Op 22 juni 1807 voerde het Britse oorlogsschip Leopard een kort gevecht met het Amerikaanse fregat Chesapeake. Het gevecht leidde aan beide zijden van de Atlantische Oceaan tot hevige controverses. Zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten werd er publiekelijk om oorlog gevraagd. Pas na langdurige onderhandelingen sloten de twee regeringen een overeenkomst om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen.
De Leopard, onder bevel van kapitein Salusbury Pryce Humphreys, maakte deel uit van een flottielje dat opereerde vanaf de kust van Virginia onder bevel van kapitein Douglas van H.M.S. Bellona. De belangrijkste taak van het flottielje was het handhaven van de wereldwijde Britse blokkade tegen Frankrijk in overeenstemming met de Orders van de Raad van begin 1807; maar het had een bijkomende verantwoordelijkheid om schepen te zoeken die verdacht werden van het herbergen van deserteurs van de Royal Navy. In juni 1807 had kapitein Douglas twee bijzondere opdrachten: het onderscheppen van twee Franse oorlogsschepen die zich schuilhielden in de territoriale wateren van de Verenigde Staten bij de haven van Norfolk in Chesapeake Bay, en het doorzoeken van de Chesapeake.