde iets anders betekent bij de waardering van aandelen dan wat het betekent in andere contexten zoals de handel in opties. Bij de prijsbepaling van opties wordt een standaardberekening voor de intrinsieke waarde gebruikt; analisten gebruiken echter diverse complexe modellen om tot hun intrinsieke waarde voor een aandeel te komen. Er is niet één algemeen aanvaarde formule om tot de intrinsieke waarde van een aandeel te komen.

Stel bijvoorbeeld dat het aandeel van een bedrijf wordt verhandeld tegen $20, en na uitgebreid onderzoek naar het bedrijf bepaalt een analist dat het $24 waard zou moeten zijn. Een andere analist doet hetzelfde onderzoek, maar bepaalt dat het $26 waard zou moeten zijn. Veel beleggers zullen het gemiddelde van dergelijke schattingen in overweging nemen en aannemen dat de intrinsieke waarde van het aandeel in de buurt van $25 zou kunnen liggen. Vaak beschouwen beleggers deze schattingen als zeer relevante informatie omdat zij aandelen willen kopen die worden verhandeld tegen prijzen die aanzienlijk onder deze intrinsieke waarden liggen.

Dit leidt tot een derde belangrijke veronderstelling van fundamentele analyse: Op de lange termijn, zal de aandelenmarkt de fundamentele waarden weerspiegelen. Het probleem is, dat niemand weet hoe lang “de lange termijn” werkelijk is. Het kan dagen of jaren zijn.

Dit is waar het bij fundamentele analyse om gaat. Door zich op een bepaald bedrijf te concentreren, kan een investeerder de intrinsieke waarde van een bedrijf schatten en kansen vinden om met een korting te kopen. De investering zal zich uitbetalen wanneer de markt de fundamentals inhaalt.

Kritiek op fundamentele analyse

De grootste kritiek op fundamentele analyse komt voornamelijk van twee groepen: voorstanders van technische analyse en aanhangers van de efficiënte markthypothese.

Technische analyse

Technische analyse is de andere primaire vorm van effectenanalyse. Simpel gezegd, technische analisten baseren hun beleggingen (of beter gezegd, hun transacties) uitsluitend op de prijs- en volumebewegingen van aandelen. Met behulp van grafieken en andere instrumenten handelen zij op momentum en negeren zij de fundamentele factoren.

Een van de basisprincipes van technische analyse is dat de markt alles verdisconteert. Al het nieuws over een bedrijf is al in het aandeel ingeprijsd. Daarom geven de koersbewegingen van het aandeel meer inzicht dan de onderliggende fundamenten van het bedrijf zelf.

De efficiënte markthypothese

Aanhangers van de efficiënte markthypothese (EMH) zijn het echter meestal oneens met zowel fundamentele als technische analisten.

De efficiënte markthypothese beweert dat het in wezen onmogelijk is om de markt te verslaan door middel van fundamentele of technische analyse. Aangezien de markt alle aandelen op een efficiënte manier doorlopend prijst, worden alle mogelijkheden voor meeropbrengsten vrijwel onmiddellijk weggevaagd door de vele marktdeelnemers, waardoor het voor niemand mogelijk is om de markt op de lange termijn op een zinvolle manier te overtreffen.

Voorbeelden van Fundamentele Analyse

Neem bijvoorbeeld de Coca-Cola Company. Wanneer een analist zijn aandelen onderzoekt, moet hij kijken naar de jaarlijkse dividenduitkering van het aandeel, de winst per aandeel, de koers/winstverhouding en vele andere kwantitatieve factoren. Een analyse van Coca-Cola is echter niet compleet zonder rekening te houden met haar merkbekendheid. Iedereen kan een bedrijf beginnen dat suiker en water verkoopt, maar weinig bedrijven zijn bekend bij miljarden mensen. Het is moeilijk om een vinger te leggen op wat het merk Coke precies waard is, maar je kunt er zeker van zijn dat het een essentieel ingrediënt is dat bijdraagt aan het voortdurende succes van het bedrijf.

Ook de markt als geheel kan worden geëvalueerd met behulp van fundamentele analyse. Analisten keken bijvoorbeeld naar fundamentele indicatoren van de S&P 500 van 4 juli tot 8 juli 2016. In die periode steeg de S&P naar 2129,90 na het uitkomen van een positief banenrapport in de Verenigde Staten. In feite miste de markt net een nieuwe recordhoogte en kwam net onder de piek van mei 2015 van 2130,82. De economische verrassing van een extra 287.000 banen voor de maand juni verhoogde specifiek de waarde van de aandelenmarkt op 8 juli 2016.

Echter, er zijn verschillende opvattingen over de werkelijke waarde van de markt. Sommige analisten geloven dat de economie op weg is naar een bearmarkt, terwijl andere analisten geloven dat het zal doorgaan als een bullmarkt.

Veelgestelde vragen

Wat zijn de stappen in fundamentele analyse?

In het algemeen evalueert de fundamentele analyse individuele bedrijven door te kijken naar de jaarrekening van het bedrijf en verschillende ratio’s en andere kengetallen te onderzoeken. Dit wordt gebruikt om de intrinsieke waarde van een onderneming te schatten op basis van haar inkomsten, winst, kosten, kapitaalstructuur, kasstromen, enzovoort. De cijfers van de onderneming kunnen vervolgens worden vergeleken met die van sectorgenoten en concurrenten. Tenslotte kunnen deze worden vergeleken met de bredere markt of de grotere economische omgeving.

Wie gebruikt fundamentele analyse?

Fundamentele analyse wordt vooral gebruikt door langetermijn- of waardebeleggers om goed geprijsde aandelen en aandelen met gunstige vooruitzichten te identificeren. Aandelenanalisten gebruiken de fundamentele analyse ook om koersdoelen te bepalen en aanbevelingen te doen aan cliënten (bijv. kopen, houden of verkopen). Bedrijfsleiders en financiële accountants zullen ook gebruik maken van financiële analyse om de operationele efficiëntie en winstgevendheid van een bedrijf te analyseren en te vergroten en om het bedrijf te vergelijken met de concurrentie. Warren Buffett, een van ’s werelds meest gerenommeerde value investors, is een voorstander van fundamentele analyse.

Waarin verschilt fundamentele analyse van technische analyse?

Technische analyse graaft niet onder de motorkap van een bedrijf, onderzoekt geen financiële overzichten of doet geen ratio-analyses. In plaats daarvan kijken technische handelaren naar relatief korte-termijn grafiekpatronen om prijssignalen, trends en omkeringen te identificeren. Technische handelaren hebben de neiging om kortetermijnposities in te nemen en kijken niet noodzakelijk naar de waardering op langere termijn. De motivatie achter technische analyse wordt grotendeels gedreven door marktpsychologie.

Werkt fundamentele analyse altijd?

Nee. Net als elke andere beleggingsstrategie of -techniek is fundamentele analyse niet altijd succesvol. Het feit dat de fundamentele gegevens aantonen dat een aandeel ondergewaardeerd is, garandeert niet dat de aandelen snel tot de intrinsieke waarde zullen stijgen. De zaken liggen niet zo eenvoudig. In werkelijkheid wordt het werkelijke prijsgedrag beïnvloed door een groot aantal factoren die de fundamentele analyse kunnen ondermijnen.

Beleggers en analisten zullen vaak een combinatie van fundamentele, technische en kwantitatieve analyses gebruiken bij het evalueren van het groei- en winstgevendheidspotentieel van een bedrijf.