Een topische corticosteroïdencrème of -zalf
Het oordeelkundig gebruik van een geschikt topisch steroïd is een veilig en essentieel onderdeel van de behandeling. Crèmes zijn wit en niet erg olie- of vettig als ze eenmaal zijn aangebracht. Zalf is als vaseline en voelt na het aanbrengen nog enige tijd vettig aan. Zalf is bedoeld voor de meer resistente plaatsen waar de huid dik en droog is. Topische corticosteroïden moeten een- tot tweemaal daags worden aangebracht, specifiek op de ontstekingsgebieden, dat wil zeggen de gebieden die rood, roze en jeukerig zijn. Een van de toepassingen moet onmiddellijk na het avondbad worden aangebracht, terwijl de huid van het kind nog nat is. Het steroïd moet altijd eerst op de huid worden aangebracht en de verzachtende vochtinbrengende crème daarna op de hele huid. Breng de vochtinbrengende crème nooit vlak voor de steroïde aan. Topische corticosteroïden worden ingedeeld naar hun werkzaamheid. Het gebruik van een topisch steroïd met een relatief lage potentie, zoals 1% hydrocortison, is meestal voldoende voor de meeste kinderen. Soms kan een middelsterk steroïd zoals triamcinolon nodig zijn. Op gevoelige plaatsen zoals het gezicht of de genitaliën mag geen sterkere crème dan 1% hydrocortison worden aangebracht, omdat langdurig gebruik van sterkere topische corticosteroïden kan leiden tot een dunner wordende huid met blijvende cosmetische veranderingen. Topische corticosteroïden moeten worden gestopt op plaatsen die helder worden. In het algemeen is het het beste om langdurig gebruik van topische corticosteroïden langer dan 2 weken achter elkaar te vermijden, hoewel hervatting waarschijnlijk nodig zal zijn wanneer ontstoken gebieden terugkeren.
Hoe de hoeveelheid aan te brengen crème of zalf af te meten:
- Open de tube met medicatie.
- Strek uw wijsvinger naar boven.
- Zuig een lijntje medicatie uit vanaf het topje van uw vinger tot aan de eerste huidplooi.
- Breng de medicatie aan op de aangedane plek.
Hoeveel crème of zalf te gebruiken op de aangedane plek (in vingertopeenheden):
- Gezicht en hals = 2 1/2
- Een arm = 3
- Een hand = 1
- Stomp–voor en achter = 14
- Groin = 1
- Een been = 6
- Een voet = 2
Protopic (tacrolimus) en elidel (pimecrolimus)
Deze zijn de nieuwste medicijnen voor atopisch eczeem. Zij behoren tot een nieuwe klasse van geneesmiddelen die “topische immunomodulatoren” of meer algemeen “topische calcineurineremmers” (afgekort als TCI’s) worden genoemd. Ze zijn momenteel vooral geïndiceerd voor atopisch eczeem dat niet reageert op conventionele therapie met huidverzorging en weinig krachtige topische corticosteroïden. Ze zijn geen vervanging voor huidverzorging, maar kunnen een alternatief bieden voor topische corticosteroïden wanneer deze niet effectief zijn of overmatig gebruik vereisen. Een groot voordeel van deze middelen is dat de huid niet dunner wordt en er geen cosmetische veranderingen optreden, wat wel het geval is bij topische corticosteroïden. Studies van continu gebruik bij kinderen gedurende een periode van meer dan een jaar hebben geen nadelige effecten opgeleverd. Hoewel ze niet noodzakelijk doeltreffender zijn dan de krachtigere topische corticosteroïden om eczeem te verhelpen, zijn ze door hun ononderbroken en veilige gebruik nuttig als onderhoudstherapie voor eczeem dat de neiging heeft op te laaien kort nadat een topisch corticosteroïd is gestopt. Hoewel de FDA een “black box” waarschuwing op het etiket van de TCI’s heeft geplaatst, hebben belangrijke allergie- en dermatologische genootschappen in de VS en Europa bezwaar gemaakt tegen de implicatie van die waarschuwingen en de nadruk gelegd op de effectiviteit en veiligheid van de TCI’s voor gebruik wanneer intermitterend gebruik van geschikte topische corticosteroïden niet voldoende is voor controle of frequenter gebruik of producten met een hogere potentie vereist dan veilig zijn.
Antihistaminica
Hoewel klassieke antihistaminica zoals difenhydramine (Benadryl) en hydroxyzine (Atarax of Vistaril) vaak zijn voorgeschreven voor atopisch eczeem, studies hav atopisch eczeem. Terwijl antihistaminica de jeuk van netelroos verlichten, die veroorzaakt wordt door het vrijkomen van histamine, is de onderliggende oorzaak van de jeuk van atopisch eczeem heel anders dan die van netelroos en gaat het om andere mechanismen dan histamine. Aangezien de klassieke antihistaminica een zekere slaperigheid kunnen veroorzaken, kan het gebruik ervan voor het slapen gaan gedurende een korte periode nuttig zijn om het kind te helpen slapen wanneer het jeuk heeft, maar de kalmerende effecten van deze antihistaminica houden niet aan bij voortgezet gebruik. Er is geen indicatie voor de nieuwere generatie antihistaminica zoals Claritin, Allegra of Zyrtec, omdat deze weinig of geen sedatie geven. Een uitzondering op het bewijs dat antihistaminica geen waarde hebben bij atopisch eczeem zou de occasionele patiënt zijn bij wie aanhoudende blootstelling aan allergenen gepaard gaat met opflakkeringen van het eczeem.
Antibiotica
De huid van kinderen met atopisch eczeem is bijzonder vatbaar voor een veel voorkomende vorm van huidinfectie die impetigo wordt genoemd. De bacterie die dit veroorzaakt is Staphylococcus aureus. Wanneer korstvorming of ozing wordt waargenomen, moet een infectie worden vermoed en moet een antibioticum worden overwogen, zoals cefalexine (Keflex) of dicloxacilline, die effectief zijn voor de behandeling van Staphylococcus aureus. Andere, veel minder vaak voorkomende soorten infecties die behandeling vereisen, zijn Herpes simplex (het virus dat koortslip veroorzaakt). Raadpleeg uw arts bij elke verandering in het karakter van de eczemateuze zones of bij een veralgemeende verspreiding of een toegenomen ernst.